Frjáls verslun - 01.07.2000, Blaðsíða 48

STJÓRNENDUR
Lífsþjálfi er fyrir fólk
sem hefur náð langt
Fyrir suma er „lifecoach", sem á
íslensku mætti þýða sem lífs-
þjálfi, aðeins viðbót við sjúkra-
þjálfann og nuddarann. Aðrir hafa
ekki áður leitað eftír aðstoð til að
bæta líf sitt. Þeir sem leita á náðir
lífsþjálfa eiga það yfirleitt sameigin-
legt að vera vel menntaðir og hafa
náð langt, en vera samt að ein-
hveiju leyti ekki ánægðir með sitt
hlutskipti, þótt það geti annars
virst harla gott í augum annarra.
Það kostar vísast blóð, svita og tár
að ná langt í lífinu, en það er ekki
síður erfitt að höndla hamingjuna þegar takmarkinu er náð.
Charles Bentley er sálfræðingur sem ekki vill lengur kann-
ast við ágæti sálfræðinnar heldur hefúr þróað hugtakið lífsþjálfi
og þá þjónustu sem því fylgir. Þessi brosmildi og alskeggjaði
maður á áttræðisaldri hefur sett upp fyrirtæki í Bretlandi,
„Lifecoach", sem bæðir veitir þjónustu og menntar fólk sem vill
gerast lífsþjálfi.
Hugtakið er ættað frá Bandríkjunum, eins og svo margar
sjálfshjálparstefnur, en það er þó ekki hin bandaríska útgáfa
sem Bentley fæst við heldur bresk útgáfa sem hann hefur sjálf-
ur þróað. „Eins og svo margt í Bandaríkjunum hefur banda-
ríska útgáfan að markmiði skjótan árangur með lítílli íyrirhöfn,
en það er ekki það sem ég hef í huga,“ segir Bentley ákveðinn.
Tæknivædd sáluhjálp „Ég var orðinn þreyttur á að starfa sem
sálfræðingur og vera alltaf að þykjast geta leyst vanda annarra;
vita betur hvað fólki væri fyrir bestu,“ segir Bentley hressilega,
eins og hans er von og vísa. „Skjólstæðingarnir vissu yfirleitt
nákvæmlega hvað amaði að.“ Hann tók því þá stefnu að starfa
sjálfstætt og treysta ekki á neinar stefnur og skóla. Hann
kynntí sér möguleika Netsins, fann þar hugtakið „lifecoach" og
smám saman hefur fyrirtæki hans tekið á sig þá mynd sem það
hefur í dag.
Bentley og samstarfsfólk hans
veitir samtalsþjónustu, sem bygg-
ist á 1 1/2 klukkutíma samtölum,
oftast einu sinni í viku. Samtalið
kostar yfirleitt fimmtíu pund, um
sex þúsund íslenskar krónur.
Venjulega er lögð áætlun um
samskipti mánuð í senn. Þegar
sambandið er komið á vilja marg-
ir viðskiptavinanna, eins og
Bentley kallar þá, heldur hringja
eða nota Netið; senda tölvupóst
og fá svör á sama hátt, þótt
Bentley leggi áherslu á að per-
sónulegt samband sé undirstaðan.
Og viðskiptavinirnir eru ekki aðeins Lundúnabúar. Ýmsir
þeirra koma langt að, jafnvel ífá Bandaríkjunum, en kjósa þessa
þjónustu fram yfir aðra svipaða og þeir fá þar. Fjarlægðin er eng-
in hindrun í huga ýmissa þeirra, enda „heimurinn", eða stór
hluti hans, iðulega starfsvettvangur þeirra, hvort sem er.
Óshipt athygli, ekki sálgreining En hvað er það þá sem lífs-
þjálfinn gerir? „Við hlustum og leitumst við að vera nokkurs
konar spegill fyrir viðskiptavininn," segir Bentley. En er það þá
ekki einmitt það sem góðir vinir gera? Bentley tekur því ekki
ijarri en bendir á að flestír vinir hafi einhverra hagsmuna að
gæta gagnvart viðkomandi. Vilji sjálfir öðlast eitthvað. „Við
dæmum ekki, leiðbeinum ekki, heldur erum þarna til að við-
skiptavinirnir geti fundið sína leið.“
Skilgreiningin á hlutverki lífsþjálfans er að mörgu leytí úti-
lokun á ýmsu öðru sem finna má annars staðar. Einhverjum
dettur kannski sálgreining í hug, en Bentley leggur ríka
áherslu á að starf lífsþjálfans líkist í engu starfi sálgreinandans.
„í sálgreiningu er verið að leysa átök og aðstæður sem tilheyra
hinu liðna. Við fáumst ekki við hið liðna heldur aðstæður hér
og nú og tökumst sannarlega ekki á við neinar sálarflækjur,"
segir Bentley og getur ekki á sér setíð að lýsa vantrú sinni á
,Sögnin að vera er mikilvægari en sögnin
að verða. “Það eru ekki margir sálfræð-
ingar sem ná því að komast á síður við-
skiptablaða eins ogFinancial Times, en
Charles Bentley er heldur enginn venju-
legur sálfræðingur. Sigrún Daviðsdóttir
ræddi við Bentley í London á dögunum.
Effir Sigrúnu Davíðsdóttur Mynd: Sigrún Davíðsdóffir
Að lifa lífinu lifandi
„Við getum ekkert gert fyrir þá sem vilja bara verða betri og ná langt,“ undir-
strikar Bentley. „Viðskiptavinir okkar eru fólk, sem hefur þegar náð langt,
hefur afkastað miklu en skortir tilgang og fullnægingu í lífinu. Það má segja
að þeir þrái innra jafnvægi. Áður veitti kirkjan þetta, en nú er þessa að leita
annars staðar.“
48