Frjáls verslun - 01.06.1980, Blaðsíða 27

Aðkoman að morgni er oft hrollvekjandi þar sem þjófarnir hafa látið greipar sópa.
leitt við aðstæður á hverjum stað.
Þó ber þess að gæta aö ganga vel
frá hliðar- og bakdyrum, helst með
slagbrandi, því aðferðir til innbrots
geta verið með ólíkindum frum-
legar.
Grétar sagði að kæruleysi
starfsmanna fyrirtækja væri mjög
mikið gagnvart innbrotavörnum.
Sama má segja með forráðamenn
fyrirtækja og oft eru málin ekki
tekin föstum tökum fyrr en brotist
hefur verið inn í fyrirtækið. Brýna
nauðsyn ber til, að mati Grétars,
að einn aðili hafi það verk með
höndum innan fyrirtækisins, að
framkvæma lokaathugun á hús-
næöinu, þegar vinnutíma lýkur, til
þess að tryggja það, að hvergi
verði nú komist inn.
Þjófabjöllukerfi
kemur að góðum notum
Alls kyns viðvörunarbúnaður
getur komið að góðum notum.
Benda má þó á að slíkur búnaður
getur farið í gang út af veðri eða af
öörum ástæðum sem ekki snerta
innbrot á nokkurn hátt. Aö auki er
slíkur búnaður mjög dýr.
Grétar nefndi dæmi um fyrir-
tæki, sem hafði orðið fyrir þungum
búsifjum vegna innbrota. Þess
vegna var komið fyrir þjófabjöllu-
kerfi, sem tengt var inn á síma.
Þegar brotist var inn hringdi sím-
inn til lögreglunnar og af segul-
bandi var það tilkynnt að verið
væri að brjótast inn. Svo brá við,
að eftir að fyrirtækið setti upp
þennan búnað losnaði það svo til
alveg við óvelkomnar næturheim-
sóknir.
Fjöldi fyrirtækja hefur nætur-
verði til eftirlits. Mörg hver hafa
ráðið sameiginlegan næturvörð.
Það er álit Grétars, að þegar verið
er að hanna stórt atvinnuhúsnæði
eigi skilyrðislaust að gera ráö fyrir
næturvarðaríbúð og að tengt sé
þjófabjöllukerfi og eldvarnarvið-
vörunarkerfi inn í þá íbúð.
Þjófnaður fyrir allra
augum
Eins og áður sagði er mikið um
kæruleysi starfsmanna fyrirtækja
gagnvart innbrotavörnum og svo
er einnig með allan almenning.
Verst er þó þegar fólk vill ekki gera
lögreglunni viðvart þegar það
verður vart við afbrot eða tilraun til
afbrots. Mönnum finnst þeir vera
að skapa sér óþarfa umstang með
því. Fólki hrýs hugur við vitna-
leiðslum og skýrslugjöfum, en
staðreyndin er sú að lögreglan
þarf á hjálp almennings að halda
eigi hún að geta rækt störf sín
skilmerkilega. Þess vegna á hver
sá, sem verður var við afbrot eða
tilraun til afbrots að láta lögregl-
una skilyrðislaust vita.
Grétar nefndi nokkur dæmi um
bíræfni þjófa og þessi dæmi lýsa
eflaust einnig kæruleysi starfs-
fólks.
• Maður nokkur kemurtil dæmis
inn á skrifstofu fyrirtækis eins
hér í Reykjavík. Hann gengur
að borði einnar vélritunar-
stúlkunnar og segist eiga að
fara með ritvélina, sem hún
vinnur við í viðgerð, sem hann
og gerir. Þessi maður hefur
aldrei síðan sést né heldur rit-
vélin.
• Á einu af sjúkrahúsum höfuð-
borgarinnar var nokkuð af
starfsfólkinu að horfa á iita-
sjónvarp í einni af setustofum
hússins. Koma þá tveir menn
inn og kveðjast eiga að taka
sjónvarpið í viðgerð. Þeir taka
það úr sambandi og flytja út og
síðan hefur ekkert til þeirra
spurst né sjónvarpsins.
• Dag einn komu tveir menn á
sendiferðabfl að bakdyrum
teppafyrirtækis hér í borg. Þeir
tóku til óspilltra málanna við
að flytja út pantanir, sem voru
rétt fyrir innan bakdyrnar.
Starfsfólkið varð vart við þess-
ar tilfæringar, en engum datt í
hug að hér væri um eitthvað
óeðlilegt að ræða, en samt er
það víst, að teppin bárust ekki
til þeirra, sem höfðu keypt þau
og ekkert hefur frést af
„burðarkörlunum“.
27