Alþýðublaðið - 06.01.1922, Side 1

Alþýðublaðið
Oeíiö út af Alþýdiiðoklmiim
1922
Föstudaginn 6. janúar
4 tölublað
Ummzli 9r. Zryðe.
Fyrir framan mig liggur grein
4r dönsku blaði, sem mér er sagt
að er Berl. Tidende.
Greinin er um rússneska dreng
inn, og er meðal annars í henni
viðtal við formann heilbrigðis
stjórnarinnar í Danmörku (Sund*
bedsstyrelsen) Dr. Tryde.
Btaðið spyr hann hvað muni
verða gert þegar drengurina komi
tii Danmerkur.
Þuf svarar Dr. Tryde þannig:
„Trakóm er ekki meðai þeirra
veikinda sem við skeytum frekar
um hér á landi [Danmörku] og
þó að þau séu, eða geti verið
smitandi, er ekki hægt að banna
útlendingi, sem hefir þessa veiki,
að stíga hér á land af þeim á
stæðum."
A dönsku:
— Trachom er, sagde Dr*
Tryde, ikke en af de Sygdomme
man regner videre med her i
Landet, og selv om den nok er
eller kan være smitsom, kan man
ikke forbyde en Ud ænding, der
iider af den, at komme i Land
af den Grund.
Sfðan spyr blaðið hann hvers
vegna fslenzku yfirvöldin muni
þá hafa bannað drengnum land-
-víst, og þvf svarar Dr. Tryde með
að geta þess til, að íslendingar
séu hræddari (mere ængstelige)
en Ðanir, og jafnframt getur
þess að innflytjendum sé f Ame-
riku bönnuð landganga, ef þeir
hafa þessa augnveiki. Er auðséð
á þeim orðum að hann hefir
lesið skeytin f dönsku blöðunum
héðan af íslandi, þvf annars hefði
hann ekki farið að geta um þetta,
rþvf eins og kunnugt er, þá er
- innðytjendum með svo að segja
hvaða veiki sem er, bönnuð land
ganga þar, meira að segja heil-
brigðum mönnum ef þeir eru sjón-
daprir. En eins og Ifka er kunnugt,
þá er þetta ekki gert af heil-
vbiigðisástæðum. Amerfkumenn eru
hræddur um, að þeir innflytjendur,
sem ekki eru alheilbrigðir geti
orðið amerfska þjóðfélaginu byrði,
ef þeir eru fátækir. En ef inn-
flytjendurnir eru ekki fátækir, ef
þeir koma á fyrsta farrými, þá fá
þeir óhindrað að fara í land,
eins og eðiilegt er, þar sem hér
er ekki um heilbrigðisráðstöíun
að ræða.
Blaðið spyr Dr. Tryde hvort
heilbrigðisstjórnin ætli ekkert að
gera þegar drengurinn komi, en
því svarar hann:
„Nei, þetta er mál sem ekki
kemur okkur við.a
A þessu má sjá að það var
ekki heilbiigðisstjórnin f Dan-
mörku, sem réði því að farið var
með drenginn beint á spítala,
þegar hann kom til Khafnar, og
að það var ekki gert af því Danir
þyrðu ekki að láta hann ganga
lausan eins og Guðmundur Hannes-
son — sem íslendingum til Iftils
sóma ennþá er landlæknir — var
að reyna að teija fáfróðum trú
um, þó hann vitanlega vissi að
það væri ósatt.
En hver3 vegna lét ríkislög-
reglan fara með drenginn á spítala;
var það af brjóstgæðum, eða
(yiir undirróður frá Jóni Magnús-
syni, heimsins gætnasta og hygn-
asta stjórnmálamanni? Það þarf
vfst enginn að efast um að það
hafi verið hið síðarnefnda. Jón
hefir verið búinn að síma út á
undan sér svo ofsóknin gegn
rússneska dregaum yrði ekki
endasiepp, svo minna bæri á þvf
sem hér hafði fram farið.
Menn taki eftir þessum orðum
Dr. Tiyde um trakóm: „þó það
sé eða geti verið smitacdi," sem
reyndar koma ekki illa heim við orð
Guðmundar Hannessonar um tra-
kóm. að það sé „tregsraitandi *
Eftir ait sem fram er komið
væri mestur heiður fyrir Iandið:
Að heiœsins gætnasti og hygn-
asti stjórnmáiamaður, Jón Magnús-
son segi af sér.
Að Guðmundur Hannesson hinn
drenglyndi _segi af sér lsndiæknis-
störfum.
Aftur á móti virðist ekki nauð-
synlegt að Andrés Fjeldsted, sem
oftast er kaiiaður augnlæknir,
leggi niður sitt starf — gleraugna
og heygrfmnsöluna.
ólafur Friðrtksson.
Keir Hardie,
fyrsti þingmaðnr jafnaðar-
manna á þingi Breta.
---- (Frh.)
Meðal rerkamanna.
Tíu ára gamali var Keir að-
stöðarmaður gamals námuverka-
manns, ög hér hitti drengur-
inn öðruvísi fólk. Fyrsta verk
námamannanna var að lána barn-
inu heita treyju. Síðan var séð
svo um, að Keir komst á kvölá-
skóla. Úr þvf leið tfminn stórvið-
burðalaust, mz Keir tvftugur varð
fullnuma námamaður með ailmiklu
meiri reynslu að baki en flestir
félagar hans. Meðal annars hafði
hann lært að hraðrita, og fór að
taka þátt í opinberu lífi, sem
ákafur félagi Good-Templararegl-
unnar. Meðal félaga sinna gegndi
hann ýmsusn trúnaðarstörfum, en
það var þá fyrst, er hann ásamt
starfsbræðrum sfnum var rekínit
burtu af reiðum námaeiganda, að
honum varð það Ijóst, að honum
var sérstakur starfi ætlaður.
Rangsleitni Auðvaldsins hefir
ætfð refsinguna í sér fóigna. Á
þessum stað var reynt að gera
hinn unga verkamannafoticgja
brauðlausan, en hann fékk aðeins
stærra starfssvið. Þvf auðvitað fór
hann til annara héraða, og talaði
alstaðar máli samtakanna. Þegar
hann nð lokum hvergi fékk at-
vinnu, opnaði hann litla tóbaksbúð'
og fékk þar með tækifæri til þess
að reyna sig sem blaðamaður við
vikublað f Glasgow. Þegar lýst
var yfir stóru námaverkfalli 1879
varð hann eisn af forlngjum þess.