Veðráttan - 02.12.1955, Blaðsíða 13

1955
Veðráttan
Ársyfirlit
Veðurstöðvar árið' 1955. (Frh.).
StöSvar Norður- breldd Vestur- lengd ByrJ- uðu árlð * Athugunarmenn (vlð árslok) ByrJ- uðu árið
Teigarhorn 64° 41' 14° 21' 1874 Jón K. Lúðvíksson, bóndi 1921
Vestmannaeyjar (Stórhöfði) 63° 24' 20° 17' 1921 Sigurður V. Jónathansson, vltav. 1935
Viðlstaðir 64° 04' 21° 58' 1933 Bjarni Erlendsson 1933
Vik i Mýrdal 63° 25' 19° 01' 1925 Ólöf ólafsdóttir 1948
Þlngvelllr 64° 15' 21° 07' 1934 Jóhann Hannesson, þjóðgarðsvörður 1953
Þórustaðir1) 66° 01' 23° 28' 1927 Hólmgeir Jensson dýralæknir 1927
Þorvaldsstaðir 66° 02' 14° 59' 1951 Haraldur Guðmundsson, bóndi 1951
Æðey 66° 06' 22° 40' 1946 Ásgelr Guðmundsson, bóndl 1946
1) Athugað á Flateyrl 1939—1955.
* Miðað er við, að athugað haíi verlð að mestu óslitið frá þvi ári, sem tilgreint er. 1 ársyflr-
lltum áranna 1945 og 1953 eru nokkrar upplýsingar um eldri athuganir.
Loftvogaleiðréttingar og meðalhiti.
Allar tölur, sem birtar eru í Veðráttunni um loftþyngd, eru miðaðar við sjávarmál.
Þarf þvi að leiðrétta sérhvern loftvogarálestur vegna hæðar loftvogarinnar yfir sjó.
Þar sem loftvogir eru sjaldan nákvæmlega réttar, þarf einnig að gera leiðréttingu
vegna skekkju hverrar loftvogar, og ennfremur þarf að taka tillit til hitastigs loftvog-
arinnar sjálfrar og fráviks þyngdarafls á staðnum írá normalþyngd. 1 nóvember-des-
ember 1955 voru reiknaðar nýjar leiðréttingartöflur fyrir allar loftvogir, sem eru í
notkun á íslenzkum veðurstöðvum, og verða þær teknar í notkun í ársbyrjun 1956. Var
þetta gert til að fá betra samræmi í töflunum, en áður hafði verið. Víða hafði ekki verið
tekið nægilegt tillit til þess, að leiðréttingar eru breytilegar eftir loftvogarstöðu. Víð-
tækar þyngdarmælingar á Islandi gáfu og tilefni til endurskoðunar, og auk þess hafði
Alþjóðaveðurfræðistofnunin ákveðið nýtt gildi á þeirri normalþyngd, sem nota skal við
þyngdarleiðréttingu. Reynt var eftir föngum að samræma niðurstöður hæðarmælinga á
veðurstöðvunum og niðurstöður þeirra prófana, sem á undanförnum árum hafa verið
gerðar á loftvogunum.
1 ársyfirliti Veðráttunnar 1951 er gerð grein fyrir þeim aðferðum, sem notaðar eru
við reikning á meðalhita. Samkvæmt athugun, sem gerð hefur verið, eru sumar þessar
aðferðir ekki fullnægjandi. T. d. eru þau gildi, sem fást með því að margfalda meðal-
hita kl. 8 og 14 með tveimur, meðalhita kl. 21 með fimm, leggja síðan saman og deila
með níu, 0.1°—0.4° of há mánuðina maí—ágúst. Leitazt var við að finna nýja aðferð,
sem nota mætti á allflestum stöðvum. Niðurstaðan varð sú, að nota ætti meðaltal átta
athugana á sólarhring, þar sem það er hægt, en á öðrum stöðvum skyldi nota meðaltal
hitans kl. 8 og 20 (eða 21) að viðbættri leiðréttingu, sem er breytileg eftir árstíma og
stað. Leiðrétting þessi, sem nefna má hitastuðul, er fundin með athugun á daglegri sveiflu
hitans, þar sem athugað er átta sinnum á sólarhring. Leiðréttingarnar eru prentaðar í
töflu á bls. 55, og verður þessi aðferð tekin í notkun við útreikning á meðalhita frá janúar
1956 að telja, þar sem því verður við komið.
Þess ber að gæta, að meðallagshiti áranna 1901-—’30, sem vik hitans frá meðallagi er
miðað við í Veðráttunni, er að verulegu leyti fundinn með aðferðum, sem gefa of há
gildi að sumarlagi, þannig, að tölurnar um vik hitans frá meðallagi verða of lágar meðan
ekki vinnst tími til að endurskoða sjálfan meðallagshitann. Skekkjan mun þó alltaf
vera innan við 0.5°.
(61)