Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1985, Blaðsíða 67

BÓLU-HJÁLMAR ÞÝÐIR ÚR DÖNSKU
67
ann. Er það því sjötta persónugervingin sem hann bætir við, og fer
hún vissulega vel í verkinu.
Og í því sem eftir er sálmsins tekur Hjálmar efnið sjálfstæðum
tökum og styðst einungis við danska textann. Niðurlagið á verkinu
hjá Rachlov er svohljóðandi:
10 Mit Sove-Sted, naar jeg gaaer til,
Hvad mon det andet lære vil,
End jeg til Gravens Hvile-Stæd
Gior daglig dags et nærmer Fiæd?
11 Jeg derfor klare vil min Sag,
Og tænke paa min Dode-Dag,
Ja, gribe til min Vandre-Stav,
Og sætte Kaasen ad min Grav.
12 Gior klar, mit Legem, gior dig klar,
I Gaar man een til Graven bar,
Han raaber: Det i Gaar var mig,
I Dag saa kand det være dig.
13 Gior klar min Siel, og herfra skynd,
Thi her er ikkun Sorg og Synd,
Og iil du hen til HErrens Haand,
Der alt er lost det Jammer-Baand.
Hjálmar heldur hins vegar þannig áfram:
11 Lík hvört, sem jarðar leggst í beð,
lítur til mín, og talar með:
„Mér í dag - en á rnorgun þér
moldarsæng þessi búin er.“
Þetta er lítið eitt breytt þýðing á 12. erindi Rachlovs: líkaminn er
ekki ávarpaður, rætt er um marga látna en ekki einn sem var
jarðsettur daginn áður, „i Gaar“ er breytt í „í dag“ og „i Dag“ í „á
morgun“. Meginhugsuninni er hér samviskusamlega komið til skila