Frjáls verslun - 01.06.1963, Qupperneq 5

Njáll Símonarson, framkvæmdastjóri:
Island — ferðamannaland
Eitt af því, sem háir okkur íslendingum livað
mest og skapar oft á tíðum margvíslega erfiðleika
í fjárhagsmálefnum, er það hversu einhæft at-
vinnulífið er. Yfir 90% af útflutningi okkar er
sjávarafurðir, og eru því fáar þjóðir jafn háðar út-
flutningsverzluninni og við, sem þurfum að flytja
svo mikið af nauðsynjum okkar til landsins frá
öðrum þjóðum. Er af þessu ljóst, hversu erfiðlega
gengur, þegar aflabrestur er, eða markaðir falla og
þrengjast fyrir sjávarafurðir.
Það er að vísu svo, að iðnaður hefur stórum farið
í vöxt hér á liðnum árum, en þó að verulegu leyti
þannig, að hráefnið er aðflutt og þarf því að kaup-
ast fyrir útflutta vöru. Gjaldeyrisskapandi atvinna
í einni eða annarri mynd er því meðal þess, sem
kemur efnahagslífi okkar að beztu liði. Við þurfum
til þrautar að reyna að hagnýta alla slíka mögu-
leika.
í þessu sambandi hefur verið bent á þá mögu-
leika, sem hér eru fyrir hendi til þess að ísland geti
orðið mikið ferðamannaland. Þegar á þetta er
minnzt, finnst mörgum ennþá eins og hér geti að-
eins verið um að ræða hégómlegt lítilræði. Ekki
mundu Svisslendingar hugsa svo, né nágrannar
okkar á Norðurlöndum, sem leggja sannarlega mjög
mikla rækt við það að laða erlenda ferðamenn til
landa sinna og hafa af því stórfelldar gjaldeyris-
tekjur.
Fyrir skömmu hitti ég að máli einn af forystu-
mönnum danskra ferðamála. Bárust þá m. a. í tal
hinar ört vaxandi heimsóknir erlendra ferðamanna
til Danmerkur á síðari árum og sú mikla þýðing,
sem þessi nýi atvinnuvegur hefur fyrir þjóðarbúið.
Honum fórust orð eitthvað á þessa leið: „Fyrir 15
árum var tæplega hægt að tala um Danmörku sem
mikið ferðamannaland, því menn héldu að landið
væri kalt og yfirleitt ekki mikið þangað að sækja.
Nú má segja, að öldin sé önnur, enda koma í dag
fleiri erlendir ferðamenn til Danmerkur en nokkurs
hinna Norðurlandanna. Fyrir 15 árum komu 23.000
bandarískir ferðamenn til Danmerkur, en á þessu
ári reiknum við með um 160.000 Bandaríkjamönn-
um, sem koma til með að skilja eftir um 30 milljónir
dollara eða 1300 milljónir íslenzkra króna, saman-
borið við 2 milljónir dollara eða 86 milljónir ís-
lenzkra króna fyrir 15 árum. Þetta segir þó ekki
allt, þar sem heiklartekjur okkar Dana af heim-
sóknum erlendra ferðamanna á sl. ári námu nærri
800 milljónum danskra króna, og var það hærri
upphæð en við fengum fyrir útflutt smjör, og er
þá mikið sagt, þar sem smjörið hefur jafnan talizt
ein helzta útflutningsvara okkar.“
Svo mörg voru þau orð. En nú veit ég, að ýmsir
þeir sem kunna að lesa þennan greinarstúf, eru
farnir að hugsa með sjálfum sér: Hvað er maður-
inn eiginlega að fara? Hann ætlar þó ekki að fara
að gera hér einhvern samanburð á íslandi og Dan-
mörku hvað snertir ferðamál eða halda því fram,
að ísland hafi eitthvað til brunns að bera sem
ferðamannaland? Jú, það er einmitt það, sem mér
er efst í huga nú, og reyndar má segja, að kynni
mín af útlendingum, sem heimsótt hafa ísland
síðasta hálfan annan áratuginn, hafi styrkt mig í
trúnni á það, að gera megi móttöku erlendra ferða-
manna að arðvænlegum atvinnuvegi hér á landi.
Til þess liggja margvíslegar orsakir, sem ég mun
koma að seinna.
Landsmenn allir, og þá sér í lagi forystumenn
FRJÁLS VERZLUN
6