Frjáls verslun - 01.11.1972, Blaðsíða 78

Um heima og geima
— Mamma. Byrja öll ævin-
týri á: „Einu sinni var“?,
spurði litla stúikan mömmu
sína.
— Nei .Sum byrja svona:
„Heyrðu elskan. Ég þarf að
vinna svolítið frameftir í
kvöld . . .
☆ -fe ☆
Forstjórinn kom þjótandi
inn á skrifstofuna, og litla,
sæta vélritunarda.man tók eft-
ir því að hann hafði ekki
hneppt buxnaklaufinni áður
en hann lagði af stað að heim-
an.
I mesta trúnaði sagði hún:
— Forstjórinn hefur skilið híl-
skúrsdyrnar eftir opnar.
Forstjórinn, sem var léttur
maður svaraði:
— Nú, hver fjandinn. Þér
hafið þá kannski séð tryllitæk-
ið.
— Nei, sagði ritarinn. Ég
gat ekki hetur séð en að þetta
væri Fiat 500, samanklcsstur
eftir árekstur.
☆ -fo ☆
Forseti Austur-Þýzkalands
var í heimsókn á geðveikra-
hæli og spurði yfirlækninn um
hin einstöku sjúkdómstilfelli.
— Þessi maður var tekinn,
þegar hann reyndi að flýja úr
landi, sagði yfirlæknirinn.
— Þá á hann ekki að vera
hér. Hann ætti að vera í fang-
elsi, þrumaði forsetinn.
— Nei. Hann reyndi nefni-
lega að flýja austur á bóginn.
☆ ☆
Gamla konan utan af landi
fór á sinfóníutónleika, þegar
hún kom eitt sinn í bæinn. I
hléinu labhaði hún sig að
tjaldabaki og fékk a,ð tala við
hljómsveitarstjórann:
— Fyrirgefðu vinur, sagði
sú gamla. Ég ætlaði bara að'
láta þig vita ,að þessi með
klukkuspilið gerir aldrei hand-
tak nema þega.r þú horfir á
hann.
☆ 'fe ☆
Ung og sæt táta kom inn í
strætó, sem var sneisafullur og
ekkert sæti að fá.
— Ef þú ert að fara alla
leið í bæinn, skal ég gjarnan
sitja undir þér, sagði ungur
kurteis maður, er hafði náð í
sæti.
Stúlkan þáði það. En eftir
stutta stund sagði hún:
— Ég held það sé bezt að ég
standi upp aftur, annars gæti
ég brotið pípuna þína.
— Góðlátlegur, gráhærður,
eldri maður heyrði þetta og
sagði kíminn:
— Þér getið sezt hjá mér,
ungfrú. Ég er nefnilega löngu
hættui að reykja.
☆ ☆
78
FV 11 1972