Frjáls verslun - 01.03.1980, Blaðsíða 54

stjórnun
Áhyggjur?
Nýju skattalögin. Ófrágengin mál.
Lélegar einkunnir hjá barninu þínu.
Þessi undarlegi verkur í fætinum.
En þú getur þó andað rólega: Þú ert ekki einn um
að fá í magann annað slagið!
Áhyggjur eru eðlilegar.
Hugtakið „yfirstjórnandi" felur
ósjálfrátt í sér ímynd einstaklings
sem hefur stáltaugar og ræðst
gegn vandamálum af öguðu hug-
rekki — nánast ofurmenni. Ofur-
menni sem er sérþjálfað í að fást
við vandamál á sviði viðskiptalífs-
ins. Sá sem lifir og hrærist í sinni
eigin veröld og fer þar um fjörur af
makalausu öryggi.
En þetta er blekking. Þeir sem
mestum árangri hafa náð sem
stjórnendur í atvinnulífinu hafa
ekki komist hjá því að verða
áhyggjufullir og þeir eiga jafn erfitt
með að leysa sín vandamál, eða að
finna rétta lausn á þeim, eins og
aðrir. Þetta hafa kannanir leitt í Ijós
svo ekki verður um villst. Fólk vill
afturámóti halda í ofurmennis-
kenningu sína — hvað sem því nú
veldur.
í könnun sem gerð var meðal
stjórnenda fyrirtækja í Bandaríkj-
unum voru þátttakendur beðnir að
nefna þann áhyggjuflokk, sem léki
stærsta hlutverkið í áhyggjum
þeirra og stóð valið á milli þriggja
flokka: Persónuleg áhyggjuefni,
starfstengd og þjóðmálalegseðlis.
Þeir voru einnig beðnir að gera
grein fyrir því hvaða áhrif áhyggjur
hefðu á afköst þeirra í stjórnunar-
starfinu.
Það kom í Ijós að þeir höfðu
mestar áhyggjur af börnunum sín-
um, hvernig þeim heilsaðist. Þar
næst af því að þeir sjálfir kynnu að
staðna á framabrautinni, þá voru
það áhyggjur tengdar gæðum
þeirra vara sem fyrirtæki þeirra
buðu á markaóinum, svo kom
verðbólga og loks ríkisafskipti í
formi nýrra laga og reglugeröa.
Sjórnendurnir voru almennt
sammála um að áhyggjurnar
leiddu til þess að þeir legðu harðar
að sér við vinnu en þeim finnist
skynsamlegt og ennfremur að
áhyggjur gerðu þeim erfiðara að
halda fullri einbeitni við vinnu sína.
Aöeins lítill hluti stjórnenda taldi
að áhyggjurnar nú hefðu minni
áhrif á afköstin en þær geröu fyrir
nokkrum árum síðan.
Niðurstöður könnunarinnar
benda ákveðið til þess að áhyggjur
stjórnenda fari ekki eftir aldri og
stöðu í stjórnkerfi. Lægst settu
framkvæmdastjórarnir á milli tví-
tugs og þrítugs höfðu jafn miklar
áhyggjur af heilsufari sínu og
eftirlaunakjörum og hátt settir for-
stjórar um fimmtugt og sextugt. 24
ára gömul koma sem er deildar-
stjóri fyrirtækis í lowa hafði t.d.
mestar áhyggjur af uppeldi eins
árs gamals sonar síns en hafði
jafnframt áhyggjur af eftirlauna-
kjörum sínum og hvernig henni
myndi reiða af eftir að hún hætti
störfum fyrir aldurs sakir. Þetta er
dálítið athyglisvert þegar það er
haft í huga að áratugir eru þar til
að þessu ákveðna marki kemur.
Hún lýsti þessu frekar: „Ég hef
áhyggjur af fjármálunum þegar ég
fer á eftirlaun, hugsa um það hvort
54