Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Blaðsíða 34

34
UM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
eða snerti íslenzk söfn í Danmörku. Ég hef líka bent á, að dansk-
íslenzki sambandssjóðurinn gæti varla betur varið tveim eða þrem
þúsundum króna árlega en með því að fá þær nefndinni, svona
breyttri, til umráða; enda er það aðaltilgangur sjóðsins að efla and-
lega samvinnu milli landanna. En nefndin ætti þá líka að breyta
útgáfuaðférð sinni og koma bókum sínum betur á framfæri en hún
hingað til hefur gert. Hún ætti ekki heldur nauðsynlega að þurfa að
gefa þær út á dönsku eða íslenzku, heldur eins og kringumstæðurnar
byðu á því máli eða þeim málum, sem bezt ætti við í hvert skipti,
svo að þær kæmu að sem mestum notum, og velja rit til útgáfu, sem
eftirspurn er eftir.“
Halldór leggur að síðustu til, „að nokkrir danskir og íslenzkir
háskólakennarar eða vísindamenn væru kvaddir til að athuga þetta
mál og gera tillögur um það, svo að báðar þjóðirnar gætu sætt sig
við. Bezt væri, að þetta væri gert sem fyrst, því að annars er hætt
við, að þessu máli verði slengt saman við sambandsmálið, sem nú
mun bráðlega koma aftur til umræðu og ákvörðunar, en þau tvö
mál eiga ekki leið saman og ættu því að vera útkljáð hvort fyrir sig.
Næsta ár eru tvö hundruð ár liðin frá dauða Árna Magnússonar, og
mun Árnanefndin ætla að minnast þess á tilhlýðilegan hátt. En ég
hygg, að bezt yrði hans minnzt með því að gera enda á deilum þeim,
sem staðið hafa um nafn hans og söfnunarstarf, og með að fá sæmi-
lega úrlausn á því máli, sem snertir framtíð íslenzkra vísinda og við-
gang þeirra fræða, sem hann bar mest fyrir brjósti.“
Vér látum nú handritamálið hvílast um hríð og víkjum aftur að
sambandi þeirra Halldórs og Sigurðar, en nokkurt hlé virðist hafa
orðið á bréfaskiptum þeirra um þetta leyti. Af bréfi Sigurðar 12.
marz 1931 verður ráðið, að fund þeirra hefur borið saman á alþingis-
hátíðinni 1930, en samverustundirnar orðið færri en skyldi. Sigurður
huggar sig við, að þeir muni bráðum hittast aftur og þá vestan hafs,
því að í ráði sé, að hann verði næsta vetur í Harvard, þangað sem
honum var boðið sem C. E. Nortons prófessor.
Halldór samfagnar Sigurði í bréfi 25. apríl 1931 yfir þeim heiðri,
er honum, íslenzka háskólanum og íslenzkum fræðum hafi þannig
verið sýndur, og kveðst einnig vona, að Sigurður geti skroppið til
íþöku, meðan hann dveljist vestra, og haldið fyrirlestur við Cornell-
háskóla. í bréfinu segir hann ennfremur: „Það gleður mig mikið, að
yður fellur íslendingabókarútgáfa mín [en Sigurður vék vinsamlega að
henni í bréfi sínu 12. marz]. Ég held ég hafi brugðið þar nýju Ijósi