Frjáls verslun - 01.06.1954, Blaðsíða 5

hafði hann herskip tvö mikil og fríð, hét hið
stærra „Jylland“, en hið minna „Heimdal“, kon-
ungur sjálfur var á stærra skipinu, og flest hans
föruneyti, bæði voru skipin vel búin að mönnum
og öllum tygjum, og voru þar á ýms stórmenni.
Þessir voru helztir höfoingjar og merkismenn í
fylgd konungs: Valdimar prinz, hinn yngsti son-
ur konungs, Klein lögstjórnar- eða dómsmálaráð-
herra, er þá var og nýskipaður ráðherra yfir Ts-
landi, Trap geheimeetazráð, kabínetsritari kon-
ungs, Holten ofursti, stallari konungs, Oddgeir
Stephensen, forstjóri hinnar íslenzku stjórnar-
deildar í Kaupmannahöfn, Steenstrup próíessor,
nafnfrægur náttúrufræðingur, Sörensen pró-
fessor, nafnkenndur málari og listamaður, Karl
Andersen skáld, er hafði alizt upp á Islandi, og
doktor Rosenberg, nafnkunnur danskur vísinda-
maður.
Þá er leið að hádegi 30. júlí sáu Reykvíkingar
þrjú herskip stór leggjast undir land, og kenndu
að þar voru konungsskipin, og svo Fylla, tóku
þeir þá að hraða sér að ljúka vio viðbúnað þann,
er hafa skyldi til við'töku konungi.
Allur bærinn var skreyttur fánum og flöggum,
og blakti veifa af nálega hverju íbúðarhúsi, og
svo af hæðum beggja megin bæjarins. Landtöku-
bryggjan, þar er konungur og sveit hans skyldi
á land ganga, var öll yfirklædd, en stengur marg-
ar voru reistar beggja megin bryggjunar og fáni
dregin á hverja. Við bryggjusporðinn var reistur
veglegur tignarbogi, sveipaður rauðum dúki, en
yfir bogann var sett kóróna gullin. TJm tignar-
bogann og stengurnar fram ineð bryggjunni og
svo milli þeirra var slöngvað lyngfléttingum og
blómvöndum, er konur og meyjar bæjarins
höfðu gjört með miklum hagleik og prýði.
Þá lágu mörg skip á Reykjavíkurhöfn, bæði
stór og smá, og voru mörg þeirra gufuskip. Her-
skip voru þar finnn, eitt sænskt, eitt norskt, eitt
þýzkt og tvö frakknesk.
Nú renndu konungsskipin inn á höfnina, fyrst
Jylland, það er konungur var sjálfur á, þá Heim-
dal og síðast Fylla, öll með jöfnu millibili. Þá
hóf hið sænska aðmiralskip skothríð til fagnaðar
konungi og síðan hin herskipin öll, en konungs-
skij)in svöruðu aftur á sama hátt. En er Jylland
renndi framhjá hinum skipunum, var á þeim
öllum lostið upp fagnaðarópi, svo glöggt mátti
heyra til lands. Ilafði mikill mannfjöldi af bæj-
arbúum þyrpzt saman við landtökubryggjuna og
biðu þess, er konungur kæmi í land.
Landshöfðinginn fagnar lconungi.
Það var um hádegisbil, að konungsskipin
vörpuðu akkerum. Veður hafði verið myrkt og
skúrasamt um daginn, það af var, en nú tók að
létta til og sól skein yíir bæinn, og svo höfnina
og var næsta tignarleg sjón. Þá lögðu margir
bátar frá hinum stærstu skipum og renndu þeir
allir að skipi því, er konungur var á, voru það
foringjar skipanna, er fóru að fagna konungi.
Landshöfðinginn yfir íslandi, Hilmar Finsen,
lagði þá og frá landi og fór á konungsfund. Inn-
an stundar kom hann aftur í land með' þann
boðskap, að konungur mundi stíga á land klukk-
an 2, og bað menn svo við búast. Þusti þá enn
mikill fjöldi manna niður að bryggjunni, og
skipuðu þeir sér í raðir báðum megin hennar, en
gluggar allir, þeir er að höfninni vissu, voru og’
fullir af fólki. Kvenfólk flest hafði skipað sér á
pall við efri bryggjusporðinn. Allir voru þar bún-
ir hátíðabúningi, og embættismenn einkunnar-
klæðum sínum.
Svo sem ráð var fyrir gjört, kom konunugur
í land klukkan tvö, og lagði að landtökubryggj-
unni. Þar voru fyrir hinir æðstu embættismenn,
konsúlar og bæjarstjórar til að fagna honum.
Gekk landshöfðinginn þá fram lir flokkinum, og
mælti til konungs á þessa leið: „TJm leið og yðar
hátign stígur fæti á strönd Islands — hinn fyrsti
konungur, sem í þau þúsund ár, er land þetta
hefur verið byggt, hefur hingað' komið — sé mér
leyft í nafni alls landsins og sér í lagi jafnframt
í nafni Reykjavíkurkaupstaðar að biðja af hjarta
yðar hátign velkomna.“ Þá gat. hann þess, að
þótt ísland væri land fátækt að mörgu, þá væri
það þó auðugt af tryggð og ást. til konungs. Enn
fremur þakkaði hann konungi fyrir stjórnar-
skrána, og þá gleði, er hann veitti landsmönnum
með komu sinni, lauk hann máli sínu með' því
að óska. blessunar yfir konung og ætt hans, og
biðja honum langra lífdaga. Tók mannfjöldinn
undir það með fagnaðarópi, og tóku karlmenn
allir undir, en konur veifuðu hvítum blæjum.
Þá gekk konungur og Valdimar sonur hans og
aðrir höfðingjar upp í bæinn, til húss landshöfð-
ingja, en þar var konungi ætlað að búa, meðan
hann dveldist í bænum.
Söngur og mannfagnaður.
TJm kveldið flutti söngflokkur einn í bænum
konungi kvæði, voru það einkum handiðnaðar-
menn, og fyrir þeim var Jónas Helgason járn-
frjals verzlun
57