Frjáls verslun - 01.06.1954, Blaðsíða 23

Hjörtur Hansson, stói’kaupm., kynnir athafn-
arinnar, banð gesti velkomna og setti hátíðina.
Vilhjálmur Þ. Gíshason, útvarpsstjóri, flutti
ræðu, er birtist á öðrum stað hér í blaðinu.
Guðjón Einarsson, form. V. R., flutti ávarp
og afhenti borgarstjóranum styttuna sem gjöf
til Reykjavíkurbæjar, en Erlendur O. Pétursson
afhjúpaði hana.
Borgarstjórinn, Gunnar Thoroddsen, þakkaði
með stuttri ræðu hina rausnarlegu gjöf og hug
þann, er fylgdi slíkum höfðingsskap í garð bæj-
arfélagsins. Að loknu máli sínu lét hann fagran
blómsveig, er fegurðardrottning bæjarins færði
honum, að fótstalli styttunnar.
Þá flutti formaður Skúlanefndar V. R., Egill
Guttormsson, lokaorð, og þakkaði öllum þeim,
og þá fyrst og fremst listamanninum, er lagt
höfðu hönd á plóginn til að koma listaverkinu
upp.
Á milli atriðanna lék lúðrasveit og félagar úr
karlakórnum „Fóstbræður“ sungu.
Síðar um daginn hafði V. R. boð inni í húsa-
kynnum félagsins fyrir gesti sína. Fór athöfnin
fram með ágætum og V. R. til mikils sóma.
Ljósm.: P. Thomsen.
Listavianninum, Gu&mundi jrá Mid'dal, jœrður blómvöndur.
Dr. Schacht og ununœli hans um cjnahagsmdl Indóncsíumanna
Framh. af hls. 66.
fjárreiðum. Ovíða er meiri þörf á hagsýni í þeim
efnum en einmitt hér, þar sem aðalatvinnuveg-
irnir eru jafnháðir duttlungum náttúrunnar. Til
þess að unnt sé að varðveita það traust á gjald-
miðlinum, sem liverri þjóð er lífsnauðsyn, er
ríkinu skylt að gæta ítrustu sparsemi í útgjöld-
um sínum og halda þeim innan réttra takmarka.
Sé það ekki gert eru hættur verðbólgunnar á
næsta leiti.
Að undanförnu hefur mjög verið leitað til al-
mennings um sparnað og jafnvel skólabörn verið
hvött til þess að spara saman vasaaurana sína.
Ekki virðist mér slíkur áróður einn saman væn-
legur til árangurs. Hann er raunar með öllu þýð-
ingarlaus, nema fjánnálastjórnin geri sitt til þess
að slíkur sparnaðarandi eigi sér grundvöll. Það
er engin von til þess, að menn vilji trúa bönkum
og sparisjóðum fyrir þeim peningum, sem þeir
kunna að eiga afgangs, þegar fvrirfram er vitað,
að þeir rýrna. að verðgildi og gufa smám saman
upp með hverju ári sem líður. Slíkur sparnaður
væri hrein fásinna. Eina leiðin til þess að örva
sparnaðarviðleitni almennings er að skapa
traustan og stöðugan gjaldmiðil, sem eftirsókn-
arvert, er að eiga. Það er öryggið, sem er fvrir
mestu. Hækkaðir vextir duga litið, ef þeir fara
jafnharðan í gin stjórnlausrar verðbólgu. En
slíkur traustur og stöðugur gjaldmiðill skapast
aðeins, eins og Dr. Schacht tekur réttilega fram
hér að framan, í krafti einbeittrar og gætinnar
fjármálastjórnar. Hið siðferoilega afl verður að
koma að ofan. Þá kemur allt. annað af sjálfu sér.
FRJÁLS VEUZLUN