Frjáls verslun - 01.04.1954, Side 1

Bílamarkaðurinn
Fylgirit ’'Frjálsra? tver%lunarLt
Bílaöldin
í byrjun þessarar aldar (1901) komu bifreið-
arnar fyrst til sögunnar. Tilkoma þeirra hefur
þótt slíkur stórviðburður, að öldin er oft nefnd
manna á meðal bílaöldin, eða svo var að minnsta
kosti þar til mönnunum tókst að beizla kjarn-
orkuna. Bílarnir ollu gjörbyltingu í samgöngu-
tækni þjóðanna og leystu af hólmi þarfasta þjón-
inn, er menn höfðu notazt við öld fram af öld.
Að vísu þekktust járnbrautir meðal margra
þjóða, en stofnkostnaður víðtaTs járnbrautar-
kerfis og rekstur járnbrautanna var dýr, og að-
eins á færi þéttbýlla landa að leggja járnbraut-
arnet milli landshluta. Flutningskostnaður með
járnbrautum þótti auk þess dýr, og rekstur þeirra
óhagkvæmur á styttri vegalengdum.
Fyrir strjálbýlt land sem Island og örðugt yf-
irferðar, var bifreiðin ákjósanlegt farartæki, enda
þjóðinni ókleift fjárhagslega að standa straum
af lagningu járnbrautarkerfis um landsbyggðina.
Vorið 1913 flutti Bookless, útgerðarmaður í
Hafn arfirði, bifreið hingað til lands og var hún
í förum milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur.
„Rennur hún mjúkt og liðlega um veginn og læt-
ur vel að stjórn“, eins og eitt þeirrar tíðar blað
komst að orði, og bætir við: „Er það fvrsta
bifreiðin, sem að gagni hefur komið hér á ]andi“.
Um sama leyti komn hingað til lands tveir
Vestur-Islendingar, Sveinn Oddsson og Jón Sig-
nmndsson, og höfðu þeir meðferðis frá Vestur-
heimi bifreið (Ford), er þeir notuðu hér um sum-
arið og reyndist allvel. Þá var og stofnað hér í
bæ „Bílfélag Reykjavíkur“ í þeim tilgangi að
annast fólksflutninga með bílum. „Sumir hafa
trú á því“, sagð eitt blaðið, „að bílar muni í
framtíðinni, þá er vegabótum fleygir fram, verða
hentug farartæki hér á ]andi“.
Reynslan hefur einnig orðið sú, að bílarnir
eru og munu verða framtíðarfarartæki okkar á
landi. Með hliðsjón af því þarf engan að undra,
þótt áhugi manna hér á landi snúist ahnennt um
bíla, þar sem þeir eru snar þáttur í öllu daglegu
lífi þjóðarinnar. Og eftir því sem vegakerfið
teygir arma sína æ lengra mn land vort, upp til
sveita, inn til dala og fram með sjó, verður öll-
um landslýð ljóst, að án bifreiðarinnar getur
hann ekki verið. Þarfasti þjónninn hefur fengið
sína hvíld, en tækni mannsandans hagnýtt til
þæginda fyrir ]and og lýð.
Tala bifreiða í landinu í árslok 1944 var 4005,
en á sama tíma 1953 var hún 11.216. Bifreiða-
fjöldi landsmanna hefur nær þrefaldazt á tíu ár-
um, þrátt i'yrir ströng innflutningshöft á bílum
á árunum 1949—52. Mesta aukning á bifreiðum
á einu ári var árið 1947, en þá jókst bifreiða-
eign landsmanná um 2970 bifreiðar.
I árslok 1953 voru hér á landi 6846 fólksbif-
reiðar og 4370 vörubifreiðar. Skiptust fólksbif-
reiðarnár á milli 82 tegunda, en vörubifreiðarnar
milli 80 tegunda. Meðalaldur bifreiðanna á sama
tíma var sem hér segir: Vörubifreiða 10.9 ár,
almenningsbifreiða 9.0 ár og almennra fólksbif-
reiða 9.6 ár.
Eins og kunnugt er hefur ríkisstjórnin rýmk-
að nokkuð um innflutning á bifreiðum, til lausn-
ar vandamálum togaraútgerðarinnar.
Ríkir manna á meðal mikill áhugi fyrir að ná
sér í nýjan bíl, þótt eflaust fái færri en vilja.
FRJÁLSRI VERZLUN þótti rétt að gefa inn-
flytjendum bíla orðið, svo og gefa lesendum sín-
um gleggri upplýsingar um hinar ýmsu bifreiða-
tegundir, en sökum þrengsla í blaðinu sjálfu, var
horfið að því ráði að láta fylgja blaðinu sér-
stakt fylgirit, er fjallaði almennt um bifreiðar.
Gefist þessi tilraun vel, verður lialdið áfram á
sömu braut í framtíðinni.