Alþýðublaðið - 04.01.1922, Blaðsíða 2

a
faoðið. En ekki er hann öfunds
verður ai því haan Guðmundur
Hanne3son — sem ennpá er land*
læknir.
Olafur Fridriksson.
€flum samtSkiu.
Það sem eg álít aðal skyldu
ekkar, sem erum í Alþýðufélags-
skapnum, er, að reyna aí fremsta
megni að fá þá menn, sem enn
þá standa fyrir utan verkalýðs-
félagsskapínn, en eru alþýðumenn,
til þess að ganga I hann, bæði
sjálfs sínog annaravegna. Eg veit
reyndar, að það er ótalmargt fleira
sem getur komið til greina, en
núna fyrst verðum við um fram
ait að reyna að styrkja féiögin
að meðlimum, af þeirri einföidu
ástæðu, að þvi fleiri sem eru í
verkalýðsfélögunum, því hægara
munu allar framkvæmdir reynast
okkur. Það er ekki svo að skilja
að eg álíti, að hann standi á neitt
veikum grundvelli, því það er svo
langt því frá. En þegar menn eru
komnir í verkalýdsfélögin, þá lær
ist þeim betur að skiija hve góð-
ur félagsskapur og góð samtök
mega sin mikils.
Við megum ekki láta hendutna
i vasana, þó okkur fiaaist eitt-
hvað anda á móti, heldur eigu-n
við að færast í vígamóð og sýna
að við séum menn, og það sama
verðum við að reyna að innræta
þeim, sem viija hafa lognmoilu
og hægagang, en þess háttar má
alls ekki eiga sér nokkura stí ð
innan verkalýðsfélaganna. — Þar
verða aUir sem einn og eina sem
aiiir að vera stáiharðir og ósveigj
anlegir, ef auðvaidið viii beita
einhvetju misrétti við þá. — Við
megurn alls ekki lýða nokkrum
manni, sem viunur algeng vetk,
hverju nafní sem ae/nist, að standa
fyrlr utan verkalýðsfélagsskapinn
og njóta góðs af annara sam-
heidni og kjark.
Við erum margir ungir en og
þekkjum lítið heiminn eins og
hann er, en það skai eg láta ykk-
ur vita, að ykkur myndi blöskra,
ef þið sæuð alla þá eymd sem
rikir hér og alstaðar annarsstaðar
i heiminum, þar sem auðvaldið
rfkir. Hún er svo stórkostleg, að
ALÞYÐUBLAÐIÐ
eg hefi ekki orð til að útcnála
hana. Ef við sæjum hana með
eigin augum? Þá — hvaða maður j
sem hefir hjarta í brjó*tinu myndi
ekki sverja þess dýrasian eið að
verji öllum sfnum lífs og sáiar-
kröftum til þess, að reyna að bæta
úr henni, en það getur enginn
eisn, nei, þar eru það samtökin
sem eru fær um það, bara að
þau séu nógu öflug, En eftir því
sem mér virðist, þá vantar mikið
á, að þau séu það enn þá hér,
að minsta kosti. Og þess vegna
er það, að eg álft það skyldu
okkar alþýðufélagsmatma, að fá
fólk tll að ganga í félögin. —
Eg geri nú ráð fyrir því, að það
muni nú ekki reynast neitt sér-
lega hægt við suma, en þá væri
gott fyrir okkur, að haía þessa
stöku í huganum:
Þótt mæti j.ér einhver á æfinni
þraut
og ógni þér stálverjum búin,
þá sýndu' henni hnefann og segðu’
henni á braut
og svo er hún óðara flúin.
Það aem við verðum ait af að
hafa hugfast, er, að þó okkur
sýnist einhver óvinnandi erfiðieiki
á okkar leið, þá eigum við aldrei
að hætta fyr en hann er yfirunn-
inn. Látið ykkur ekki ógna þótt
auðvaldið byrsti sig, heidur bara
gerið gys að því.
Og alstaðar þar sem okkur finst
réttur þeirra sem minni máttar
eru, vera fyrir borð borinn, að
okkur áheyrandi, þá eigum við
ait af að vera reiðubúnir til að
taka svari hans á móti, hverjum
sem vera skal,
A M G.
Rnssneski ðrengnrinn.
Danska biaðið Politiken flytur
g. desember grein með þessari
fyrirsögn, og er greinin þannig:
»í gærmorgun kom hinn mikið
umtalaði rússneski drengur hingað
frá Reykjavík.
Hann var skoðaður um borð i
Guiifossi af sóttvarnariækni þeim,
er vörð hafði, og koaa þá í ljós,
að það gengur að honum hin
berklakenda augnveiki, sem ails
ekki er hættuleg, og sem dr.
Ciod Hansen iýsti í viðtali hér í
blaðinu (den ret ufarlige, tuberku-
Iqse Ö ensygdoni, soo> Dr. Clod'
Hansen i et Iatsrview her i Bl&det
har karakteriseret).
Drengnum var sfðan ekið i
sjúkravagai til Eyisrsuadsspítal-
ans. Þar er nú farið eins vel með
hann og hægt er, og læknarnir
vonast til að þeir geti fljótt gert
hann aibata.*
Hvernig ætli Guðmundi — sem
ennþá er landlæknir — þyki þetta-
€rlenð sínskcyti.
Rhöfn, 3. jan..
Frá Ungrerjam.
Símað er frá Vínarborg, að
Ungverjar hafi sett hér í Oden-
burg.
ítalir og Jogoslarar.
Siinað er frá París, að alvarleg
dciia hafi magnast með ítölum
og Jugoslövum. ítalskir sjóher
menn, sem höfðu landgönguleyfi
í kioáthka hafnarbænum Sebenico,
lentu í illdeiium við landsmenu,
og skutu þá ftalskir tundurspiliar
á bæinn og særðu margt manna.
Frakkland reynir að bera sáttar-
orð á milii.
Kína og Rússland.
Símað er frá Helsingfors, að
sovjetstjórnin hafi sent sérstakan
sendimann til Peking tii að bjóða
Kína hernaðarsamband gegn Japan.
Um ðaginn og veginn.
Sjúkrasamlag Reykjaríkur.
Skoðunarlæknir próf. Sæm. Bjarn-
héðinsson, Laugaveg n, kl. 2—3
e. h.; gjaldkeri ísleifur skólastjóri
Jónsson, Bergstaðastræti 3, sam-
iagstfmi ki. 6—8 e. h.
Hjálparstöð Hjúkrunarfélagsim
Líkn er opin sem hér segir:
Mánudaga. . . . ki. zi—12 f. fcv
Þriðjudaga ... — 5 — 6 e. fc.
Miðvikudaga . . — 3 — 4 e. h.
Föstudaga ..... — 5 — 6 e.' h-.
Laugardaga ... — 3 — 4 e. fc;;
Jóla- og nýársbréf og spjðMt
1920: 20578. 1921: 20619.