Alþýðublaðið - 11.09.1969, Blaðsíða 2

2 Alþýðublaðið 11. septembsr 1969Í
□ Barrskógarnir í Síber-
íu teygja sig yfir mörg
þúsund fermílna svæði.
Mikið af þessu svæði er í
Krasnoyark-héraði, en
þaðan kemur timbur, sem
nemur 14.500 rúmmetr-
um á ári, eða 90% alls út-
flutningsins.
Hin beinvöxnu og hörðu
Angara- og Yenisei-barr-
tré eru mjög eftirspurð,
bæði í Sovétríkjúnum og
utan þeirra. A hverju ári
er mikið magn af söguðu
timbri flutt frá þessum
svæðum til Evrópu, Jap-
an, Afríku og Latnesku
Amerfku. .1 Síberíu eru
árlega felldar 22 millj.
rúmmetra af timbri, að
meðtöldu rauðgreni og
furu, sem notað er í papp
r
ir.
A imyndinni eru trjábol-
ir frá Angara, sem verið
er að fleyta niður eftir
Yenisei.
(Mynd: V. Shaposhinkov)

dsasSfa
Eru Rússar og
Júgóslavar að
bræða sig saman?
□ Júgóslavar hýsa tiginn gest þessa dagana. Þeir hafa nefnilega átt með sér fund
þar að undanföriu, Andrei Gromyko, u tanríkisráðherra Sovétríkjanna, og Tító
Júgóslavíuforseti. Og fundarstaðurinn var ekki af verri endanum: ferðamanna-
paradísin Brioni! Þeir tvímenningarni r hafa sjálfsagt haft nóg að ræða, en
hvort þeir hafa verið að öllu leyti sammála, er ekki eins víst. En hitt má þykja
fullvíst, að þesar viðræður við Tító hau verið meðal erfiðustu verkefnanna,
sem lögð hafa verið á herðar hins dugmlkla c.g ódeiga utanríkisráðherra Sovét-
ríkjanna.
HEIMBOÐI SNÚIÐ VIÐ
Upphaiffega voru það Sovét-
me’nn, sem gerðu júgóslavn-
’aska u;tan -I i’.cisnáOherrar.um;,
Mirfeo Tepavac, beimboð til
'Mostevu. En JÚJgóslaivar vita
a/f b'turri reynslu, að Kreml
>er elktei beint heppilegasti
staðurinn til að útikljiá inn-
byrðis deilumiál hinna sósíal
'ist'sku rí'kja. Aute þess gátu
þeir bent á þá staðreynd, að
nú væri ko,mið að Sovétmiönn
uim að endurigjalda nánar til
ttelkna gamla heiimiscten — svo
að Gromyteo varð að leggja
Jland undir.; fót — hvorl sem
honum líteaði betur eða verr.
HÖRÐ BARÁTTA
Eftir atburðina í Téklkósláva
teíu beifur dregið nokiteuð sund
ur með Mosfevu-stjórn rmi og
stjórninni í Belgrad. Tito
Júgcslaví'Uitorseti og banda-
menn hans hafa eteki farið í
laiurtecifa með stuðnir.g sinn
við Alexandler Du'bcelk cg end
ursteoð u nars’tefnu hans. Það,
sem var í uppsigl ngu í Prag,
féll ógætlega inn í þann
ramma, secm stjórnin í Beí-
grad haifði sett sér mieð til-
liti til Mostevuvaldsins: sósíal
ist'i:fet samstanf milli sósíal-
istisfera rfkja, grundvallað á
fullkomnu sjálfsforræði og
jafnrétti og án heimildar til
erlendrar íhlutunar um inn-
anlanc’terrfis/fni. Það haifði
kio>3tað Júgóslaiva langa og
harða baráttu að móta þetta
viðborf og ná þessu mailki
og því var raunar öklki slegið
fcstu fyrr en með Belgrad- og
Moskvu-yfirilý.si'ngu'nium ifrá
1955 og 1956. Þá var það
Khrusjtsj'ov, sem mlátti bíta
í „súra eplið“ og gera hreint
fyr'r sínum diyruim með öll
óhreinindin frá Stalinstíma-
bilinu.
VILJA FÁ AÐ VERA
I FRIÐI
Á árunum, sem liðin eru síð
an yfirlýsimgar þessar voru
geifnar, hafur samibandið á
milHi Rúi.'sa og Júgóslava ver
ið hncteralaust á ytra borði.
En Júigíóslavar hafa satmit
aldrei slateað á krcifum sín-
uim um sjálfstæði, jálfnrétti
— og það, að fá að lifa í
friði fyrir erlendri íhlutiun
um eigin mál.
Atburð'rnir í Téíkteóslóva-
'kiíu í fyrra leiddu til almennr
ar hervæðingar í Júgóélavíu,
og Ti'to, forseti landsins, lagði
áherzlu á það, að Júgóslavar
myndu aldrei gangaut inn á
neinn fyrirvara af hólfu
Bresnjeivs, er veitt gæti
Mosteviu-valdiniu rétt til hlut-
unar uim mále'fni landlsins.
Rússu'm er sjálfsagt uimlhug
að um að fcoma á ei'nhverju
því saimlbandi við Jú'góslavií'U,
er verði þeim t.l mieiri fram
drátitar þar. „Emþyfefeni“
júgóslavnestera ráeaimanna
hef'ur lengi verið Rússum
þyrn r í auigum, elktei sízt
vegna þess að Tito h'eifur tefk
izt að ná ágætu sambandi
við þriðja heminn, jafmfraimt
því seim hróður hans heifur
vaxið jaifr.t og þétt innan
hi'ns alþjóðleiga kommúnisma.
„AÐ HAFA EINHVERN
GÓÐAN“
JúgC'sOavía á e'nnig töluvert
'undir því að :halda góðu sam
feiom'ulagi við Moizilcvui-stjóm
ina. Þjóðin lifir nú umbylt-
ingatíma á efnahagssviðinu
og á v ð ýmis vandamiál að
etja af þejm scfcum. Til að
binda enda'hnútinn á þeissar
aðgerðir sínar þanf þjóðin á
erlenduim lénuim og aðifeng-
inni tælkniaðstoð að halda.
Þó að vesturveldin ihafi að
sínu leyti fagnað þeirri þró-
un, seim að undaniförmi hefur
átt sér stað í Júgóslavíu og
verið hrifin aif því, hve þjlóð-
in hefur þorað að marlka sér
sjlálfstæða stefnu, virðast þaiu
ekiki að sama Skapi hafa gert
sér grein fyrir þeim efna-
hagslegu afl'eiðingum, seimi
þetta Ikynni að hafa. Júgóslav
ar leggja ótrauðir til atlögu
við tollmúra Yestur-Evriópiu.
en lán 11 langs tímia láta á
sér standa og samvinnan ber
etelki þann efnaihagslega ár-
angur, sem er skilyrði þess
að átalkið heppnist. Þjóðinni
er því hagsm'unamiál að halda
góðu sambandi vig Rúusa,
sem leitt getur til þess, að
þeir láti henni í té lán cg/
eða tæfen'aðstoð. En það er
kunnara en fná þunfi að
segja, að S'ovétmenn eru etelk
ert sérlega, örllátir þeimi þjióð
uim, seim fara sínu fram án
tillits til þeirra vilja.
SJÁLFSTÆÐIÐ ER
EKKI SÖLUVARN-
INGUR |
Engin ástæða er þó til að
ætla, að Júgóslavar fari að
seOija nein pólitíste réttindi
fyrir efnalhagslegan ágóða.
Grcnmýko getur efeki sætt hin
andstæðu stjiórnmálaviðlhorf
þjóðanna með því að greiða
úr efna'hagsörðugleiik'uim Júgó
slava. Viðræðlur hans við
júgóslavneska láðamenn
fcoma því aðeins til með að
bera árangur, að hann gefi
Framhald á bls. 11.