Frjáls verslun - 01.07.1980, Blaðsíða 41

Fjármögnun húsnæðisöflunar í
Finnlandi er tvíþætt. í fyrsta lagi
eru veitt ríkislán bæöi til nýbygg-
inga og endurbóta, viðgerða og
kaupa á eldri íbúðum. í öðru lagi
veita bankar oq sparisjóðir almenn
byggingarlán, auk þess kemur til
eigin fjármögnun eigenda eða
kaupenda. U.þ.b. fjórðungur
heildarfjármögnunarinnar er í
formi opinberra lána, bankakerfið
fjármagnar um helming og af-
gangurinn er eigin fjármögnun.
Upphæð ríkislánanna er breyti-
leg eftir tekjum, endurgreiðslutími
ríkislánanna er einnig breytilegur
eftir greiðslugetu lánþeganna.
Eigin fjármögnun er í heild á bilinu
10-40% að bví tilskildu að ríkið
veiti lán til húsbyggingarinnar, en
allt að 50% ef íbúðin uppfyllir ekki
þau skilyrði sem sett eru til þess að
hljóta ríkislán, þ.e. fer fram úr
þeim stærðarmörkum og bygg-
ingarkostnaðarmörkum sem
stjórnvöld setja.
Almennu húsnæðislánin bera
3% vexti og eru veitt til 15-25 ára
og eru afborgunarskilmálar
tengdir tekjum eins og áður er
sagt. Vextir af almennu bygging-
arlánum bankanna nema hins
vegar 9-10% og eru þau veitt til
5-10 ára.
Samanburður
Eins og ofannefnd lýsing á
íbúðarlánakerfunum á Norður-
löndum, ber meö sér, þá á hinn
almenni húsbyggjandi í ná-
grannalöndunum kost á 75-100%
langtímaláni til húsbyggingar
sinnar. Húsbyggjandinn fær einn-
ig yfirleitt framkvæmdarlán þegar í
upphafi byggingartímans til að
standa straum af raunverulegum
byggingarkostnaði. Þessu fram-
kvæmdarláni er síðan breytt í
langtímalán.
Þótt uppbygging lánakerfanna
sé með nokkuð mismunandi hætti
og útlánareglur allbreytilegar milli
landa, þá eru þó í heild aðstæður
hins almenna húsþyggjanda á
Norðurlöndunum til að koma yfir
sig húsnæöi allt aðrar og miklu
betri en hér á landi.
43