Frjáls verslun - 01.08.1951, Blaðsíða 9

fyrrverandi fanga. Þarna skammt frá er Djöflaeyjan
illræmda, sem varð fræg vegna Dreyfuss málsins, er
var á allra vörum á sínum tíma. Frá Cayenne var
flogið til Paramaribo í Hollenzku Guiana, en ný-
lendu þessa fengu Hollendingar í ski|)tum fyrir land-
svæði það, þar sem New York borg nú stendur. Áfram
var ferðinni haldið um Georgetown í Rrezku Guiana,
Port of Spain og yfir til San Juan, höfuðborgar Pu-
erto Rico. Ibúar eyjarinnar eru langflestir af spöníku
bergi brotnir og spönsk tunga mest töluð, en þó gæt-
ir amerískra áhrifa mikið í höfuðborginni. Bankar.
hótel o.fl. er amerískt og enska töluð þar. í mörgum
fyrirtækjum eru bæði málin, enska og spánska notuð
jöfnum höndum. Nýfundnalandsmenn sitja svo til ein-
ir um fiskmarkaðinn til Puerto Iíico, en verðið, sem
jjeir fá fyrir fiskinn er mjög lágt. íslendingar hafa
ekki haft nein viðskipti við þetta land, en Kristján
kannaði möguleikana fyrir því, hvort unnt mvndi að
selja eitthvað af fiski þangað.
Þau fórust í ofviðrinu.
Kristján flaug síðan frá San Juan um Ciudad Tru-
jillo og Port au Prince í IJaiti til Kingston, höfuð-
borgar Jamaica. Hér stóð Kristján við skamma stund
og at'hugaði markaðshorfur. Jamaica er brezk nýlenda,
en íbúarnir að mestu leyti blökkumenn. All margir
Kínverjar eru í landinu, og er mest öll matvælaverzl-
un í höndum þeirra og þar á meðal saltfiskurinn.
Verðlag á fiski á Jamaica segir Kristján vera mjög
lágt enda er lífsafkoma eyjabúa á lágu stigi. í borg-
inni Port Royal skammt frá Kingston hitti hann ís-
lenzka konu, sem þar var búsett ásamt brezkum manni
sínum. Eins og kunnugt er frá fréttum úr dagblöðun-
um fórust þau í ofviðrinu mikla, sem gekk yfir Jam-
aica ekki alls fyrir löngu.
Góðir vinir á Kúba.
Áfram hélt Kristján norður á bóginn fljúgandi eins
og fuglinn, en næsti áfangastaður var Havana á Kúba.
Kom hann við í borgunum Camaguey og Santa Clara
á leið sinni þangað. Eins og kunnugt er var Kúba
mikill viðskiptavinur okkar íslendinga fyrir stríð, og
seldum við þangað mikið af saltfiski. Aftur á móti
'hefur lítil sala verið þangað frá því eftir stríð. Horf-
ur eru þó á því, að viðskipti aukizt við jressa þjóð í
framtíðinni, en hún stækkar nú ört og saltfiskurinn er
mjög vinsæl matvara meðal landsmanna. Segir Krist-
ján, að þeir hafi sérstaklega mikla velvild til íslands
og segjast að öllu jöfnu vilja frekar skipta við okkur
en nokkra aðra þjóð..
Flugtœknin notuð til hlítar.
Eftir að hafa lokið erindi sínu á Kúha flaug Krist-
ján frá Havana til New York með viðkomu í Miami,
Savannah og Charleston. Frá New York var svo hald-
ið austur yfir haf, og auðvitað fljúgandi eins og endra
nær. Fór Kristján fyrst til Prestvíkur og þaðan til
London, þar sem hann náði „Gullfaxa“, er flutti hann
síðasta áfangann heim til íslands. Þegar flugvélin
lenti á Reykjavíkurflugvelli í byrjun maí-mánaðar var
það í 40. skipti, sem Kristján hafði rennt sér niður til
lendingar á flugvelli í þessari löngu ferð sinni. Hafði
hann flogið til 29 borga í 19 löndum og reynt flug-
tæknina til hlítar á yfirferð sinni um stóran hluta
hnattarins. Vegabréf Kristjáns Einarssonar hefur ver-
ið handleikið og stimplað af embættismönnum fjöl-
margra ríkja, allt frá Ítalíu til Argenlínu. Vonandi
hafa þeir þó skilið ofurlítið pláss eftir til notkunar
fyrir „kollega" sína á Reykjavíkurflugvelli svo Krist-
ján yrði réttilega bókfærður hjá útlendingaeftirlitinu
íslenzka sem heimkominn ferðalangur.
Njáll Símonarson.
SKOTASAGA.
MacTavish átti hund, sem hann hafði miklar mætur
á. En dag nokkurn týndist hundurinn, og að lokum
lét MacTavish auglýsingu í eitt dagblaðið og hét þeim
verðlaunum, er fyndi hund hans. Tíu mínútum síðar
fór liann að sjá eftir fljótfærni sinni og fór til baka
til skrifstofu blaðsins.
„Get ég fengið að tala við mann þann, sem tók við
auglýsingunni af mér áðan?“ spurði hann.
• „Því miður, bann er nýfarinn út.“
„Nú, sagði MacTaviSh, en get ég hitt aðstoðarmann
hans?“
„Hann er heldur ekki við,“ sagði snúningadrengúr-
inn á skrifstofunni.
„Nú,“ sagði MacTavish. „get ég talað við skrifstofu-
stjorann r
„Hann er úti.“
„Jæja, hvað um framkvæmdastjórann?“
„Ekki inni.“
„En þá ritstjórann sjálfan?“
„Einnig farinn út.“
„Hvað kemur til!“ sagði MacTavish. „Hvert hefur
allur mannskapurinn farið?“
„Hann er allur úti að leita að hundi yðar.“
Munurinn á gó'Sum matsvein og vondum er, cð sá
fyrrnefndi hitar manni um hjartarœturnar en hinn
brennur þœr.
„EVERYBODY’S“.
FRJÁLS VERZLUN
101