Frjáls verslun - 01.01.1974, Blaðsíða 79

Flestir viðskiptavinir stof-
unnar auglýsa í blöðum, hljóðr
varpi og sjónvarpi, en Halldór
kvaðst hafa trú á að áhrifa-
ríkasta leiðin til þess að aug-
lýsa væri tvímælalaust sjón-
varpsauglýsingarnar. Sjónvarp-
ið nær til u. þ. b. 96% þjóðar-
innar. — En það er ekki nóg,
að sjónvarpsauglýsing sé
skemmtileg, heldur er sú ein
auglýsing góð, sem selur líka,
bætti hann við.
ORKUSKORTURINN
LETUR
AUGLÝSINGASTARFSEMI
Orku- og hráefnisskorturinn
er þegar byrjaður að hafa á-
hrif á auglýsingastarfsemi, að
sögn Halldórs. Skortur á olíu
hefur þegar haft áhrif á fram-
leiðslu ýmissa hráefna, sem
valdið hefur seinkunum á
Auglýsingastofa Kristínar
Þorkelsdóttur að Álfhólsvegi
5, Kópavogi er ein stærsta
auglýsingastofan á landinu.
Starfsmenn stofunnar eru 17,
og eru það auglýsingateiknar-
ar, framkvæmdastjóri, „art di-
rector“, tenglar, textamenn og
kvikmyndagerðarmenn. Hefur
verið unnið að því undanfarin
ár að byggja upp kvikmynda-
deild innan auglýsingasfofunn-
ar og starfa nú tveir menn
allan daginn við gerð sjón-
varpsauglýsinga og framleiða
þeir að jafnaði 3-4 sjónvarps-
auglýsingar í hverjum mánuði.
Helztu viðskiptavinir aug-
lýsingastofu Kristínar Þorkels-
dóttur eru m. a.: Ferðaskrif-
stofan Zoega, Álafoss hf., Dag-
blaðið Vísir, John Lindsay, Eg-
ill Vilhjálmsson hf., Dráttar-
vélar hf., Heilbrigðiseftirlit
Reykjavíkur, Pétur O. Niku-
lásson, Silli og Valdi, Bygg-
ingavöruverzlun Kópavogs,
Halldór Jónsson hf., Iscargo
hf., Mjólkursamsalan, Slippfé-
lagið, Askur, Osta- og smjör-
salan, Adam, Korona föt,
Herrabúðin, Herrahúsið,
Vogue hf., Heilsuræktin Glæsi-
bæ, Mjólkurfélag Reykjavíkur
og Sælgætisgerðin Víkingur.
sendingum, svo orðið hefur að
fresta auglýsingum, eða jafn-
vel hætta við þær.
Er þetta einna mest áber-
andi í plastiðnaðinum, sem á
við vaxandi örðugleika aði
stríða að fá afgreiðslu á hrá-
efnum;
— Ég hef ekki trú á mikl-
um samdrætti í auglýsinga-
starfsemi hér, þó hráefnis- og
orkuskortur hafi auðvitað telj-
andi áhrif á auglýsingar í sum-
um greinum, því hvort tveggja
er vandamál sem svör munu
finnast við, þegar fram líða
stundir. Hitt er svo annað mál,
að við getum ekki um alla
framtíð treyst því, að tæknin
leysi allan vanda, þess vegna
þarf að breyta rányrkjuhugar-
farinu.
Að lokum spurði blaðamaður
Halldór að því, hvernig væri
Frjáls verzlun kom nýlega
að máli við Bjarna Grímsson,
framkvæmdastjóra auglýsinga-
stofunnar og ræddi við hann
um auglýsingar o. fl.
— Hvernig verður auglýs-
ing til?
— Viðskiptavinurinn hefur
fyrst samband við tengla á
stofu okkar, sem taka við þeim
verkefnum, sem viðskiptavin-
urinn vill að við gerum. Verk-
efnið fer til textahöfundar,
teiknara og markaðsmanns,
sem sameiginlega leita að
grundvallarhugmynd í auglýs-
inguna. Þegar ákveðin heiid-
arhugmynd hefur verið mót-
uð, er texti, slagorð ef ein-
hver eru og mynd ákveðjn.
Hugmyndin er grundvallaratr-
iðið, en texti og myndrætt efni
þjóna henni.
Að þessu loknu eru gerðar
skissur af auglýsingum, sem
síðan eru lagðar fyrir viðr
skiptavinina. Að því loknu er
lokið við að fullvinna auglýs-
inguna og henni síðan dreift
til fjölmiðla.
— Hvers vegna eru mörg
fyrirtæki hikandi við að not-
að vinna við auglýsingastarf-
semi á íslandi. — Það er auð-
velt að gera sér grein fyrir þvi,
hvernig á að haga sér á aug-
lýsingamarkaði hérlendis, þar
sem þjóðfélagið er lítið og
verkaskipting engin. Neyzlu-
venjur fólksins eru þær sömu
hvar sem er á landinu. Hins
vegar er mun erfiðara að
starfa við auglýsingar erlendis,
þar sem taka verður tillit til
trúarskoðana, kynþáttar, stétta-
skiptingar og margs fleira.
Að síðustu má geta þess, að
heildarvelta auglýsingastofu
Gísla B. Björnssonar nam 23
milljónum 'króna á sl. ári og
sagðist Halldór búast við því,
að hún næmi 30 milljónum
króna á árinu 1973.
Milli sjö og átta hundruð
þúsund krónur fara í launa-
greiðslur á mánuði.
að auglýsa
færa sér þjónustu a'uglýsinga-
stofu?
— í fvrsta lagi eiga ekki
öll fyrirtæki erindi til auglýs-
ingastofu, og það þarf að gera
það upp við sig í hvert skipti.
Hins vegar hagnast mikill
hluti fyrirtækja mjög á því
að verzla við auglýsingastofu
og þau ættu að vera óhikandi
við að spyrjast fyrir um þjón-
ustu hennar. En það eru eink-
um þeir framleiðendur og fyr-
irtæki, sem selja stöðugt urn
lengri tíma eina tegund vöru
eða þjónustu t. d. eina bílateg-
und eða tryggingar, sem eiga
erindi til auglýsingastofanna.
Sömuleiðis verzlunarmiðstöðv-
ar eða verzlunarkeðjur.
— Ætt’u vissar atvinnu-
greinar að auglýsa öðruvísi,
en þær gera nú t.d. fasteigna-
salar og bílasalar?
— Ég stórefa það. Það aug-
lýsingaform, sem þeir nota er
það form, sem viðgengst víð-
ast hvar í heiminum og ég sé
enga ástæðu til að því verði
breytt nú.
En það vantar eina auglýs-
ingagrein á íslandi, og það er
að heilar atvinnugreinar með
sameiginlega hagsmuni auglýsi
Auglýsingastofa Kristínar Þorkelsdóttur:
„ Atvinnugreinarnar ættu
saman”
Rætt við Bjarna Grímsson, framkvæmdastjóra
FV 1 1974
79