Frjáls verslun - 01.03.1975, Blaðsíða 61

er algerlega óupplýstur, ólæs og
óskrifandi. Svo er ástatt um
700-8D0 milljónir fullorðinna í
heiminum. í sumum löndum
eru 85% þessa hóps konur, og
þær annast uppeldi og menntun
æsku þessara landa. Landbún-
aðarframleiðsla margra þróun-
arlanda byggist á vinnuafli
þessa sama fákunnandi hóps,
sem skortir þekkingu til að
koma við tækni og hagræðingu.
Fleira þarf ekki að nefna til að
ljóst sé, að framkvæmd kvenna-
árs Sameinuðu þjóðanna er
mikilvæg þróunaraðstoð.
F.V..: — Hvers.u langt teljið
þér okkur íslendinga eiga í land
með að ná því marki, að hér
teljist ríkja jafnrétti kynjanna?
Á hvaða sviðum kemur misrétt-
ið bcrlega í ljós, að yðar mati?
Ragnliildur: — ,,Jafnrétti“ í
orðsins strangasta skilningi
ríkir hér og hefur gert um all-
langt skeið. Lög landsins hafa
tekið skjótari breytingum til
batnaðar en viðhorf almenn-
ings. Þess vegna skortir á
jafnstöðu. Samt verða þeir æ
fleiri, sem líta á jafnstöðu kynj-
anna sem sjálfsagðan hlut.
Á vinnumarkaðinum má þó
sums staðar betur, ef duga skal.
Það er mikilvægt verkefni, að
konur láti til sín taka innan
aðildarfélaga vinnumarkaðar-
ins. Til þess hafa þær rétt, sem
nota mætti betur. En því mið-
ur virðast konurnar ekki sýna
þessum hagsmunamálum sínum
áhuga, sækja ekki fundi né láta
til sín taka að öðru leyti. Ég sé
t. d. ekki hvaða ástæða er til
þess í félögum, þar sem kannski
helmingur félagsmanna eða
fleiri eru konur, að þar hafi
karlmenn ævinlega tögl og hagl-
dir.
F.V.: — Nú cru hugmyndir
manna um jafnrétti kynjanna
nokkuð mismunandi. Þarf kona
að vera víðsfjarri heimili sínu
til að sanna ágæti sitt og sjálf-
stæði?
Ragnhildur: — Nei. Það er
fráleitt að mínum dómi. Ef hún
þarf þess er eitthvað bogið við
viðhorf heimilisfólksins til
heimilisstarfanna.
F.V.: — Er ekki óeðlilegt að
ætlast til gjörbyltingar í verka-
skiptingu kynjanna að þessu
FV 3 1975
Ragnhildur: „Mikilvægt verkefni að konur láti til sín taka inn-
an aðildarfélaga vinnumarkaðarins“.
leyti? Verður óskum kvenna
um að geta sinnt áhugamálum
sínum kannski aðeins mætt með
því að byggja upp fleiri stofn-
anir fyrir börnin eð'a tryggja
heimilunum nýja starfskrafta?
Ragnliildur: — Það er í
fyllsta máta eðlilegt, að karl og
kona skipti með sér störfum
eins og bezt hentar á heimili
eða utan þess, allt eftir aðstæð-
um. Ég sé ekki að nein bylting
felist í því nú á dögum.
Stofnanir geta ekki og eiga
ekki að leysa heimilin af hólmi.
Þegar bæði hjónin vinna utan
heimilis hljóta þau að standa
andspænis óunnum heimilis-
störfum nema þau útvegi starfs-
krafta til að leysa þau af hendi.
Sá vandi verður ekki leystur til
lengdar nema heimilisstörf
njóti verðugrar viðurkenningar,
hver sem þau vinnur.
F.V.: — Ríkir misrétti kynj-
anna í stjórnmálastarfinu á ísl-
andi? Hafið þér orðið þessa var-
ar persónulega á pólitískum
ferli yðar?
Ragnhildur: — Konur hafa
að lögum haft full pólitísk rétt-
indi áratugum saman á íslandi.
Á pólitískum ferli mínum minn-
ist ég þess ekki að hafa orðið
fyrir neins konar misrétti vegna
þess að ég væri kona - síður en
svo. Ég starfa raunar í þeim
stjórnmálaflokki, sem ódeigast-
ur hefur verið að skipa konum í
pólitískar trúnaðarstöður, Sjálf-
stæðisflokknum. Hef ég þar
ekki orðið vör við hleypidóma
á þessu sviði.
F.V.: — Hverjar teljið þér
(il