Veðráttan - 02.12.1949, Blaðsíða 2
Ársyfirlit
Veðráttan
1949
Eftirtaldir veðurfræðinemar störfuðu um stundarsakir í stofnuninni: Adda Bára
Sigfúsdóttir, Ari Guðmundsson, Davíð Stefánsson, Flosi Hrafn Sigurðsson, Gunnar H.
Sigurðsson, Ingólfur Aðalsteinsson, Ólafur E. Ólafsson og Sigurbjörn Árnason. Magnús
Jensson, loftskeytamaður, vann nokkurn tíma vegna fjarveru Jóns Baldvinssonar,
loftskeytamanns.
Veðurspám var útvarpað fimm sinnum á dag og endurteknar á ensku tvisvar á
dag eins og að undanförnu.
Haldið var áfram útgáfu mánaðarblaðsins „Veðráttan" og voru prentuð á árinu
mánaðablöðin ágúst 1944—júní 1945 og ársyfirlit fyrir árið 1944.
í ársbyrjun gengu í gildi hinar nýju reglur um veðurskeyti, sem samþykktar voru
á ráðstefnu Alþjóðaveðurfræðistofnunarinnar í Washington 1947.
Páll Bergþórsson, veðurfræðingur, var fulltrúi veðurstofunnar á fundi, sem haldinn
var í Stokkhólmi í maímánuði á vegum Evrópudeildar Alþjóðaveðurfræðistofnunar-
innar og fjallaði um veðurskeytasendingar. Veðurstofustjóri sat ráðstefnu Evrópu-
deildarinnar í London í júlímánuði. Fyrir þessari ráðstefnu lágu tillögur Stokkhólms-
fundarins og allmörg önnur fundarefni, flest þeirra varðandi nýju reglurnar um veður-
skeyti. Voru gerðar 18 samþykktir og 25 tillögur á ráðstefnunni.
Það hafði mjög háð flugveðurþjónustunni fyrir Reykjavíkurflugvöll, að veður-
stofan var ekki staðsett á flugvellinum sjálfum. Vegna eindreginna óska flugráðs var
fallizt á að flytja veðurathuganir, veðurspár og loftskeytaþjónustu til flugvallarins, þó
að önnur starfsemi veðurstofunnar yrði áfram í Sjómannaskólanum, þar sem ekki
var hægt að fá nægilegt húsrými fyrir alla starfsemi veðurstofunnar á flugvellinum.
Húsnæði var fengið í flugturninum á Reykjavíkurflugvelli, og var unnið að viðgcrð
þess á árinu 1949.
Veðurstöðvar.
í maí hætti Ólafur Björnsson, bóndi, veðurathugunum í Núpsdalstungu. Möðru-
dalur byrjaði að senda veðurskeyti í júlí 1948. Möðrudalur þótti heppilegri veður-
skeytastöð en Svartárkot, bæði vegna legu sinnar og einnig vegna þess, að þar höfðu
áður verið gerðar veðurathuganir um margra ára bil. Athugunarstöðin í Svartárkoti
var því lögð niður í sparnaðarskyni þ. 30. sept. 1949. í nóvembcr flutti Gunnþóra
Gísladóttir úr Papey, og þar sem jörðin fór í eyði, varð að leggja veðurstöðina niður.
Er mikil eftirsjá að þeirri stöð, m. a. vegna þess, að í Papey höfðu verið gerðar ágætar
veðurathuganir um mjög langt árabil. Á tímabilinu 4. apríl til 1. okt. voru send auka-
skeyti vegna flugsamgangna kl. 6 frá eftirtöldum stöðvum: Síðumúla, Kjörvogi.
Hrauni á Skaga, Nautabúi, Grímsstöðum, Fagurhólsmýri, Æðey, Haukatungu, Þór-
oddsstöðum og Möðrudal. í september tók Edda Magnúsdóttir við gæzlu sólskinsmælis
á Akureyri af Áskcli Jónssyni.
Órkomumælingar á fjöllum.
Mælanna við Hvalvatn var vitjað þ. 15. sept. og 12. okt.
í fyrri ferðinni voru mælarnir tæmdir og rúmmál vökvans mælt. Ekki varð því
við komið að vega vökvann, en mcð þeirri aðferð verður niðurstaða nákvæmari.
Árangur mælinganna varð:
Staðsetning mœlis Hœð yíir sjó Tímabil Úrkomumagn
Breiðfoss 390 m 12/io 1948—15/9 1949 1198 mm
Skinnhúfuflói 380 m 21/10 1948—16/9 1949 1728 mm (óviss vegna leka)
Krókatjarnir 470 m 17/9 1947—18/9 1949 3691 mm
(50)
Frh. á bls. 54.