Frjáls verslun - 01.11.1980, Blaðsíða 18

Erlend húsgögn að ná sömu
Ljóst er að mjög hefur hallað undan fæti
hjá mörgum íslenskum húsgagna- og inn-
réttingarframleiðendum síðustu ár. Inn-
flutningur hefur aukist hröðum skrefum,
sérstaklega á húsgögnum.
Segja má aö þróun húsgagna- og innrétt-
ingaiðnaðar hafi fyrir alvöru hafist hérlendis
upp úr byrjun seinni heimsstyrjaldarinnar.
Fyrir stríðið hafði veriö flutt inn talsvert af
húsgögnum en fyrir þann innflutning tók er
styrjöldin skall á. Eftir stríð hófst innflutn-
ingurinn aftur, en mjög aukin eftirspurn hér
heima kom í veg fyrir samdrátt framleiðsl-
unnar að marki. Mjög háir tollar voru á
þessum innflutningi, eða um og yfir 90%.
Eftir inngöngu (slendinga í EFTA voru inn-
flutningstollarnir lækkaðir í áföngum og
munu nú nema um 6%. Að auki greiðast 3%
aðlögunargjald, 3% jöfnunargjald og 35%
innborgunargjald.
Erfitt er að gera sér Ijósa grein fyrir því
hver hlutdeild íslenskra framleiðenda í
heildarsölu húsgagna og innréttinga er hér,
um það skortir tölulegar heimildir. Síðustu
raunhæfu upplýsingarnar um þetta eru frá
árinu 1977. Þá var markaöshlutdeild ís-
lenskra húsgagna (borð, stólar, rúm, skáp-
ar, hillur o.fl.) um 70% af sölu hérlendis en
innréttinga (t.d. eldhúsinnréttinga) um 93%.
Frá árinu 1977 hefur innflutningur á hús-
gögnum aukist mjög og er líklegt að nú sé
hér svipuð sala á innlendum og aófluttum
húsgögnum. Innréttingarnar virðast hafa
haldið sinni hlutdeild i sölunni.
Við inngönguna í EFTA var vonast til að
íslenski húsgagna- og innréttingaiðnaður-
inn gæti haslað sér völl á erlendum mörk-
uðum og þannig a.m.k. brúað fyrirsjáanleg-
an samdrátt innanlands. Þessar vonir hafa
að engu orðið, en sem komið er.
Lítill verðmunur
Ekki virðist almennt vera um að ræða
verðmismun, sem máli skiptir, á íslensku
framleiðslunni og hinni innfluttu. Það er því
nokkuð athyglisvert að kanna þessi mál
nokkru nánar. Frjáls verzlun ræddi við for-
stöðumenn tveggja þekktra fyrirtækja í
þessum greinum. Hjalta Geir Kristjánsson
hjá Kristjáni Siggeirssyni h.f. og Óskar Hall-
dórsson hjá Dúnu h.f.
Óskar Halldórsson. sem er húsgagna-
bólstrari að mennt stofnaði Dúnu h.f. árið
1963. I fyrstu beindist starfsemin eingöngu
að framleióslu á springdýnum. Fljótlega
voru kvíarnar færðar út og hafin framleiðsla
á húsgögnum og húsgagnaverslun opnuð í
Kópavogi. Þá hefur Dúna h.f. einnig flutt inn
húsgögn og að sögn Óskars hefur innflutn-
ingur fyrirtækisins stöðugt vaxið en eigin
framleiðsla að sama skapi dregist saman.
Óskar taldi þetta dæmigerða þróun. Þó aó
hvergi væri að hans mati unnt aó fá vand-
aðri húsgögn, en þau íslensku, gætu ís-
lenskir framleiðendur ekki auðveldlega
keppt við erlenda hvað varðaði fjölbreytni í
framleiðslu, sem von væri. Auðveldara væri
við þetta að eiga í innréttingasmíðinni, þar
hefði fjöldaframleiðslan skipt mestu sbr.
eldhúsinnréttingarnar.
,,Ég tel möguleika á vélvæðingu vera mun
minni I húsgagnaframleiðslunni, en í inn-
réttingasmíðinni. Húsgagnabólstrun verður
t.d. alltaf mikið handverk. En kannski væri
hægt að koma nokkuð til móts við kaup-
endur innlendu framleiðslunnar með því að
hafa gott úrval af til dæmis áklæðum á
sófasett, en það geta hinir erlendu fram-
leiðendur að sjálfsögðu ekki.“
Þá sagði Óskar ennfremur að það gæfi
auga leið að erfitt væri að keppa við erlenda
framleiðendur sem væru ríkisstyrktir á
margvíslegan hátt.
Óskar Halldórsson:
,,íslendingar hafa keypt ótrúlega mikið af húsgögnum
enda hafa húsgagnaverslanir sprottið upp eins og gor-
kúlurá mykjuhaug. En nú eru lífskjörin að harðna og það
kreppir nú verulega að íþessum bransa“.
18