Frjáls verslun - 01.03.1980, Blaðsíða 79

Gísli, Eirikur og Helgi höfðu stolið hrossi, kú og
vagni. Lögreglan hafði hendur í hári þeirra og mœttu
þeir til yfirheyrslu á lögreglustöð sveitarinnar. Lög-
reglustjórinn sneri sér að Gísla og spurði hvað lengi
hann hefði átt klárinn.
— Síðan hann var trippi, svaraði Gísli. Nœst leit
hann á Eirík og spurði hvað hann hefði átt kúna
lengi.
— Síðan hún var kálfur, svaraði Eiríkur.
Loks var Helgi spurður hvað hann hefði átt vagninn
lengi.
Honum vafðist tunga um tönn en eftir að hafa klórað
sér rœkilega í hausnum um stund svaraði hann loks:
— Ég hef átt hann alveg síðan hann var hjólbörur.
— Mér þykir þetta mjög leitt. En ég verð víst að
segja þér að þetta er hundaæði, sem gengur að þér,
sagði læknirinn áhyggjufullur.
— Þakka þér fyrir læknir, svaraði Kolbeinn krafta-
karl. — Viltu ekki annars lána mér pappír og penna.
— Þú ert sannkallað hraustmcnni, Kolbeinn, sagði
læknirinn. Að setjast bara strax niður við að semja
erfðaskrána.
— Hu, erfðaskrá? Ég ætla ekki að skrifa neina
erfðaskrá. Ég er að semja lista yf ir þá, sem ég ætla að
bíta í eftirmiðdaginn.
— Gefðu mér þð tfma til að finna einhvcrja skýringu á þessu,
kerling.
— Hvernig gengur það annars hjá syninum?
— Eínt. Hann er málari.
— Málar hann hús?
— Nei. Konur og karla.
— Jæja, listmálari.
— Nei, skiltamálari. Hann vinnur í hurðasmiðju.
79