Alþýðublaðið - 06.05.1970, Blaðsíða 4

Miðvikudagur 6. maí 1970
Framhald af bls. 7.
lega kröfu umfram aðra þegna
þjóðfélagsins á styrk, hvorki til
náms eða annars.
Menn.'tamélaráðherra, dr.
Gylfi Þ. Gíslason, sýnist mér
íhafa gengið til móts við nem-
endur eins langt og kostur er,
imiðað við þær reglur, er nú
•gilcla. En vissulega þarf að af-
nema með öllu þetta lána- og
styrktarfyrirkomulag og taka
upp alvörulánakerfi það, er ég
n.efndi að framan.
Ræða sú, er dr. Gylfi Þ. Gísla
son flutti á Afþingi við eldhús-
dagsumræðurnar var góð, og
Icorrí hann víða við. Það er ekki
alltáf létt að vera ráðamaður
á Iilandi. Allir vilja ráða, en
engtnn að taka afstöðu, nema í
fjariægð. Allir eru hræddir, við
'hvað veit ég ekki, en flestir
i’eigra sér við að skýra málið
og tjá sig umbúða'laust. Þing-
rnenn okkar háa Alþingis virð-
ast fekki ihafa um annað að fjalla
þessa dagarna en námsstyrki, og
fjöldinn af þingheimi ræðst á
ráðamenn út af því að pening-
úm ’skuli ekki kastað út og suð-
ur. Allir vilja þingmenn styrkja
nerrfendur, en þetta að lána nem
éndúm og láta iþá endurgreiða
tóniþ á eðlilegan hátt ihefi ég
ekki heyrt minnzt á. Það er
leiðinlegt að við skulum ekki
ergá gull'káVf fyrir fjármálaráð-
herra, sem óháður væri hinu al
menna peningakerfi. En svona
er ekki okþar fjáiTnálaráðherra,
‘heiðursmaðuriran Magnús Jóns-
so-n, kostum búi-nn. Hann er að
reyna að láta endana á þjóðar-
skútunni mætast. Námsfólk,
hafið þið ihugleitt að þetta sem
fjáiTnálaráðherrann er að fást
við, er það sama sem þið eruð
að gefast upp við, að ná endun-
um s.aman á ykkar skútu?
Eg lenti í þeim fjára eitt sinn
að verða 'aorataus á er'endri
'gr.’nd. og mæli ekki með þ1/!
E'"n] neirru1 góð.u, ’enda a'fleitt
•að ejga ekki fyrir bjór né öðru,
't'r þeir 'hinir útlendu ihafa á
ihoð tc'um og av.gað girnist. Eg
Ék j óskup Vcl að óánægja ríki
imeðal rifim .marnia yfir þeirri
ro P: er í 'Tkt ástand skapar,
þ' í það aetti 'ergan að henda
•áð vfará erlendi'S í fjárþröng.
Þc;3 vegna væri ég því fy’gj
andi, að te'.cið væri stór-t erient
líién. ef það iekki fæsl innan-
Jan ' cg veita ölluim ná'ms-
;rr ö - num 'l’án, scm eru náms-
irann í ra»a og sanni. Láta
t ' ,-n ’iða veí cg láfca þá lifa
'~n £ihyggjv'?'usu lífi.
F' :« ri'.vng 'áhyggpHawsu lífi.
Iþrí að þá gætu þeir gleymt
tiCg'ingi sín:-m. Þeir ættu að
Ihafp erni á 'því að drekka bjór,
iþegar það á við. borða veiz’u-
im?V þegar 'það á við og annað
■er þá la'ngar til, og jafnvel að
sentla Flugfélagáþotuna eftir
þeifn eicu sinni, ieða oftar á
ári. svo þeir g’.eymdu ekki þjóð
tfma ,sínum eða fósturjörðinni,
eam ól þá, og lánaði þeim til að
iS'tanda strainm af menn(ji.in
þeifra. Aiiit þetta ættu>m við að
gera 'fyrir þessa níimsmenn, og
aneira til ef slíkt þætti æski-
legt. En krafan til þeirra er,
að þeir verða 'að standa sig í
máminu, skilla þeim fj(ármuniu'm
aftur, er þeir ifengú að láni,
og að aflokn.u niámi skufldbinda
sig til að vinna fyrir fósturjörð
isína, svo að hún ifái að njóta
n'áimísins tam vissan árafjclda.
Is'land vantar m'enintamenn,
•sanma imenntamienn, í filestum
'greinum þjóðiífsins. Ávöxtun
fjárimuna í góðium námsstofni
•er ekkert nema allt gott iuim
að segja, en í slæmum óhugs-
andi út frá ölliuim l'ögmáliuim.
Við ís'-endingar erum svo fáir,
'að við getuim iekki verið að
fþrasa og eyða ökkar dýrmætu
oi k.u i 'svo einfa'l da hluti sem
Iþessa, hvort n'ámsmenn okkar
'eiga að lifa það a'f eða deyja á
mieðan nám iþeirra varir Verk-
efnin blasa við okkur all's stað-
ar fyrir þessa menn, er þeir
ikoma 'frá náimi, sem ætti að
igsfa góðan ávöxt. Því þá að
'eyða tímani Im í shkt mas. —
Husleiðið allt námsfólk.
Öil þjóðin stendur með ykk-
ur, ef þið farið með gctt máil-
eifni. Nám ykkar er gott mál-
tefni, og að því ber að stefna.
Allir, sem er,u !þess imegnugir
að stunda nám, eiga að fá það.
En peningar, og þar með fjár-
imunir, eru e'kki bara eitthvað,
sem verður til án fyrirhafnar.
'Það getur alllt vinnan'di fólk
tjáð yíkkur, .sjó'menn, verka-
•menn og allir hinir. Fjármtvtni
her að ávaxta, svo að þeir skili
arði. Þetta ætti al!t Qangskóla-
fcTk að 'Siki'llja, svo einfalt sem
það er. Öll þjóðin á kröfu á
því að fjármulnir hennar séu
ávaxtaðir á réttan hátt, og þess
vegna er ekki alveg sama ihvað
um fjármuni iþjóðarinnar verð-
ur. Það getur verið, að eirihver
ihlutur sé þúriund króna virði,
en ekki tvö iþúsund króna virði
og þess vegna er ekki alltaf víst,
að fj'árfesting gefi góða raun.
Þið námsfó'.ik getið ekki heimt-
iað peniinga í formi styrkja, þið
ieruð t(orgunarmenn fyrir þvi
fé að námi ‘loknu og ykklúr á
að skylda til að greiða námsféð
iaftur, bæði með peningum og
némsafreki-im ykkar. Þið ættuð
því eiftir’-eiðis að hætta að biðja
'um styúki og biðtja heldur um
I’án í staðinn, mieð þeim 'kiör-
um, sem aðrir land'ar ykkar
verða að sæta. Al'Iu r almenn,-
iingur mun þá standa með ykkur
'og si’.'Vir vera ánægðir. Þið ljúk-
ið rrámni, greiðið niámisTánið til
baka á tilteikniuim árafjölda, og
standið við samning ykkar -um
jafnlangan tíma og greiðslkr
vaxta og alfborgana spanna yfir.
Styrki á ekki að veita, og á
aö afnema þann cscm'a m'eð öllu
og viVdi ég að nim-men'n tækju
sig 'saman cg gengu iþar .fram
fyrir skjc’du og bckstaflega
krefðus't .þess.
Styrkir minna fclk á hækju
og að 'eitt’hvað sé að falla eðta
sé fallið. En það er öðru naer
með ykkar, v.'.tuom.enn •góðir,
þið eruð á .uppleið, en ekki
niðurCeið. 'Styrkir ,eru aðaiins
fyrir þá aðila ’sem misst haía
trúna á sjátifan sig, cg því sem
iþeir aðhafast. Styrki á aðeins
hætoka að imír.I.im dómi. Þið
nám.ufólk eriuð uppva>:iandi fó’k
með imiklia m’öguleika, efitir að
Iþið hafið nuimið fræði yfckar.
Þið Iþúrfið enga styrki i þei.m
’Skiil-ningi, og í raun c:g venu er
iþað iminnk.jn fyrir ykkiur að
iþiggja styrk. .Með því að af-
n-Eima styrki og taka upp Þámta
ifyrirko'mu’lagið. er þar mieð ver-
ið að Iláta þ'á menn og kcnur
'rijcta pemingarma. sem eru þ ess
virði. Hinir fá lekki l'án, sem
ieiga 'það ekki skiiið. Það eiga
dkki að gil'da hér aðrar regliur
en þær, sem gilda um fraimhoð
ög eftirspi'.'irn. Þeir, sem sýnt
'geta að m-annikostir fyi’gi mámi
þeirra fá lán.; himr, sem eru
iekki hæfir, fá ekki neitt.
Hugleiðið n'ú þetta, sem ég
lhe>fi sagt, og ég veit að þið
•hiijótið að komast að sömiu nið-
(urstöðnm og ég. Þið v.erðið að
skiija iþað, að þið eigið enga
hönk ruipp í bakið á þióð ykk-
ar. Þið getið farið fram á lán,
'ef þið eruð þess verðugir, en
ifíkki styrk. Nám ykkar verð-
'ur að bera ávöxt, og Iþað gerir
það, ef hugui’ fylgir máli. Þess
vegna ættuð þið að geta greitt
ti'l haka hjálp 'l>á, er ykkur hef-
ir verið veitt. HugC'eiðið hvað
Iþið 'Standið mikið 'betuir að vígi
lelftir námið því sky’Jdi ekki sú
Ihjá'lp endurgreid'd? HlJgl'eiðið
afflt það fólk, sem 'ékki fær tæki
tfæri til að rnema neitt, af
hverju svo sem |það kann að
stafa, surnt fólk getur ekki num
ið eða viVI ekki, Iþegar tækifær-
ið gafst. AiVVavega standið 'þið
iþessiu fólki framar eftir námið
Ihvað tækifærin til fjáröfkmar
snertir, og ef hinn aVmenni
horgari b.ugaist ekki, því skyld-
uð þið hugast? Það verður á-
ibyggilega enginn, sem ætl'ast
til þess að þið eigið að greiða
Iþessi námsilián eftir iriámið á
Ekcimrrium tíma. Þið fáið þessi
inámi'ún með sömu kjöruim og
la’menningiur í landinu til kat./pa
'á íbúðarhúsnæði. Hvort gefur
Imeira 'af sér ©ftir námið, 'þið
eða íbúðin? Hugleiðið iþað. Það
ler ekkert að hræðast fyrir þá,
sem eru í skóla til að nema, en
nm hina, siem eru að leika sér
semt’mis, borfir öðru visi við.
í síðara tiTiéIliir;u er fjárfest
lán ndkfcurra möguCeitoa að sjá
Iþá peninga affcur, og mun silíkt
fé cg fjármunir áldrei ©kiia sér.
Þeim seim þannig er ástatt um
'er enginn greiði gsrcl.lr og get-
ur ieitt til iþess, að þeir verði
varanlegir flækingar og iðju-
leysingjar. Ættu Þ'eir hinir
isömu að srvúa ®ér frá 'n'á.mi
og taka upp iðju. sem Iþeir ráða
við. og 'þannig gerast 'hæfir til
'endurgreið:’ u á þvi fé, sem
þeim kynni að hafa áskotnazt,
illu heilli. Þeir hafa réynt, en
ekki gstað, og er engin skcmm
að því. Það er étoki 'á allra færi
að nema, og verður ihver riem-
aridi að skilja :það. Ef hann ekki
fi'nnur sjálfan isig í námi og
getur staðið við ællað verk, þá
verður 'hann að hættá. Leikara-
iskarur h.jáVp'ar hér ■ekki, og;
sky’-di imaður ætla '30 menn ■
kcmnir á hærra menntunarstig
ætlH að vita þáð, að S'l'íkt leið-
að veita ósjá’fbjarga gönolu og ir aðeins til ÍSóúnar fj'ármuna og
»júku fólki, og mættú þeir þar ófarriaðar.
Ef memandi á sj'álfur fé, eða
á foreldra, sem vi'Vja hafda
'þeim ikoCPia'leik álfram, iog þar
með blekkja sjálft sig, iþá er
Iþað aftur önnur h'Við, sem eng-
an varðar. En óþarfi sýnist að
toosta 'S'Vika námsmenn tit námis,
Ihvort heldiur af l'ánisifé fr'á því
opinbera eðla /flrá iætti'ngjiuim.
Þiað er að'eins reynt að sá ein-
hver.i'u, siem nær ékki að gróa
cg verður endirinn þeim til
ske'Ifingar, er hafffiur var að Veik
O Er alltaf nauðsynlegt að
fara í strið tl að skapa frið?
Minningarspjöld Pómkirkjunn-
ar fást á eftirtöldum stöðum:
Bókabúð Æskunnar, Kirkju-
hvoli.
Verzluniinni Emmu, Skóla-
vörðusrtig 5.
Verzluninni Reyniimelur,
isoppi í tilrauniuim', er mistók-
ust. Þegar nema'ndi sá va'knar
til sjáilfs sín, er hann algjör-
liega týndur inin'an um allan
rau'nveifcHeikánn.
Að ilokum, ég vil halda þeim
•U'PPtekna hætti að veita fólki
'n'ámsverðilauin fyrir námsafrek
■sín, en þó með gætni, þannig
að irfík verð'laun verða ekki mia
notuð.
Konráð Ó. Sævaldsson.
□ Þvottaefnin verða alltaf
kröftugri og kröftugri. í gamla
daga gerðu þau þvottinn hvít-
an og hreinan.
Bræðnabongarstíg 22.
Hjá Þóru Magnúsdóttur,
Sólvallagötu 36
- Dagnýju Auðuns, Gasrða-
stræti 42
- Elísabetu Ámadóttur,
Aragötu 15.
Bótagreiðslur almarma-
trygginganna í Reykjavík
Útborguíi ellilífeyris í Reykjavík hefsft að
'þessu sinni föstuda'ginn 8. maí.
Tryggingastafnun ríkisins.

■ Anna órabelgur masm
„Ég vona, Snati, ;að þú hafir jafn gaman af þessu
og ég.“ i j