Frjáls verslun - 01.05.1973, Blaðsíða 61

og skemmtunar var ekki án að-
draganda. Rhodos varð fyrir val-
inu af ýmsum orsökum: Vinir
mínir og ráðleggjendur töldu
staðinn taka öðrum vinsælum
sumarleyfisstöðum Norður-
landabúa langt fram vegna
mátulegs hita, frábærra bað-
stranda, heillandi mannlífs og
menningarminja. Við hjónin
urðum í engu af þessu fyrir von-
brigðum. Við ferðuðumst með
ferðaskrifstofu Görsiin, sem er
sænskt fyrirtæki. Á þeim tíma
kostaði ferðin 607 krónur sænsk-
ar fyrir hvort okkar, miðað við
brottför frá Malmö. Rhodos er
því nokkru dýrari áfangastaður
en ýmsir aðrir, sem Norður-
landabúar sækjja mikið til. Flug
til Rhodos tók 6 tíma með
skrúfuþotu, og er þá meðtalin
millilending í Aþenu.
í Rhodos bjuggum við á nýju
og þrifalegu miðiungshóteli, Es-
peria, og innifalið í verði var
morgunverður og matarmiðar
fyrir einni annarri máltíð, sem
hægt var að fá gegn framvísun
miðanna hvar sem var, en oftast
nær með því að bæta örfáum
drökmum við. Ferðaskrifstofan
hafði fast starfslið á Rhodos. Til
þess var hægt að leita með hvers
kyns fyrirgreiðslu, og jafnframt
var völ á fjölbreyttu úrvali ferða
um borgina, eyjuna, nærliggj-
andi eyjar og til Tyrklands.
Ferðir þessar voru greiddar sér-
staklega, en yfirleitt á mjög
sanngjörnu verði.
En víkjum nú nánar að því,
hvað staðurinn hefur að bjóða.
Rhodos liggur í Tólfeyjaklas-
anum í þjóðleið milli Asíu, Af-
ríku og Evrópu. Frá örófi alda
hafa búið þar duglegir kaup-
sýslumenn og sæfarar, byggt
borgir og hafnir, sem hafa horf-
ið í náttúruhamförum eða stríð-
um og nýtt verið byggt í þeirra
stað. Bændur yrkja jörðina,
fiskimenn veiða við ströndina
og gera sig ánægða með ótrú-
lega lítinn afla. Saga eyjarinn-
ar verður ekki rakin hér, en
fyrir þann, sem áhuga hefur á
fornminjum og sögu, er Rhodos
paradís.
GÖMUL RIDDARABORG.
í miðri Rhodosborg stend-
ur enn hin forna riddara-
borg Jóhannesar-riddaranna,
sem hingað komu eftir að sið-
asta virki þeirra í Palestínu,
Akka, hafði fallið í hendur
Tyrkjum. Frá 1309 og þar tii
herir Solimans soldáns unnu
Rhodos 1522 voru Jóhannesar-
riddararnir herrar eyjarinnar.
Borg þeirra stendur enn, mikil-
fengleg port, brýr og voldugir
múrar, umkringdir af virkis-
gröfum með haugum af slöngvi-
kúlum úr kastvopnum varnar-
liðsins. Hér stendur höll stór-
meistarans, sjúkrahús reglunn-
ar, og á göngu um Riddaragöt-
una má af skjaldarmerkjum sjá
bústaði og hesthús hinna tignu
reglubræðra. En þar sem áður
bjuggu stríðsmenn og þjónar
þessarar líknarreglu búa nú
friðsamir borgarar; þetta eru
ekki dauðar rústir, heldur teng-
ist saman gamalt og nýtt; í húsa-
görðum, sem steinlagðir voru
með sérkennilegri munstur-
lagningu eggsléttra, hvítra og
svartra fjörusteina fyrir hundr-
uðum ára, standa nú mótorhjól
og smábílar, innan um kirnur,
potta og dósir, sem úr spretta
óteljandi blómstrandi jurtir.
VINGJARNLEGIR ÍBÚAR.
Hvarvetna mætir forvitnum
ferðamanni vingjarnlegt við-
mót, og hver sá, sem ekki er
sérlega hneigður fyrir langar
legur í sandi og sól, en vill í
rólegheitum anda að sér blæ lið-
ins tíma og kynnast fjarbúandi
fólki, hann fer ekki erindisleysu
til Rhodos. Fyrr en varir er hik-
andi kík inn í húsagarð orðið að
líflegu samtali við íbúa 6—700
ára gamals riddarabústaðar, og
heimsókn til kaupmannsins
verður að miklu leyti fólgin í
drykkju á tyrknesku kaffi.
Hann reynir að vísu líka að
selja vöru sína, en móðgast ekki
vitund, þótt gesturinn hafi meiri
áhuga á kaffiboðinu og honum
sjálfum. í raun réttri er Rhodos-
borg sjálf feikinóg til að eyða
þar tveim vikum í réttri blöndu
af sóldýrkun, skoðun og annarri
skemmtun. En með því að taka
þátt í hópferðum ferðaskrif-
stofu, leigja sér vespu eða bíl,
eða einfaldlega rölta á tveim
jafnfljótum, tekur skamman
tíma að komast til annarra
merkisstaða. Ég nefni hér aðeins
Lindos, með hofum sínum og
útsýni, staður, sem á fáa sína
líka. Kamiros er ein hinna
þriggja fornu borga á Rhodos,
grafin upp eftir að hafa legið
öldum saman undir jarðvegi
vegna jarðskjálfta. í Kalithea er
feiknarlegt „baðanstalt“ frá yf-
irráðatímum ítala, og iitlu sunn-
ár er Faliraki, óviðjafnanleg
baðströnd með einstaklega nota-
legum litlum veitingastöðum.
Bátsferðir er hægt að fara ti]
nærliggjandi eyja og í fjarlægar
baðvíkur. Á slíkri ferð er ferða-
manninum gjarnan bent á vík
Anthonys Quinn, en hana fékk
hann að gjöf eftir að hafa leikið
1 Byssurnar í Navarone, sem
var að mestu tekin á Rhodos.
Dagsferð til Tyrklands er far-
in til Marmaris, lítils bæjar við
fjarðarbotn, fögur sigling, en
hitinn óbærilegur, þegar inn í
fjörðinn kemur og svalur vestan-
vindurinn nær ekki lengur að
dreifa mollunni. Mannlifið í
Marmaris er heldur dapurlegt,
og tilfinningin fyrir því, að vera
virkilega kominn til Austur-
landa, verður þar sterk. Vilji
fólk verzla, selja Tyrkir hér
mikið af leðurfatnaði og forn-
munum, en það er betra að hafa
gott vit á leðurvöru og vinnu,
og fornminjarnar eru flestar
falsaðar.
Auk þessa má nefna ýmsar
kvöldferðir, á skemmtistaði, í
þorpsveizlur og aðrar hátíðir.
STAUP AF OZO.
Maturinn olli okkur engum
erfiðleikum á Rhodos, þvert á
móti var sérstök ánægja í því
fólgin, að kynnast réttum úi
grískum og tyrkneskum eldhús-
um, enda þótt auglýsingar á
norðurlandamálum tilkynntu
víða, að hér mætti fá „smörre-
brþd“ og „mammas köttbollar“.
Lambakjöt, teinsteikt, kjúkling-
ar í ýmsum útgáfum, fiskur,
smokkfiskur, — frábær salöt,
enda þótt nokkurn tíma tæki að
venjast kindaostinum — okkur
reyndis létt að njóta matar-
gerðarlistar Rhodosbúa. Vatnið
er tært, og hér er þjóðarvín
Grikkja, OZO, sem er sterkt an-
isvín, talið hvað bezt, og gest-
unum heilsað með staupi af því
hvarvetna. Létt vín Rhodosbúa
eru góð og vinsæl, bæði hvítvín
og rauðvín. Fyrir verzlunar-
glaða íslendinga er gott að vita,
að Rhodos er nokkurs konar frí-
höfn, íbúarnir miklir kaup-
menn, og sér í lagi er allt, sem
snýr að klæðskeraiðn og gull-
smíði með hagkvæmu verði.
Eftir á eru ef til vill þessi
samskipti við fólk eftirminni-
legust. Það kunna að finnast ó-
dýrari áfangastaðir fyrir íslend-
ing í leit að sól og baðströnd en
Rhodos, en mér er til efs að aðrir
hæfi honum öllu betur, ég tala
nú ekki um, ef hugur hans stend-
ur ekki allra helzt til taumlausr-
ar vertshúsagleði. Og hafi fólk
börn sín með, gerast ekki aðrir
staðir betri.
FV 5 1973
53