Frjáls verslun - 01.06.1951, Blaðsíða 9

Styrjaldarárin seinni clvaldi Garðar að mestu vestan
hafs og stofnsetti þar sitt eigiS fyrirtæki, sem m. a.
annaSist vörukauj) fyrir íslendinga, og hafSi auk þess
víStæk viSskiptasambönd viS önnur lönd.
Fyrirtæki hans hér heima hefur blómgvast og dafn-
aS og er í tölu þekktustu og áreiSanlegustu fyrirtækja
landsins. Veitir Bergur sonur hans því nú förstöSu.
GarSar Gíslason hefur látiS ýms félagsmálefni mik-
iS til sín taka, og þó sér í lagi málefni verzlunarstéttar-
innar. Hann er einn helzti hvatamaSur að stofnun
VerzlunarráSs Islands árið 1917 og var formaður þess
frá u]>phafi og til 1921, og aftur 1922 til 1934, aS
hann baSst undan endurkosningu. Lét hann sér mjög
annt um hag og framgang VerzlunarráSsins og vann
þar gott verk og af mikilli ósérhlífni. Kom sér vel,
aS hann var nákunnugur málefnum verzlunarstéttar-
innar.
Hann átti mikinn þátt í stofnun Eimskipafélags Is-
Iands og átti sæti í fyrstu stjórn þess. — Verzlunar-
skólinn fór heldur ekki varhluta af dugnaði hans og
víSsýni. Hag skólans bar hann ávallt fyrir l)rjósti,
átti sæti í stjórn hans í mörg ár og var einn þeirra,
sem beitti sér fyrir því, aS keypt var handa honum
skólahúsið við Grundarstíg.
Flugmálin lét hann einnig til sín taka. Hann var
aðalhvatamaður að stofnun Flugfélags lslands (eldra)
árið 1919 og var fyrsti formaður þess.
Garðar hefur fylgzt vel með þroskaskeiði íslenzkr-
ar verzlunar á þessari öld og verið virknr þátttakandi
í þeirri liaráttu að flytja verzlunina úr höndum er-
lendra manna yfir á íslenzkar hendur. Hann hefur
margsinnis bent mönnum á þá liættu. sem er samfara
öllum afski])tum ríkisvaldsins á atvinnurekstri ein-
staklinga og félaga. GarSar hefur ávallt látið sér
ant um verzlun með innlendar afurðir landsmanna
og rutt þar að ýmsu leyti nýjar leiðir um meðferð
og vöruvöndun, svo og markaði. Á verzlunarþinginu
1937 hóf Garðar t. d. máls á þátttöku okkar í vænt-
anlegri heimssýningu í New York 1939. Hann telur,
að sala á útflutningsframleiðslu landsmanna eigi að
vera frjáls. íslenzkir kau]>sýslumenn eiga að fá að
spreyta sig á sölu afurða laudsmanna á erlendum
mörkuðum, það verður ha|)|)adrýgst fyrir alla aðila til
langframa. Þannig talar reyndur kaupsýslumaður, sem
hefur áratuga reynslu í sölu á afurðum landsmanna á
erlendum mörkuðum, en okkur fslendingum er enn
svo gjarnt að skella skolleyrum við því sem revndir
menn kveða.
„Frjáls verzlun“ árnar þessum brautryðjenda í
verzlunarstétt allra heilla á þessum merku tímamót-
um í ævi hans og sögu íslenzkrar verzlunar.
Tvœr vörusýningar.
Frh. af bls. 72.
og þannig sparaö sér bæði tíma og fyrirhöfn. sem
annars færi í að heimsækja þessi fvrirtæki til aðal-
stöðva þeirra.
Brezkar iðnaðarvörur hafa á sér mjög gott orð
hvarvetna um heim, en lengi vel hefur Bretinn þótl
seinn til breytinga, þótt betur mætti fara. í dómum
um Birminghamdeild B. I. F. árið 1947 var því sleg-
ið föstu, að í útliti og frágangi stæðu Bretar að baki
ýmsum keppinautum sínum. Þegar litið er yfir sýn-
ingu þá, sem nú er nýlokið, sézt, að þokast hefur í
áttina um þetta. Má í því sambandi t. d. nefna, að
1947 sýndi velþekkt brezk verksmiðja rafsuðutæki á
sýningunni. Þau voru steingrá á lit og snubbótt í lög-
un. Sama verksmiðja sýndi nú þessi sömu tæki. Nú
eru þau straumlínulöguð og fagurlega steind. Og
þetta er ekkert eins dæmi. Samkeppni um markaðina
knýr á um, að hver maður leggi sig fram um að vanda
sem mest útflutningsframleiðsluna, hvort sem það er
vél. dúkur eða eitthvað annað.
Þeir kaupsýslumenn, sem sótt hafa heim sýningarn-
FramhliS sýningarhallarinnar
Castle Bromwich í BirminRham.
ar í Hannover og London munu hafa rekið sig á eitt.
sem ekki hefur verið um að ræða áður. en það er
afgreiðsluörðugleikarnir, sem hvarvetna mæta manni,
þótt misjafnir séu eftir því um hvaða vörutegundir er
að ræða. Vígbúnaðurinn, sem nú stendur yfir, gleypir
mikið af hráefnum og krefst verulegs mannafla. Sér-
staklega ber mikið á þessu í sambandi við afgreiðslu
varnings úr málmi og má gera ráð fyrir, að vandræði
kunni af að hljótast. Fari svo að friður haldist, er
þess að vænta, að afgreiðslumöguleikar batni aftur
og viðski])ti færist til venjulegs horfs.
Fyrir okkur fslendinga, sem nú nýlega höfum feng-
ið verulega rýmkun á viðskiptahömlum þeim, sem hér
hafa ríkt, er það hin mesta nauðsyn, að jafnvægi í
viðskiptum haldist í viðskiptalöndum okkar. Þ. B.
FRJÁl.S VF.RZI.UN
77