Frjáls verslun - 01.06.1978, Blaðsíða 98

ti! umrædu
Viðskiptafulltrúi í París
Skýrt hefur verið frá því, að skipaður
hafi verið viðskiptafulltrúi við sendiráð
Islands í París. Þessu ber vissulega að
fagna og hljóta menn að binda nokkrar
vonir við þetta embætti sem tengiliðar
milli íslenzkra framleiðenda og mark-
aðanna í Vestur-Evrópu. Því er ekki að
leyna, að sölustarfsemi íslenzkra aðila
hefur verið mjög ábótavant á hinum er-
lendu mörkuðum og vinnubrögðin oft
æði handahófskennd.
Viðskiptafulltrúinn getur áreiðanlega
greitt talsvert fyrir samskiptum seljenda
á Islandi og kaupenda í Evrópu. Fram-
leiðendur hér á landi, hafa margsinnis lát-
ið í ljós óskir um að utanríkisþjónustan
léti meira að sér kveða í markaðsöflun
en hún hefur gert til skamms tíma. Við-
skiptafulltrúi hefur starfað undanfarin
ár í New York og liðkað til fyrir íslenzk-
um fyrirtækjum, sem leitað hafa mark-
aða vestan hafs. Það hefur því smám
saman verið komið til móts við hina
innlendu framleiðendur. I þessu sam-
bandi er þó vert að hafa í huga ummæli
Einars Benediktssonar, sendiherra ís-
lands í París, sem ræðir starf viðskipta-
fulltrúa í samtali í þessu blaði. Hann
leggur áherzlu á, að einn slíkur starfs-
maður í sendiráði þurfi að hafa góðan
tíma til að sinna verkefnum sínum og að
það kosti oft mikla fyrirhöfn að afla
þeirra gagna, sem nauðsynleg eru til að
reisa á frekari áætlanagerð um mark-
aðsöflun. Það er ekki hægt að búast við
einhverjum undralækningum af hálfu
viðskiptafulltrúa utanríkisþjónustunnar.
Sjónarmið um mikilvægi þessa embættis
byggjast áreiðanlega að miklu leyti á
fyrirmyndum í utanríkisþjónustu ann-
arra ríkja. Margt bendir til, að seljendur í
öðrum löndum leggi nú aukna áherzlu á
að fulltrúar tiltekinna framleiðslugreina
stundi sjálfstæða markaðsstarfsemi á er-
lendum vettvangi án atbeina utanríkis-
þjónustu sinnar. Þær tilraunir, sem ís-
lenzkir framleiðendur hafa gert á því
sviði, eins og t.d. starfsemi skrifstofu
Sölustofnunar lagmetis í Bandaríkjun-
um, lofa góðu. Það má ekki einblína um
of á stöðu viðskiptafulltrúans og telja
öllu borgið með henni, þó til bóta sé,
heldur hafa einnig opin augu fyrir bein-
um markaðsaðgerðum samtaka fram-
leiðendanna sjálfra, þó þær kosti pen-
inga.
Skæruhernaður á vinnumarkaði
Eiga vinnuveitendur í þessu landi
engin tromp á hendi til að spila út gegn
forvígismönnum verkalýðsfélaga, sem af
pólitískum ástæðum æsa félaga sína upp
gegn atvinnufyrirtækjunum? Eða eru
samtök atvinnurekenda svo máttfarin að
þau þori ekki að láta alvarlega á það
reyna hvort verkalýðsforystu kommún-
ista líðist til lengdar að heyja skæru-
hernað gegn atvinnufyrirtækjunum eins
og útflutningsbannið að undanförnu er
glöggt dæmi um?
Á þetta þarf einhvern tíma að reyna.
Ógöngurnar eru þegar orðnar nógu
miklar. En hvað verður, ef svo heldur
fram sem horfir? Vinnuveitendasam-
tökin verða að sporna gegn þessari þró-
un og íhuga alvarlega stöðu sína í mál-
inu, sem virðist afskaplega veik um
þessar mundir. Þau þurfa að snúast til
sóknar.
98