Frjáls verslun - 01.12.1980, Qupperneq 84

laugur Scheving, Þórarinn B. Þorláksson og Muggur. Því næst Gunnlaugur Blöndal,
Júlíana Sveinsdóttir og Kristin Jónsdóttir. Og loks Snorri Arinbjarnar og Nína Tryggva-
dóttir. Flokkun sem þessi er aldrei algild og Knútur Bruun segir um þetta: ,,Verk þessara
málara eru á mjög svipuðu verði, þangað til kemur að bestu verkum þeirra. Þá er þessi
flokkun ekki fjarri lagi". Hann þætir við: ,,Verð á verkum góðra látinna málara — gömlu
meistaranna, er allt of lágt og allt of lítill munur á þeim og mönnum sem sýna í dag." Ekki
er fjarri lagi að góðir nútímamálarar selji verk sýn á 800 til 1.600 þúsund krónur, en á
sama tíma segir Knútur að hægt sé aö fá málverk eftir Ásgrím Jónsson fyrir 2—3
milljónir, sem með réttu ættu að kosta miklu meira. Knútur bætir því við að hann telji verð
á verkum íslenskra nútímamálara mjög lágt, miðað við gæði, ef tekið er mið af því sem
gerist erlendis.
Flest selst á háu verði
Yfirleitt er það álit málara og safnara að smekkur almennings sé mjög takmarkaður.
Eins og Knútur Bruun kemst að orði: ,,Myndrænt uppeldi er ekkert og sáralítil lista-
kennsla er í skólum. Af því leiðir að hægt er að selja nærri hvað sem er, á furðu háu
veröi". En samt er það svo að veruleg fylgni er á milli gæða og myndlistar og verðs, þegar
komið er uþþ fyrir lægsta verðflokk. Nýir og óþekktir málarar eiga ekki endilega auðvelt
upþdráttar, þó að eitthvað fáist fyrir myndir þeirra. Ekki er óalgengt að alger byrjandi selji
olíumálverk á 150 til 700 þúsund krónur eftir stærð og gæðum. Efniskostnaður er
verulegur og því kosta stór málverk jafnan meira en lítil.
Viðskipti með málverk eru með ýmsum hætti. Venjulega er greitt eftir sýningu, þegar
tekið er við myndinni, en skilmálar eru mjög mismunandi. Yfirleitt fallast listaverkasalar
ekki á að greitt sé með löngum víxlum, en algengt er að málarar sjálfir geri það. Eins og
með önnur viðskipti hafa greiðslukjör áhrif á verðið.
Eitt af því sem einkennir íslendinga er að þeir kaupa nær eingöngu verk eftir íslenska
málara, að sögn Knúts Bruun. Hann nefnir sem dæmi að fyrir nokkru hélt hann sýningu á
litlum myndum eftir breska málarann May Keightly sem allar voru frá íslandi. Hún hafði
áður sýnt myndir frá íslandi í New Grafton Gallery í London. Þar seldi hún allar mynd-
irnar. Hinsvegar varð hún bæði hissa og vonsvikin hér á landi, þegar hún sýndi í
Listmunahúsinu og seldi 6 af 60 myndum. Þetta er ekki einstakt dæmi og heita má aö
íslendingar kaupi alls ekki myndir erlendis, nema þá spánskar seníorítumyndir og þess
háttar, sem kosta yfirleitt lítið.
84