Frjáls verslun - 01.12.1942, Blaðsíða 46

Bandamanna varð nú þeirra málstaður af því
að Rússar nutu góðs af.
Öll afstaða hinna íslenzku kommúnista til
styrjaldarinnar fyrr og síðar hefir miðazt viö
það, sem þá og þá var uppi teningnum í af-
stöðu Rússa til annarra þjóða og ekkert annað.
Þetta nær einnig til innanlandsmála hér. —
Meðan Rússar voru enn utan styrjaldarinnar,
töluðu kommúnistar í miður vingjarnlegum tón
um setuliðsvinnu. Nú heitir þetta á þeirra máli
landvarnavinna.
Ef það hefði verið orðað á fyrstu árum stríðs-
ins, að íslendingar tækju virkan þátt í styrjöld-
inni með Bandaríkjunum, hefðu kommúnistar
ekki átt nema eitt orð yfir það — landráð.
Nú er það eitt af stefnuatriðum kommúnista
að íslendingar gerist styrjaldaraðilar.
Óðara og Rússar lentu í styrjöldinni, hófu
þjónar þeirra hér hinn mikla Rússagaldur.
Þeir sögðu:
Sjáið þið nú til hvað gerzt hefur. Við vissum
alltaf að hverju mundi draga. Rússar réðust á
Finna aðeins sér til varnar, því að þeir vissu
að styrjöld við Þjóðverja mundi brátt skella á.
Og sjáið þið nú hvað Rússar standa sig vel.
Þeir verjast eins og hetjur og það er því að
þakka, að kommúnisminn ræður þar eystra. —
Styrjöldin hefir sýnt, að Rússar eru þeir einu,
sem hafa varnarmátt, og það er skipulaginu að
þakka.
Þetta er aðalinntakið úr Rússagaldri komm-
únista, en raunar er honum mjög auðsvarað.
Kommúnistar minntust ekki á það, meðan á
Finnlandsstyrjöldinni stóð, að hún væri liður í
vörnum Rússa gegn Þjóðverjum. Þegar Rúss-
ar réðust inn í Pólland, skrifaði Halldór Kiljan
Laxness grein um það, að nú væri kommúnism-
nn kominn alla leið vestur að Weichsel-fljóti og
það væri svo sem ekki nema gleðilegt.
Fyrir þessum mönnum vakti, að kommúnism-
inn hefði unnið ný lönd og það var gleðilegt.
Hitt var aftur á móti ekki fundið upp þá af
kommúnistum hér að árásir Rússa á sex þjóð-
lönd væru gerðar í varnarskyni.
Og svo er hitt atriðið, að Rússar standi sig
vel og það sé skipulaginu að þakka.
Víst „standa Rússar sig vel“. En þeir standa
sig aðeins vel, þegar litið er á við hvaða skipu-
lag þeir eiga að búa. Þrátt fyrir það, þótt Rúss-
ar hafi á undanförnum 20 árum vígbúist þjóða
lengst og mest og Rauði herinn væri talinn
hinn sterkasti í heimi, standa Þjóðverjar nú við
borgarhlið Moskvu og Leningrad og hafa hrifs-
að úr höndum Rússa auðugustu frjómold Ev-
rópu og tekið meiri hlutann af þéttbýlasta landi
þeirra.
Skipulagið er hin veika hlið Rússa, en rúss-
neska þjóðin er sterk. Að þessu leyti er 1941—
’42 aðeins breytt mynd af árinu 1912. Þá bjuggu
Rússar við hið aumasta þjóðskipulag og hefðu
ekki bjargazt undan ofurveldi innrásarhersins
frakkneska, hefði þjóðin sjálf ekki risið upp og
gengið til víga með axir og sigðir að vopni og
verið fús til að fórna borgum sínum í eldi.
Það þýðir ekki fyrir kommúnista, að þakka
skipulaginu vörn Rússa. Rússneslca þjóðin á
þann heiður og hann er því meiri, sem skipu-
lagið er verra.
Þótt Rússa-galdur kommúnista sé aðeins
gegnsær áróður, hefir hann blindað marga. —
Samúð íslenzks almennings með baráttu lýð-
ræðisþjóðanna vestan hafs og austan hefir gert
hann veikari fyrir áhrifum áróðursins, sem hér
er haldið uppi af þjónum hins kommúnistiska
byltingarvalds í Rússlandi. Þess vegna er 25
ára byltingarafmæli kommúnista haldið hátíð-
legt hér, en 25 ára sjálfstæðisafmæli einnar
Norðurlandaþjóðarinnar gleymt.
En Islendingar mega ekki láta blekkja sig
til langframa. Þeir mega ekki missa sjónar á
böli einræðis og harðstjórnar, þótt atvikin hafi
hagað því svo, að vestrænar lýðræðisþjóðir eigi
nú um stund samleið með austrænu einræðisríki
í hinum bölþrungnu átökum um líf eða dauða.
sn
FRJÁLS VERZLUN