Frjáls verslun - 01.07.1980, Blaðsíða 29

Guðlaugur Björgvinsson hóf störf hjá Mjólkursamsölunni í Reykjavík 1. desember 1973. Þá var hann ráðinn iulltrúi (orstjóra
en frá 1. janúar 1975 gegndi hann framkvæmdastjórastarff. Guðlaugur varð síðan forstjóri Mjólkursamsölunnar 1. janúar
1979. Hann er viðskiptafræðingur að mennt, útskrifaðist frá viðskiptadeild Háskóla Íslands um áramót 1971—72. Með
náminu var hann framkvæmdastjóri hjá Félagi ísl. bifreiðaeigenda. Að háskólanámi loknu réðst hann til Útflutningsmið-
stöðvar iðnaðarins og starfaði að markaðsmálum þar tii hann hóf störf fyrir Mjólkursamsöluna.
Guðlaugur: Núna leggjum við gífurlega mikla
áherzlu á að nýta innlenda markaöinn sem bezt. Það
hefur sennilega aldrei fengizt jafnlágt verð fyrir út-
fluttar mjólkurafurðir og einmitt nú. íslenzkum mjólk-
uriðnaði er að sjálfsögðu afskaplega mikilvægt að
sem mest af mjólkinni seljist á innanlandsmarkaði og
þess vegna þurfum við að leita allra leiða til að selja
mjólkurvörurnar. Ein leið er óneitanlega sú að leggja
áherzlu á auglýsingastarfsemi. Það höfum við gert.
Við höfum í því efni haft ákaflega gott og náið sam-
starf við Auglýsingastofu Kristínar Þorkelsdóttur, sem
vinnur auglýsingarnar í samráði við okkur og eftir
okkar forskrift að sumu leyti.
F.V.: — Hve háum upphæðum verjið þið í aug-
lýsingar yfir árið?
Guðlaugur: Ég hef nú ekki tiltækar nákvæmartölur.
ísgerðin auglýsir mikið og sömuleiöis brauðgerðin.
Ég held það láti nærri aö ísgerðin og brauðgerð aug-
lýsi fyrir 2,5 — 3% af veltu, sem er hjá hvoru fyrirtæki
um sig rúmur milljarður á þessu ári.
Til er eins konar samnefnari fyrir allan mjólkuriðnað
í landinu, sem heitir ,,Mjólkurdagsnefnd“. Hún sér um
auglýsingar á mjólk og hefðbundnum mjólkurafurð-
um en Mjólkursamsalan sjálf annast auglýsingar á
sérvörunum, sem hún selur. Það hefur verið varið
umtalsverðu fjármagni til auglýsinga og áróðurs fyrir
mjólkurneyzlu. Ég hygg að „Mjólkurdagsnefnd" hafi
25—30 milljónir króna til auglýsinga á þessu ári.
F.V.: — Hvernig vinnið þið að því að koma nýrri
vörutegund á markað og hvað eru það mörg ólík
merki, sem þið seljið nú um þessar mundir?
Guðlaugur: Hjá okkur er um 45—50 mismunandi
tegundir af ís að ræða. Mjólkurvörur eru af ívið fleiri
tegundum. Sama er að segja um brauðgerðina. Þar
eru tegundirnar 50—60. Vöruúrvalið er því nokkuð
mikið, hátt á annað hundrað tegundir, ef við teljum
það þannig.
Það var geysilega umfangsmikið mál að hefja t.d.
framleiðslu á G-vörunum svonefndu. Til þess að
framleiða mjólkurvörur í umbúðum eins og G-vör-
urnar eru í, þarf mjög flókinn og dýran útbúnað. í dag
væri þaö fjárfesting upp á 300—400 milljónir, bara
tækjakosturinn til að framleiða geymsluþolnar vörur.
Alltaf er mikill kostnaður við gerð umbúða fyrir-nýjar
vörutegundir. Við þurfum að selja mikið magn til að
standa bara undir þeim stofnkostnaði. Mikil kynning á
vörunni er nauðsynleg í upphafi. Á því veltur það
hvort varan selst eða ekki. Alls konar tilraunastarf-
semi, sem á sér stað áður en varan sérdagsins Ijós, er
ákaflega stór liður, þó að lítiðfari kannski fyrir honum.
Það þarf oft að senda menn utan til þess að læra að
framleiöa ákveðna vörutegund. Síðan þarf að gera
tilraunir í mjólkurstöðinni. Þannig er undirbúnings-
tíminn eöa þróunartími nýrrar vöru aldrei skemmri en
hálft ár.
31