Frjáls verslun - 01.04.1974, Blaðsíða 81

Töfrabrögð álfkvenna geta einnig mistekist.
— Heyrðu, Halli. Þú ert
orðinn fullur aftur. Sagðirðu
ekki í síðustu viku, að þú
værir genginn í bindindi?
— Jú. Er þetta ekki merki-
legt? Ég þoli andskotan ekk-
ert síðan ég gekk í bindindið.
— Ég skal gera þá játningu,
að ég hef bara lært flafar-
teikningu.
Þetta var á þeim tíma, er
fólk hafði vinnukonur. Frúin
kom óvænt að syni sínum, þar
sem hann lá á skráargatinu á
herbergi vinnukonunnar.
Með móðurlegum og ströng-
um umvöndunartón sagði hún
við drenginn sinn:
— Það er ekki fallegt að
vera forvitinn og þér kemur
ekkert við, hvað stúlkan er að
gera inni á herberginu sínu.
— Hún er ekkert að gera.
En hins vegar er feikna fart
á pabba.

Mað.urinn leiddi unga og
blómstrandi ekkjxuia upp að
altarinu í þorpskirkjunni. Um
leið og hann sté inn fyrir
þröskuldinn í kirkjudyrunum
með þessari reyndu brúður
sinni, slokknuðu ljósin í kirkj-
unni. Það varð koldimmt.
Þá heyrðist frá einum í
kórnum: Haltu bara áfram,
Jóhannes. Hún ratar þessi.

— • —
— Þú getur ekki lánað mér
þúsund kall?
— Nei. Hvernig vissurðu
það?
— • —
— Kötturinn situr alltaf á
nákvæmlega sama staðnum á
teppinu, þegar ég kem í heim-
sókn.
— Já. Þetta er nefnilega
„ga.taköttur."
— Hver fjandinn er það.
— Köttur sem hefur verið
vaninn á að sitja á sígarettu-
götum á gólfteppi.
Gesturinn: — Það er ekki
heilsusamlegt að hafa baðstof-
una svona beint yfir svínastí-
unni.
Bóndinn: — Ég veit nú ekk-
ert um það. Alla vega hefur
ekki drepist hjá mér grís í 25
ár.
Bóndinn viðutan uppgötvaði
allt í einu, að hann var með
beizli í hendinni. Hann hugs-
aði: „Ja, annað hvort hef ég
fundið beizli eða tapað hrossi.“
FV 4 1974
81