Frjáls verslun - 01.03.2000, Blaðsíða 69

Vínber að hausti, grænir akrar sem
teygja sig svo langt sem augað
eygir, kastalar og fornar rústir,
götukaffihús og iðandi mannlíf. Allt
þetta og miklu meira er að finna í
Frakklandi. Landinu þar sem konurn-
ar líta á það sem skyldu sína að líta vel
út og karlarnir telja sjálfsagt að eiga að
minnsta kosti eina hjákonu. Eða svo
segir sagan þótt kannski séu einhveij-
ar ýkjur þar. Það breytir því ekki að
Frakkland býr yfir ijölbreyttri náttúru,
margvíslegu mannlífi og frábærum
mat og hvort sem ferðamaðurinn vill
heimsækja París, borg ástarinnar, eða
landsbyggðina er víst að hann hefur
nóg að skoða.
ParíS Við setjumst inn í flugvélina sem ber okkur til Parísíir
á öruggum vængjum. Ferðin tekur um 3 klukkustundir og lent
er á Charles de Gaulle flugvellinum. Þar tekur á móti okkur
hlýtt og notalegt loft, hitastigið eru um 24 gráður, heldur heit-
ara en á þeim stað sem við komum ffá. Vegabréfaskoðun og
endurheimt farangurs gengur vel og áður en við vitum erum
við í leigubíl á leið til hótelsins. Það er varúðarráðstöfun því
franskan er ekki upp á það allra besta og öruggara að hafa ein-
hvern sem ratar. Bílstjórinn gerir heiðarlega tilraun til að halda
uppi samræðum á slitróttri ensku á milli þess sem hann veifar
út öllum öngum og skammast út í aðra ökumenn sem að hans
mati eru alls ófærir um að aka. Við höfum gaman af, enda ekki
vön slíku lífi og fjöri í akstrinum. Eftir drykklanga stund kom-
um við að hótelinu, gömlu húsi í miðborginni með máðu skilti.
Bílstjórinn snarar sér út úr bílnum og farangurinn er
settur á gangstéttina þar sem léttklæddir Parísarbúar
streyma um á leið sinni á næsta kaffihús. Við göng-
um inn í húsið, hringjum gamalli bjöllu sem er á af-
greiðsluborðinu og fram kemur miðaldra kona með
hvíta svuntu - eigandinn, kokkurinn og dyra-
vörðurinn og sjálfsagt ýmislegt fleira. Hún
kannast við okkur og vísar okkur til her-
bergis á þriðju hæð. Þar eru svalir sem hægt
er að sitja við lítið borð og njóta góða veðursins og horfa
út ef vill. Dagurinn er rétt hálfnaður og ekki til setunn-
ar boðið. París bíður.
Kaffi 00 Croissant París er gömul borg. Svo göm-
ul raunar að hún var til fyrir 1500 árum síðan og var
þá þegar höfuðborg konungdæmisins. Margar
gamlar og virðulegar byggingar skreyta borgina
og gaman er að ganga um göturnar og skoða;
draga djúpt að sér anda liðinna alda og lifa sig inn
í fortíðina og það er einmitt það sem við gerum.
Starjsmenn ferdaskrifstofunnar
TERRA NOVA eru sérfrœðingar í
Frakklandi - enda nokkrir þeirra
franskir. Frakkland býryfirfjöl-
breyttri náttúru, margvíslegu mann-
lífi og frábærum mat. Töfrar Frakk-
lands blasa við í nýjum og ítarlegum
bæklingi frá TERRA NOVA.
Eftir Vigdísi Stefánsdóttur
Göngum út úr hótelinu, út á stein-
lagða gangstétt og ákveðum að fara að
dæmi hinna innfæddu og finna kaffi-
hús. Þegar við komum fyrir horn
erum við allt í einu á stórri umferðar-
götu. Þar streyma bílarnir áfram eins
og stórfljót og mannhafið færist eftir
gangstéttunum á heldur minni hraða.
Fallega klæddar konur, börn í stutt-
buxum, og jafnvel berfætt í kerrun-
um, með litlar kollhúfur til verndar
gegn sólinni og litlar stúlkur í falleg-
um kjólum, svona rétt eins og í bíó.
Karlarnir þó heldur formlegar klædd-
ir, margir hveijir. Sumir í jakkafötum,
aðrir í skyrtum. Einstaka í bol
eða stutterma skyrtu en það eru helstyngri mennirn-
ir. Þetta er athyglisvert, en ekki það sem við vildum
sjá svo við förum inn í næstu hliðargötu og göngum
eftir Rue Mouffetard C,La Mouffe") sem er yndis-
leg göngugata með matvörumarkaði neðst og
verslunum og veitingastöðum ofar. Allar litiu hlið-
argöturnar út frá henni hýsa litla skemmtilega veit-
ingastaði sem bjóða upp á margvíslega rétti og við
eigum í vandræðum með að velja á milli. Veljum að
lokum einn og setjumst þar niður, úti auðvitað, og
fáum okkur frábært kaffi og auðvitað croissant
með. Annað er varla hægt í París.
I kirkju Eftir kaffið er upplagt að fara í frekari
skoðunarferðir. Við förum að Notre-Dame kirkj-
unni sem er meistaraverk got-
JMth. neskrar byggingarlistar
°g drekkum í okkur
söguna. Sjaum fýrir
okkur hvernig
Victor Hugo fann
söguhetjur sínar
þar og finnum trú-