Frjáls verslun - 01.06.1978, Blaðsíða 72

fyrir íslenzka framleiðslu. Mér
dettur þá í hug saga, sem danskur
viðskiptafulltrúi hér í París sagði
mér. Hann hafði verið beðinn um
að athuga möguleika á því að selja
sérstök plastlok frá framleið-
anda á Jótlandi. Þessi athugun fór
fram í Þýzkalandi, þar sem við-
skiptafulltrúinn starfaði áður en
hann kom hingað. Hann sinnti
einvörðungu þessu verkefni í
ákveðinn tíma og það kom í Ijós,
að markaður var fyrir vöruna í
Þýzkalandi. Hann sagði mér þessa
sögu til þess að sýna fram á að
viðskiptafulltrúi þarf að hafa góð-
an tíma til að einbeita sér aö viss-
um verkefnum og má ekki verða of
bundinn við daglega afgreiðslu á
málum í sendiráðinu. Þá vaknar sú
spurning, hvaða verkefni við-
skiptafulltrúinn hér í þessu sendi-
ráði eigi að taka fyrir, að hvaða at-
hugunum hann eigi að snúa sér.
Þaö er fyrst og fremst mál fram-
leiðenda og útflytjenda á íslandi.
Seljendur og þeir, sem geta fram-
leitt, veröa að vera í góðu sam-
bandi við viðskiptafulltrúann. Ég
legg áherzlu á geta framleitt.
Það gerðist fyrir allmörgum ár-
um, að fyrirspurn barst til okkar í
sendiráðið hér í París, þegar ég
starfaði sem sendiráðsritari, um
möguleika á sölu sútaöra gæru-
skinna. Ég kannaði þetta og minnir
að það hafi veriö þriggja daga starf
að komast yfir upplýsingarnar,
sem um var beðið. Þeir, sem
beindu til okkar fyrirspurninni,
hófu hins vegar aldrei framleiðslu.
Fyrirtækiö var ekki til. Hug-
ur þarf að fylgja máli, þannig
að við leitum eftir markaði fyrir
vöru, sem er framleidd eða hægt
er að framleiða. Ég veit, að ekki
stendur á utanríkisráðuneytinu
heima að stuðla að því aö slík
verkefni séu tekin til rækilegrar
meðferöar og það er æskilegast
að erindi þar að lútandi berist
ráðuneytinu og afgreiðsla þeirra
sé ákveðin þar í samráði við við-
komandi sendiherra.
Ég vil í þsssu sambandi geta
þess, að viö erum nú aðeins tveir
diplómatar hér í sendiráðinu, ég
og Helgi Gíslason, og höfum
margvíslegum verkefnum að
sinna, sem eru ærið tímafrek.
Samskipti íslands við tvö önnur
lönd auk Frakklands, þ.e. Spán og
Portúgal, heyra undir þetta sendi-
ráð. Við höfum í auknum mæli
þurft að sinna þeim samskiptum
t.d. vegna viðskiptanna við Portú-
gal. Auk þessa komum við fram
fyrir íslands hönd í tveimur al-
þjóðastofnunum, sem aðsetur
hafa hér í París, OECD og
UNESCO. Hjá þeim þarf að sækja
fundi, afgreiða skjöl, sem berast,
og rækja starf fastanefndar.
F.V.: — Hver er hagur okkar af
verunni í OECD?
Svar: — Það yrði nokkuö löng
saga að segja frá aðdraganda að
myndun þeirrarstofnunar. Hún átti
sér fyrirrennara, sem hét OEEC,
og var stofnuð vegna Marshallað-
stoðarinnar. En starfsemin breytt-
ist 1960, er nú með öðrum hætti en
áður var. Aöalverkefni OECD er
athuganir og samhæfing á stefnu
aðildarríkjanna í efnahagsmálum.
Það starf, sem hagdeild OECD
vinnur á þessu sviði, er tvímæla-
laust með því bezta, sem gert er að
þessu leyti á alþjóðavettvangi.
Stofnunin beitir sér fyrir því að að-
Prjóna- og saumastofa.
Við framleiðum úr íslenzkri ull
m.a. peysur, jakka og hyrnur.
ÚTSÖLUSTAÐIR:
Fríhöfnin, Rammagerðin,
Álafoss, íslenzkur
heimilisiðnaður og Stofan.
Stillholti 18, Akranesi
sími 93-2080