Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1985, Blaðsíða 25

BÆKUR ( VÍÐIDALSTUNGU OG Á ÞINGEYRUM
25
skrifaðri 1687. Agnete Loth hefur bent á að í Skrá sé bókin eignuð
öðrum skrifara en rétt er, heldur sé hún með hendi Jóns Þórðarsonar,
eins helzta skrifara Magnúsar í Vigur (sjá Karlamagnús saga,
Edition bilingue par Knud Togeby et Pierre Halleux, Copenhague
1980, bls. 368). Fljótt á litið virðist líklegt að þetta sé sama bók og B
25, en lýsingin „með örsmárri fljótaskrift“ á ekki vel við og auk þess
hefur JÓl. þekkt hönd nafna síns og er vanur að nafngreina hann við
bækur sem Jón Þórðarson hefur skrifað.
Af bréfi sem Páll Vídalín hefur skrifað Arna Magnússyni í
septembermánuði 1722 (PrivBrevv. 679) sést að Arni hefur vitað Pál
eiga Karlamagnús sögu og beðið hann að láta skrifa hana upp handa
sér. Páll segist hafa fengið mann til þess og kveðst nú senda Arna 24
örk en framhaldið komi síðar. Vafalaust hefur Arni fengið alla söguna
á næstu árum. Síðan hefur uppskriftin brunnið 1728. Þess er að vísu
aðeins getið að Arni hafi þá misst þrjár Karlamagnús sögur sem hann
átti á skinni (KatAM II xii), en allar líkur til að aðrar óveglegri
pappírsbækur sögunnar hafi staðið á sömu hillu og farið sömu leið.
Þegar Arni fór að jafna sig eftir áfallið og hugleiða hvað hann gæti
fengið endurbætt af því sem hann hafði misst, hefur hann snúið sér til
tveggja manna á íslandi sem hann hefur vitað eiga eða talið líklegt að
ætti Karlamagnús sögu. Hann biður þá um hana hjá Hallgrími
Jónssyni Thorlacius (BiblArn XXXI 131) og í annan stað fer hann
þess á leit við Magnús Pálsson í Víðidalstungu að hann selji sér eða
láti skrifa upp handa sér þá Karlamagnús sögu sem faðir hans hafði
átt (BiblArn XXXI 136). Magnús svaraði 7da okt. 1729; af því bréfi
er nokkuð prentað í PrivBrevv. 657, og sést af því að Magnús hefur
ekki fengið neitt að vita um bækur föður síns, hvað af þeim sé orðið.
Tilmælin við Magnús og við Hallgrím Thorlacius hafa engan
árangur borið, enda þess skammt að bíða að Arni Magnússon væri
allur.
B 28 og B 29. Sömu bækur og A 6 og A 7. Einhver skyldleiki virðist
með þessum Vigurbókum og JS 43 4to, sem einnig er skrifað í Vigur.
B 30 og B 31. Fyrirsögnin „Þrycktar“ á einungis við þessar tvær bækur
(Skálholtsútgáfurnar 1688 og 1689).
B 32. Dymna, réttara Dimna, var víðfræg bók í eina tíð og á sér
margkvíslaða sögu, sjá greinina „Kalila wa-Dimna“ í Kindlers
Literaturlexikon IV, 1968, 253—69. Elzta gerð Dimnu er tilorðin á
Indlandi, en síðan var hún þýdd og stæld og aukin á ýmsum tungum
víða um lönd. Efnið er dæmisögur, sem flestar eru látnar gerast meðal