Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Blaðsíða 55
HALLDÓRS HERMANNSSONAR OG SIGURÐAR NORDALS
55
Sigurður fagnar því í svari sínu 8. júní 1947, að Halldór skuli
ætla að skreppa heim, enda væri óhjákvæmilegt, að hann veldi eftir-
manninn af nokkrum persónulegum kynnum, ef þess væri frekast
kostur.
Halldór brá sér til Islands um sumarið eins og til stóð, en fann
engan eftirmann í þeirri för. En um haustið barst Halldóri umsókn
frá Kristjáni Karlssyni, og fór svo, að hann hreppti bókavarðar-
stöðuna. Ber Sigurður honum hið bezta orð í bréfi til Halldórs 6.
nóvember 1947.
Ekki er að sjá, að fitjað hafi verið upp á bréfi aftur fyrr en 11.
maí 1951, er Halldór rauf hina löngu þögn. Er honum þá raunar
orðið allörðugt um að skrifa vegna gigtarinnar.
I bréfinu segist Halldór hafa reynt að fylgjast með handritamálinu,
,,og finnst mér, að þið farið ekki rétt að með þessum sífelldu blaða-
deilum. Ef ykkur á að verða nokkuð ágengt, fyndist mér réttast að
fá íslenzk-danska nefnd skipaða til að athuga málið og gera tillögur
um það. Ég held, að þessi danska nefnd, sem skipuð hefur verið,
komi aldrei fram með álit, en bara sé til að svæfa málið.1) En það
getur ekki annað en móðgað Dani, þegar Alþingi samþykkir að láta
byggja sérstakt hús fyrir Árnasafn, áður en þið hafið fengið það!
Ef mér skjátlast ekki, er það víst þú, sem hefur fyrst stungið upp á
þessu með sérstakt hús. En það álít ég alveg rangt að gera. Svona
safn á að vera undir sama þaki og gott bókasafn, sem þeir sem nota
handritin geti alltaf haft aðgang að.“
Síðar í bréfinu víkur Halldór að Islenzkum æviskrám Páls Egg-
erts Ólasonar og er greinilega gáttaður á því verki: „Ekkert hefur
meira furðað mig og hneykslað en að sjá þessar Islenzku æviskrár,
sem Bókmenntafélagið er að gefa út. Nú er alveg óskiljanlegt, að
menn eins og þú og Ólafur Lárusson skuli gefa samþykki ykkar til,
að slíkt skuli á prent ganga sub auspiciis Bmfélagsins. I innganginum
eða formálanum nefnir PEÓ ekki með einu orði, hvaða reglum hann
hafi fylgt í vali mannanna, enda er það ljóst, að hann hefur engri
reglu fylgt. Hann gefur Ara fróða 20 línur, en Hallgrími Þórðarsyni
norðan úr Kelduhverfi heilan dálk, þó hann hafi það eitt unnið
sér til ágætis að barna vinnukonu á Bessastöðum (og barnið dó tæp-
lega vikugamalt), var rekinn úr skóla og dó að lokum af krampa,
líklega í ölæði; og fleiri mætti telja svo sem síra Björn í Stórumörk,
sem var „undarlegur í háttum og mataræði“ og meðal Rangæinga
1) Nefndirij er skipuð var 13. marz 1947, skilaði ýtarlegu áliti 1951.