Frjáls verslun - 01.02.1950, Blaðsíða 44

föúAíhur
SölumaSur eiun, annálaður í’yrir dugnað, var orð-
inn Ieiður á lífinu og ákvað að slytta sér aldur. Hann
klifraði upp á brúarhandrið og var að því kominn að
kasta sér niður í beljandi fljótið, þegar lögregluþjónn
kallaði til hans:
— Hættu þessu glæfraspili, kunningi, undir eins.
— Hvers vegna það? svaraði sölumaðurinn og tók
til að skýra málið og ræða það við lögregluþjóninn.
Eftir stutta stund stukku þeir báðir út í ólgandi ár-
svelginn.
*
Tilgangur vinnunnar cr «ð ö'filust livíld. ÞuS er
segin saga. — ARISTOTELES.
•
Rakarinn: „Hef ég ekki rakað yður einhvern tíma
áður?“
Viðskiptamaðurinn: „Nei, það held ég ekki. Eg fékk
þetta ör, eflir að ég lenti í kjötsöginni, Jiegar ég var
innanbúðar í „Kjöt & Gra:nmeti“.
9
LáUu mestan hluta fréttanna, s<‘m jm fii’ri), vera
minnstan hluta þess, sem þú trúir. — QUARLES.
•
— Hvar í fjandanum hefurðu verið allan þennan
tíma? spurði forstjórinn.
— Eg skrapp til rakarans, að láta klippa mig.
— Hvað er að heyra þetta? Læturðu klippa þig í
vinnutímanum?
—. Já, hárið á mér vex í yinnutímanum.
Rógberans orö rjálar viö heimskingians evru.
SHAKESPEARE.
•
Forstjórinn: „Nei ég hef enga vinnu handa yður.
ÞaÖ kemur hingað daglega svo mikill sægur af fólki
til að biðia um atvinnu, að ég hef ekki einu sinni tölu
á þeim, hvað þá að ég inuni hvað liaö heitir.“
Atvinnuleysinginn: „En gætuð bér |iá ekki látið
mi^ hafa atvinnu við að fa:ra spjaldskrá yfir allt |)etla
fólk?“
•
Mfífkak gjaiir Innar me'ö andvurpi; — þaö hyggja
svo margir til greiöslu meö gjöfum sínum.
BOYLE O’REILLY.
•
Eftirlitsmaðurinn í verzluninni: „Ég tók eftir að
Jjessi maður kevpti ekkert, en hann virtist samt vera
hæstánægður þegar liann fór. Hvað vildi hann fá?“
Afprreiðslustúlkan: „Mig sjálfa, klukkan níu í
kvöld.“
„Frjáls Verzlun64
Útgefandi: Verzlunarmannafélag Reykjavíkur.
Formaöur: Guðjón Einarsson.
Ritnefnd: Einar Ásmundsson, form., Birgir
Kjaran, Gísli Ólafsson, Njálb Símonarson og
Gunnar Magnússon.
Skrifstofa: Vonarstra*ti 4, 1. hæð, Reykjavík.
Sími 5293.
BORGARPRENT
Meistari, mig furöar, hversu fiskarnir fá lifaö
í sjónum.
Hvers vegnu þaö? Geföu mönnunum gaum, iiskum
þurrlendisins. Hinir stóru éta þá smáu. —• PERIKLES.
•
Viðskiptamaðurinn: „Þessi frakki rifnaði allur í
sundur, þegar ég hneppti honum að mér.”
Kaupmaðurinn: „Já, Jiarna getið J>ér séð, rnaður
minn, hve hnapparnir eru vel festir.”
•
Smekkvísi er alll annaö en tízka ■— og miklu meira
viröi. THAGKEREY.
•
Vélritunarstúlkan: — Ef forstjórinn lekur ekki alll
aftur, sem hann sagði, |iá verð ég hérna í hæsta lagi
í þrjá mánuði enn.
Samstarfsstúlkan: — Hvað erlu að segja, mann-
eskia? Hvað sagði hann?
Vélritunarstúlkan: — Hann sagði mér upp með
Jiriggja mánaða fyrirvara.
Mæröin og málsnilldin eiga sjaldan samleiö.
CHRISTOPHER PALMQUIST.
•
Kaupmaðurinn er að gera erfðaskrá sína: „Tíii |)ús-
und krónur ánafna ég hverjum slarfsmanni, sem unnið
liefur hjá mér tuttugu ár eða lengur.“
Lögfræðingurinn: „En verzlunin er ekki nærri svo
gömul.“
Kaupmaðurinn: „Veit ég það, Sveinki. En Jielta er
ágæt auglýsing.“
Bezta hagnýting blaös er í því fótgin, aö prenta
sem mest af mikilvœgum sannindum, — sannindum,
sem stuölu aö aukinni þekkingu mannkynsins, svo þaö
á þann hátt öölist. meiri lífshamingiu.
HOR.4CE GREELEY.
44
FRJÁLS verzlun