Frjáls verslun - 01.12.1942, Blaðsíða 19

Skólastjóri getur látið skrilegar úrlausnir
koma í stað munnlegs prófs í einstökum grein-
um og ákveðið hvort sleppa megi einhverju
námsefni eða hluta þess, sem áður hefur verið
prófað í, og setur að öðru leyti reglur um prófið
samkvæmt reglugerð þessari.
Prófdómara skipar kennslumálaráðuneytið í
samráði við skólastjóra.
Þetta birtist hérmeð til leiðbeiningar öllum
þeim, er hlut eiga að máli.
/ kennslumálaraöuneytÁnu, 5. nóv. ’U2.
Magnús Jónsson.
Gústaf A. Jónasson.
ANDMÆLI
Nokkru eftir að reglugerðin kom út hélt Stú-
dentafélag Reykjavíkur fund um breytinguna á
Verzlunarskólanum. — Var Gylfi Þ. Gíslason
dósent við laga- og hagfræðideild Háskólans,
þar frummælandi, en eftir honum tók Magnús
Jónsson kennslumálaráðherra til máls, auk Vil-
hjálms Þ. Gíslasonar skólastjóra og fleiri. —
Ályktun var samþykkt í fundarlok, er mælti
gegn breytingunni á skólanum.
Fleiri fundir munu hafa verið haldnir út af
breytingunni á skólanum, sem hafa verið ýmist
með eða móti, en út í það skal ekki farið hér
nánar.
Til að sýna þau sjónarmið, sem færð voru á
fundi Stúdentafél. Reykjavíkur fram til stuðn-
ings málstað Verzlunarskólans, skulu hér til-
færð nokkur atriði úr inngangsræðu Gylfa Þ.
Gíslasonar.
Talaði hann í ræðubyrjun almennt um hlut-
verk stúdentsprófsins og þess náms, sem byggi
undir það, en hlutverk þess taldi hann vera
tvenns konar: í fyrsta lagi að veita þroskandi
menntun, sem gerði nemandann færari en ella
til þess að stunda vísindalegt nám í háskóla, og
í öðru lagi, að veita þá almennu menntun, þekk-
ingu, sem talið er æskilegt, að þeir hafi til að
bera, sem háskólarnir senda frá sér sem sér-
menntaða í vissri grein og á að vera hægt að
trúa fyrir ábyrgðarmiklum störfum. — Hann
taldi það útbreiddan misskilning, að í rauninni
væri óþarfi að gera aðrar hröfur um inntöku-
skilyrði í háskóla en þær, að menn gætu fylgzt
með kennslunni og tileinkað sér hana. Hann
benti á, að til þess að læra t. d. lögfræði þyrftu
menn í raun og veru að kunna lítið meira en að
lesa og skrifa íslenzku og lesa dönsku, — til
þess væri óþarfi að kunna nokkuð í náttúru-
PRJÁLS VERZLUN
fræði, landafræði, stærðfræði o. s. frv. En til
þess að háskólinn geti brautskráð mann sem
lögfræðing og talið hann hæfan til að gegna
vissum störfum, verður hann að hafa vissu sína
fyrir því, að hann hafi til að bera ákveðna þekk-
ingu í þessum greinum, og þar eða þær eru ekki
kenndar í háskólanum og lögfræðináminu i
sjálfu sér óviðkomandi, yrði háskólinn að gera
slíka þekkingu að inntökuskilyrði. Þess vegna
væri stúdentspróf hér og annars staðar inn-
tökuskilyrði í háskóla.
Síðan lýsti hann því, að hann teldi heppileg-
ast að hafa aðeins eina tegund menntaskóla og
eitt stúdentspróf, og ætti þar ekki að kenna
eins mikið latínu og nú er gert í máladeildum
Mentaskólanna og ekki eins mikið í stærðfræði-,
fræðideildunum, en hins vegar dálítið í grísku,
undirstöðuatriði í lögfræði og hagfræði og
nokkuð meira í bókfærslu en nú er. Jafnframt
þessu ætti svo að koma á víðtækum breyting-
um á skólakerfinu, stofna til almenns tveggja
ára gagnfræðaskóla, en að honum lokn-
um ætti síðan að taka við ein tegund mennta-
skóla, verzlunarskólar, iðnskólar, kennararskól-
ar, sjómannaskólar o.s.frv En litlar líkur taldi
hann á, að slíkt yrði gert á næstu árum.
Þá ræddi hann um menntaskólanámið nú og
gagnrýndi það nokkuð, að menntaskólarnir
tveir væru nú að ýmsu leyti ekki sambærilegir.
Og nú væri, svo sem kunnugt sé, um að ræða
tvískiptingu í menntaskólunum, í mála- og
stærðfræðinám. En í báðar deildirnar vantaði
þó nauðsynlegar, almennar greinar. Ef ekki yrði
komið á einu stúdentsprófi og ætti áfram að
vera um ,,línu“-skiptingu að ræða, væri því
æskilegt, að komið yrði á fleiri „línum“ til stú-
dentsprófs en mála- og stærðfræðilínu, t. d.
verzlunarlínu, en það hefði nú einmitt verið gert
með því að veita verzlunarskólanum heimild til
þess að starfrækja lærdómsdeild og útskrifa
þaðan stúdenta. Til þessa nýja stúdentsprófs
myndi vera tilætlunin að leggja höfuðáherzlu á
bókfærslu og hagfræði sem sérgreinar, auk
hinna almennu greina. Kvað hann ekki hægt að
halda því fram með réttu, að þær greinar, sem
nú væru kenndar til stúdentsprófs í mennta-
skólanum, væru einu greinarnar, sem til mála
kæmi að kenna. Það væri hægt að öðlazt næga
almenna menntun og nógu þroskandi menntun
með námi í sumpart öðrum greinum, og þá
væri að sjálfsögðu ekkert við það að athuga,
heldur til bóta, ef reglugerð er sett, er heimilaði
slíkt próf. En hann lagði ríka áherzlu á, að til
slíks nýs stúdentsprófs — verzlunarstúdents-
prófs — yrði að kenna jafnmikið og nú er
kennt til hinna stúdentsprófanna, þótt í öðrum
19