Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1985, Blaðsíða 70
70
EYSTEINN SIGURÐSSON
sé fjallað um yrkisefnið, heldur er boðskapurinn settur fram mjög
einhliða og sannast sagna í töluverðum volæðistón. Þetta hefur
Hjálmari ekki líkað, þótt sálmurinn höíðaði að öðru leyti til hans.
Þess vegna hefur hann breytt niðurlaginu. Hann hefur viljað láta það
koma fram þar að þrátt fyrir varnarleysi sitt frammi fyrir dauðanum
og því sem handan hans biði, ættu menn samt undankomuleið. Hún
fælist í stöðugri trú á það að fórnardauði Krists myndi geta tryggt
þeim örugga leið í himnaríkissælu eftir andlátið.
Eins og ég gat um áður er þessi sálmur einnig til í prentaðri
þýðingu Steins Jónssonar biskups. Hann fer mun nær danska
sálminum en Hjálmar, en aftur á móti er þýðing hans öll svipminni.
Upphafið þar er þannig (með nútímastafsetningu);
1 Hérfrá og allt að himninum,
hvört sem eg renni augunum,
eins líka um þau ystu höf,
uppmáluð stendur þar mín gröf.
Erindið, þar sem dregin er líking af íiskveiðum, er sem hér segir:
6 Fiskurinn gjörir mig forsjálan,
fangast með krók og neti hann,
að dauðans net sé einnin lagt
fyrir alla menn, það fær hann sagt.
í síðara hluta þessa erindis má gagnrýna ljóðstafasetningu og
hrynjandi. Fyrri stuðull stendur á smáorðinu „að“, og á undan
höfuðstaf fer tveggja atkvæða forliður, ásamt eftirfarandi tvílið í stað
þríliðs, sem spillir illa hrynjandi. En annað eins og þetta leyfðu menn
sér reyndar hér áður fyrr, þótt síðar hafi það þótt óprýða.
í næstsíðasta erindi er síðari hlutinn aðfinnsluverður því að nánast
ómögulegt er að koma honum heim og saman. Niðurlagið er sem hér
segir:
12 Tilreið þig, hold mitt, tilreið þig,
talar hinn dauði so við mig:
„Mér í dag en á morgun þér
mann þar til greftrar út hann ber.“