Frjáls verslun - 01.03.1975, Blaðsíða 53

Gjaldeyrissparnaður
850 milljónir 1974
Við setningu kaupstefnunnar fslenzkur fatnaður flutti Davíð Sch.
Thorsteinsson, formaður Félags ísl. iðnrekenda ræðu. Vék hann
m.a. að gildi fataiðnaðarins vegna gjaldeyrisspamaðar hjá þjóð-
inni og gjaldeyristekna af útflutningi. Hann gerði einnig grein
fyrir helztu hagsmimamálum iðnaðarins eins og þau hafa verið
Iögðj fyrir stjómvölcl í landinu. Kafli úr ræðu Davíðs fer hér á
eftir:
íslenzkur fataiðnaður:
„Mikið er nú rætt um nauð-
syn þess að spara gjaldeyri, svo
og að afla gjaldeyris.
fslenskur fataiðnaður gerir
hvoru tveggja í ríkum mæli.
Útflutningur ullar og skinna-
vöruiðnaðarins nam rúmlega
1.200 milljónum króna á síðast
liðnu ári og þar sem þær vörur
eru einkum unnar úr innlend-
um hráefnum er hér um mikla
gjaldeyrisöflun að ræða og von-
andi verður áframhald á þeirri
þróun, að þessi grein útflutn-
ings haldi áfrEim að vaxa eins
hratt og hingað til.
Hvað snertir gjaldeyrissparn-
að fataiðnaðarins þá virðist
hann vera rúmlega 850 mill-
jón krónur á árinu 1974.
Að lokum vil ég geta þess til
gamans að ef allur fatnaður
sem keyptur var á íslandi á ár-
inu 1974 hefði verið íslenzk
framleiðsla hefðu sparast til
viðbótar um 600 milljónir krón-
ur.
Séu allar þessar tölur lagðar
saman kemur út talan 2.650
milljónir, svo að hér er um stór-
ar upphæðir að ræða.
ÓLEYST VANDAMÁL
Þegar ísland gekk í EFTA
fyrir fimm árum síðan lofaði
þáverandi ríkisstjóm íslands
framleiðsluiðnaðinum mörgum
mikilvægum breytingum í
skattamálum, tollamálum, fjár-
málum, tæknimálum, svo og
ýmsum öðrum veigamiklum
málefnaflokkum, sem framleið-
sluiðnaðinn varða og á grund-
velli þessara loforða samþykkti
framleiðsluiðnaðurinn EFTA
aðild.
EKKI UNAÐ VIÐ
VANEFNDIB
Þegar stjórn Félags íslenzkra
iðnrekenda fór yfir loforð rík-
isstjómarinnar frá 1960 og
efndir þeirra var það mat henn-
ar að um svo stórkostlegar van-
efndir væri að ræða, að ekki
yrði við unað. Því var það að
stjórn Félags íslenzkra iðnrek-
enda fór þess formlega á leit
við núverandi ríkisstjóm í
september síðastliðinn að „sótt
verði um framlengingu aðlög-
unartíma landsins að EFTA og
EBE um 36 mánuði“.
Þær ástæður, sem stjórn F.Í.I.
taldi vera veigamestar til stuðn-
ings þessari kröfu voru:
1. Verðstöðvanir þær, sem stað-
ið hafa nær óslitið frá 1. nóv
1970 til þessa dags og fram-
kvæmd þeirra.
2. Vanefndir EFTA loforðanna.
3. Gengi íslensku krónunnar
hefur verið skekkt með til-
færslum og styrkjum til
þeirra greina atvinnulífsins,
sem gengi íslenzku krónunn-
ar er einkum miðað við.
4. Um 20% innflutningsskatt-
ur er enn lagður á allar vél-
ar og tæki framleiðsluiðnað-
arins
í framhaldi af þessari form-
legu málaleitan stjórnar Félags
íslenzkra iðnrekenda fóru fram
miklar viðræður við ríkisstjórn-
ina og lagði stjórn Félags ísl-
enzkra iðnrekenda þann 16.
desember s.l. fram ítarlegar
kröfur framleiðsluiðnaðarins
um þær nauðsynlegu aðgerðir,
sem framkvæma þyrfti, auk
þess að framlengja aðlögunar-
tímann um 3 ár.
NIÐUBSTÖÐUB VIÐBÆÐNA
Niðurstöður þessara viðræðna
urðu í stuttu máli þessar:
1. Ríkisstjórnin taldi ekki
stætt á því að fara fram á
við EFTA og EBE, að fram-
kvæmd á samningsbundnum
skuldbindingum íslands
verði frestað um þrjú ár.
2. Ríkisstjórnin hét því að láta
fara fram úttekt á stöðu
framleiðsluiðnaðarins og
áhrifum EFTA aðildarinnar
á hann og mun ríkisstjómin
taka endanlega ákvörðun um
afstöðu sína til framlenging-
ar aðlögutímans á grundvelli
þeirrar rannsóknar. Ég vil
upplýsa að þessi rannsókn er
nú í þann vegin að hefjast.
3. Ríkisstjórnin lofaði að beita
sér fyrir því, að aðeins yrði
greiddur helmingur sölu-
skatts í tolli af vélum og
tækjum framleiðsluiðnaðar-
ins frá áramótum 1975.
4. Ríkisstjórnin lýsti yfir að
það væri eitt af grundvallar-
stefnumálum hennar að ald-
rei yrði gripið til neinna að-
gerða er skekktu gengisskrá-
ninguna og að leiðrétt
mundu þau atriði í efnahags-
kerfinu, sem nú raska rétt-
um grunni gengisins.
Flestar aðrar kröfur stjórnar
F.Í.I. voru sagðar í athugun.
Þannig standa þessi mál nú á
fimm ára afmæli EFTA samn-
ingsins og treysti ég mér ekki
til að segja hver leikslok verða
í þeirri baráttu, sem við heyj-
um fyrir áframhaldandi tilveru
íslenzks framleiðsluiðnaðar.
Ég vil nota þetta tækifæri til
að minna ráðamenn þjóðarinn-
ar á að atvinnuöryggi þeirra
10.500 manna og kvenna sem
nú starfa við framleiðsluiðnað-
inn er undir því komið að fram-
kvæmdar verði tillögur stjórn-
ar Félags íslenzkra iðnrekenda
frá 16. desember s.I., en þær
tillögur miða allar að því að
það verði gert mögulegt að
starfrækja hér á landi fram-
leiðsluiðnað í fullri og opinni
samkeppni við þróuðustu iðn-
ríki veraldar“
FV 3 1975
53