Frjáls verslun - 01.06.1963, Qupperneq 24

gamall stígvélsræfill. Vcgna þefsins, sem af hon-
um lcggur, verður helzt að éta hann utan húss.
Bezt er að skafa hann með hníf og renna honum
niður með brennivíni. Hann er líkari skósvertu á
bragðið en nokkuð annað, sem ég man til saman-
burðar. Hin matartegundin er rengi, sem er hval-
sporður geymdur í mjólkursýru í eitt ár eða svo.
Ef ykkur langar til að smakka á því, þá heimsækið
ckki hvalstöð áður. En vel á minnzt, úr því að ég
nefni matargeymslu í mjólkursýru, er ekki úr vegi
að geta þess, að íslendingar hafa líka þá aðferð
við að verka og geyma hrútspunga, og súrsaðir
hrútspungar eru mesta lostæti.
Tóbak
Þó nokkurt úrval af sígarettum og reyktóbaki
er til í Reykjavík, en úti á landi fæst ekkert nema
Commander, brezkar sígarettur, sem virðast vera
framleiddar aðeins til útflutnings til íslands.
Reykjavík
Það er ekki hægt að segja margt um Reykjavík.
Hótelin þar heita Borg, Skjaldbreið, Vík og Stúd-
entagarðurinn. Borgin er kölluð fyrsta flokks hótel,
en það er nú svo og svo. Þó er það eini gististað-
urinn, sem veitir áfenga drykki. Ilvað snertir her-
bergi, verðlag og almenn þægindi, cr Stúdentagarð-
urinn ákjósanlegasti staðurinn, þó að mig gruni, að
maturinn þar gæti verið betri en hann er. í kaffi-
húsi einu við Austurstræti er hægt að fá dágóðar
rjómakökur. Á Borginni er jazzhljómsveit og dans
á hverju kvöldi. Bíó og tvær sómasamlegar bóka-
búðir eru þar einnig. í þjóðminjasafninu er ein
undraverð mynd, Síðasta kvöldmáltíðin, máluð á
tré, og dálítið málverkasafn í Alþingishúsinu. Einar
Jónsson er ekki fyrir þá vandfýsnu. Annað, sem
vert er að skoða, er Oli Maggadon við höfnina,
Oddur Sigurgeirsson alls staðar, Kjarval listmál-
ari og Árni Pálsson prófessor í íslandssögu.
SENDIBRÉF FRÁ ÍSLANDI
Reykjavík, 12. júlí.
Iliugað er ég nú kominn, eins og þú getur séð.
Eg hætti við að fara til Finnlands eftir allt saman.
Mér fannst ekkert unnið við að taka annað land í
leiðinni. Finnland á alls ekkert skylt við ísland, og
ferðabók um óskylda staði verður engin saga, held-
ur aðeins upptalning, sem er til leiðinda.
Fyrsta vikan mín hér var hin ömurlegasta, því
að fólkið, sem ég átti að flytja kveðjur og kynnast,
var allt á bak og burt. Reykjavík er borg að nafn-
inu, en eins og versta tegund af smáplássi, þegar
maður ætlar að fara að skemmta sér, og það var
ekki annað fyrir mig að gera en fá mér í staupinu
inni í hótelinu, og þurfti þó undanþágu. Verðið
var hreinasta rán. Smám saman komst ég í tæri
við fólkið, svo að ég er nú orðinn svimandi fullur
af slúðursögum.
Ég heyri sagt, að þessi og þessi stjórnmálamaður
sé fyrsti séntilmaðurinn á islandi, annar þjáist af
ofsóknarbrjálæði síðan unglingar fóru einu sinni að
hlæja að honum uppi í skíðaskála, að t.iltekinn
prófessor hafi veðsett giftingarleyfið sitt daginn fyr-
ir brúðkaupið, að þessi og þessi stúlka sé „levis
avis“, þýzki konsúllinn hafi smyglað inn vopnum
til að undirbúa leiftursóknina, að íslendingar kunni
ekki að aga börn sín, að England sé hið rétta
heimkynni spíritismans, og að einu drekkandi
drykkirnir séu viskí og vermundur.
Persónulegar skoðanir mínar á landi og þjóð eru
takmarkaðar enn sem komið er. Hér er engin
byggingarlist, og höggmyndastytturnar á almanna-
færi eru aðallega í rómantískum riddara- eða vík-
ingastíl. Konungur Danmerkur var hér í heimsókn,
og ég horfði á hann koma út úr hi'isi forsætisráð-
herrans í fylgd með fínum borgurum. Ég veit að
pípuhattar og síðfrakkar fara fólki ekki vel, en
eftir útliti einu að dæma, mundi ég ekki hafa treyst
þeim að halda á gaffli. Kóngur fór að skoða Geysi,
sem vildi ekki hlýða, og sagan segir ástæðuna þá,
að af þjóðernisstolti hafi honum verið gefin inn-
lend sápa í staðinn fyrir Sunlight-tegundina, sem
hann er orðinn vanur . . .
Ég hef farið til Þingvalla, og ekki er ofsögum
sagt af fegurð þess staðar, en hótelið er fullt af
fylliröftum á hverju kvöldi. Ein bráðlagleg bað mig
að hringja í sig, þegar ég kæmi aftur í bæinn. Hún
var kölluð Toppý . . .
Ilraunsneji, 15. júlí.
Sumt af því kátlega við ísland stafar af smæð
þess, svo að allt er þar persónulegt. Götuvaltari er
hér kallaður Bríet eftir kunnri kvenréttindakonu
með bæklaða fætur. Ég fékk sönnun á þessu á
mánudagsmorgun, þegar ég var að fara úr bænum,
var á leiðinni að ná í langferðabílinn. Maður, sem
ég liafði aldrei séð áður, stöðvaði mig á götunni
og sagði: „Það eru bréf til yðar,“ fór með mig og
lauk upp pósthúsinu fyrir mig einan. Ekki hef ég
hugmynd um það, hvernig hann vissi hver ég var,
og að ég var að fara úr bænum.
24
FRJÁLS VERZLUN