Alþýðublaðið - 05.01.1970, Blaðsíða 11

Alþýðu'blaðið 5. janúar 1970 11
SULTARLÍF
Frrmhald úr opnu.
þeir allir með baðmullarnet,
og ef skata kom í þau þá fór
hún af stað með alla heilu dræs
una og reif allt og sleit. Rek-
netjunum sem voru úr nælon
þvældi hún utanum sig. Við
vorum oftastnær á grunnu
vatni, og þegar hún var dauð
sökk hún til botns, en dýpið
var sjaldnast meira en það að
hún var komin í botn áður en
hún fór að faka verulega í. Þess
vegna gerði hún okkur ekki
annan óskunda en að það var
tafsamt að tosa hana upp og
ómögulegt að ná henni úr net-
unum úti, við urðum að binda
netin upp og drösla öllu í land.
— Hvað var gert með sköt-
una?
— Ekkert, nema lifrin var
hirt, hitt allt er óætt.
— Hvað er þetta stór fiskur?
— Hálft annað til tvö tonn að
þyngd.
— Veiðist hún víðar en
þarna?
— Ég hef efeki orðið hennar
var annars staðar.
— Eitthvað hefurðu orðið var
við fleira af sjaldgæfum fiski.
— Ekki var það mikið, en
á þessum slóðum fengum við
sumstaðar þennan svokallaða
sagar-hákarl. Hann er með
trjónu framúr efra skolti allt
uppí tveggja metra langa á stór
um fiski; þetta er bara bein og
útúr því standa gaddar líkt og
sagartennur, en þaraf kemur
nafnið. Fleiri tegundir eru með
svona líffæri, t. d. sverðfiskur-
inn, en þá eru engir gaddar á
trjónunni. Á sagar-hákarlin-
um er þetta glerhart bein og
glerungur á tönnunum. Venju-
lega vax hann smár sá sagar-
hákarl sem við fengum, en séð
hef ég langar trjónur. Það verð
ur að höggva þær af um leið og
tekið er úr netunum og þá
geyma menn þær gjarnan sem
minjagripi. Þess vegna sjást
þær hingað og þangað.
— Er mikið um hákarl?
— Ekki mjög mikið, ekki af
stórhákarli, en hann kom stund
um í netin, þegar ég var í Vera
val, aðallega 50—60 kg fiskur.
— Var hann étinn?
— Já, hann var étinn.
— Hvemig meðhöndla þeir
hann, eitthvað líkt og 'við?
— Nei, þeir steikja hann
bara ferskan.
— Er hann þá efcki eitraður,
enginn blásýra í honum?
— Mér er ekki kunnugt um
það, en að minnsta kosti kem-
ur það ekki að neinni sök.
— Varstu ekki var við sæ-
slöngur hingað og þangað?
— Jú, það er fullt af þeim
allt í kringum Indland. Þetta
eru ekki slöngur, þetta eru
'bara snákar.
— Hvar halda þær sig í sjón-
um, niður imdir botni?
— Ég veit það varla, held
helzt þær geti verið allstaðar.
Maður fær þær niður við botn
og sér þær líka synda með
hausinn uppúr.
— Eru þetta ekki vandræða
kvikindi ?
— Menn eru hræddir við
þær. Mér er sagt að það séu
eitthvað níutíu tegundir af
snákum sem lifa í sjó. Þeir geta
verið nokkuð stórir, ég hef séð
þá uppí hálfan annan metra á
lengd, en þeir eru mjóir, þveng
mjóir, og af þessum níutíu teg
undum er mér sagt að eitthvað
25 séu eitraðir snákar, allar
hinar eru meinalausar.
—Geta þeir eitthvað þegar
þeir eru komnir á þurrt?
— Heldur eru þeir seinfær-
ir, en sarnt geta þeir hringað
sig upp, og fiskimennimir em
skíthræddir við þá, sem eðli-
legt er því þeir vita ekki hverj
ir eru varasamir og hverjir
J9N J. JAK06SS0N
auglýsir:
Bjóðum þjónustu okkar í:
Nýsmíði:
Yfirbyggingar á jeppa,
sendibíla og fleira.
Viðgerðir:
Réttingar. ryðbætingar,
plastviðgerðir ag allar
smærri viðgerðir.
Bíiamálun:
TÍMAVINNA — VERÐTILBOÐ
JON J. JAKOBSSON.
Gelgjutanga (v/Vélsm. Keilir). - Sími 31040
Heima: Jón 82407 — Kristján 30134.
liggja eitthvað skrýtilega.
Seinna um daginn var ég þarna
aftur á ferð, og þá lá maðurinn
þar enn í somu stellingum, og
hundmð manna búin að fara
framhjá. Ég las í blöðunum dag
inn eftir að þarna hefði maður
dáið, og greinarhöfundur var
að hneyksliast á því hvernig það
gæti skeð að maður lægi þarna
dauður í heilan dag án þess
nokkur sinnti um hann. Þetta
er þeim mun furðulegra sem
ekki var nema steinsnar á
næsta spítala, hann var rétt
hinumegin við götuhornið. Dá-
lítið einkennilegt þetta sinnu-
leysi ef dauðsföll eða slys ber
að höndum, því yfirleitt er fólk
hjálpsamt hvert við annað. Svip
að þessu kom fyrir okkur hjón
in seint um dag í Bombay. Við
fórum út að ganga í borginni
miðri. Þegar við vorum komin,
kippkorn eftir götunni lá þar
maður fyrir hunda og manna
fótum sýnilega látinn, hópur
stóð í kring einsog verið væri
að skoða eitthvert viðundur.
Svo gengum við lengi, fórura
víst einhverstaðar inn að fá
okkur kaffi. Þáð var sjálfsagt
liðinn hálfur annar tími er við
komum til baka á sama stað,
og þá fyrst var lögreglubíll að
hirða skrokkinn. Samt vil ég
segja, að fólk er hjálpsamt og
vingjarnlegt og einstaklega
þægilegt í öllum samskiptum.
S.H.
Næsta grein:
Sjómennska suður í
Patagóníu.
TROLOFUNARHRlNGAR
Flfót afgréiðsla
Sendurr* gegn póstkr'öfd.
OUÐWt. ÞORSTEINSSPH
gullsmlSur
Bankastrætf 12.,
meinlausir. Þegar maður tek-
ur troll þá hangir þetta út úr
því á alla kanta, hálfir snákar
komnir út í gegnum möskvana.
Þess vegna er vani að hreinsa
allt svonálagað burt áður en
byrjað er á fiskinum.
— Þarf ekki aðgæzlu við sitt
hvað fleira?
— Jú, t. d. sköturnar. Sumar
skötutegundir eru með gadd á
halanum, jafnvel tvo gadda.
Sjómenn halda að þessir gaddar
séu eitraðir. Þeir halda nú
reyndar að allt sé eitrað. Ég
veit ekkert um þetta fyrir víst,
en einhver vísindamaður sem
með mér hefur unnið var held
ég á því að einhver eiturkirtill
leyndist bakvið gaddinn.
— Að hvaða gagni kemur
þetta fyrir skepnuna?
— Skatan lemur um sig með
halanum, og líklega er þetta
henni til varnar. Ég hef skorið
mig á þessum gaddi, mig sveið
mikið og blæddi mikið. Það er
líkast þvi að skera sig á rak-
blaði, svo kannski er ekkert
við þennan gadd annað en það
að hann sé flugbeittur.
— Er ekki ótrú á ýmsu með
óupplýstra fiskimanna?
— Jú, ég hef t. d. oi’ðið var
við að það er talið ólánsmerki
að veiða sæskjaldböku. Samt
er algengt að skjaldbökur komi
í troll og net. Mér þykir þetta
skrýtið því sumstaðar er skjald
baka veidd, t. d. í Tutivorin á
Suður-Indlandi. Þeir selja hana
til Ceylon þar sem hún þykir
herramannsmatur. En aldrei
hef ég heyrt þess getið að hún
sé étin á Indlandi.
— Þú hefur áreiðanlega
kynnzt mörgum mismunandi
siðum á þinni löngu dvöl með-
al framandi þjóða, og séð ólíkt
mannlíf því sem við eigum að
venjast norðurfrá.
— Já, það má segja að svo
margt sé sinnið sem skinnið.
Líklega hefur mér þó fundizt
mestri furðu gegna hve einstak
lingurinn er miiklum mun
minna metinn i hinum heitu og
þéttbýlu löndum heldur en
norður í Skandínavíu. Ein-
hvérju sinni var ég t. d. ?.ð
bíða eftir bussinum til að kom-
ast frá endastöð Bombaylest-
arinnar niður í Versova-þorp-
ið, og þá tók ég eftir því að
maður lá á gangstéttinni hinum
megin við götuna. Ég gaf þessu
engan gaum, en þótti maðurinn
Lækkuö leigugjöld
Dag- vikU' og
mánaÖargjaSd