Alþýðublaðið - 09.05.1970, Blaðsíða 8

8, Lftu'gardagur 9. maí 1970 r ,__________
GLÆSILEGU R A-LISTAFUNDUR
□ A-Iistinn í Reykjavík efndi til glæsilegs fundar
um málefni aldraðra á Hótel Borg um s.l. helgi.
Eins og Alþýðublaðið hefur áður frá skýrt var troð-
fullt hús, hvert sæti setið og margir urðu að standa.
V'3r mikill meirihluti fundargesta eldra fólk víðs
vegar að úr borginni.
Ræður á fundiinum fluttu Sigurður Ingimundar-
son, alþingismaður og nýskipaður forstjóri Trygg-
ingastofnunar ríkisins, ásamt Björgvin Guðmunds-
syni, efsta manni á A-listanum í Reykjavík. Erlend-
ur Vilhjálmsson, deildairstjóri, svaraði fyrirspumum
fundargesta og Ómar Ragnarsson skemmti. Kynnir
á fundinum var Árni Gunnarsson, fréttamaður, ann-
ar mi?ður á lista Alþýðuflokksins í Reykjavík.
Fundur þessi fór í alla staði fram með miklum
ágæf.um og var mikill hugur í eldra fólkinu, sem
fundin i sótti, að vinna sameiginlegum málstað eldri
borgara sem mest brautargengi. Þeim, sem berjast
fyrir umbótum I málefnum aldraðra var það mikið
ánægjuefni hve mikinn áhuga þetta fólk sýndi á
framgangi sameiginlegra hagsmunamála og hversu
vel það fylgdist með í nýjungum, sem uppi eru á
þeim sviðum.
Alþýðuflokkulrinn hefur jafnan staðið í fylkingar-
brjósti, sem barizt hafa fyrir bættum kjörum hinna
eldri. Úr hópi Alþýðuflokksmanna hafa jafnan ver-
ið þeir menn, sem unnið hafa þeim málstað hezt á
opinberum vettvangi og til þess sama flokks teljast
nú þeir, sem enn eru að hef ja nýja sókn í málefnum
aldraðra. !.
Það var því vel við eigandi, að A-listinn í Reykja-
vík hefji kosningabaíráttu sína nú með glæsilegum
fundi um málefni aldraðra og málsvarar Alþýðu-
flokksins hljóti jafn góðar undirtektir hjá eldri borg-
urunum og raun bar vitni um.
Björgvin Guðmundsson, efsti maður A-Iisfans:
VSð vildum hærri bótagreiðslur
- Sjálfstæðismenn voru á móti
Kæru gestir!
Es vil fyrir höncl Alþýðu-
flðkksfélagann.i í Reykjavik og
fyrir hönd A-listans þakka ykk
nr kævlega fyr!r komuna hing-
að' í dag. Við vonum að Þið haf-
ið haft nokkra áræg’u af því
að sækia þer'a samkomu og
jafnfrpmt sótt nokkarn fróðleik
í mál það. er hér hefur verið
flntt um vanda h'nna eldri í
þjó^rélagr’pTT og þæ- leiðir, er
Alþýðiiflokkurino viH fara til
lau«nar þeim vanda.
Þnð er. sVjrd'.-n '•rgt. að AI-
IþvT ''okf-riurlnn stæri sig iðu-
lega af því að hafa átt fnum-
kvæðið að því að almamnatrygg
ingunum var komið á fót hér á
'taridi. Og það er rétt. Við Al-
þýðu'flctkksmtann gerum þetta
oft. Og við erum svo sannar-
lega stoltir af því að hafa átt
stæ-nsta þáttinn í því að koma
almannatryggingum á hér á
landi; ekki vegna iþess að við
teljum trygginigamar fullnægj-
andi i'auisn á vanda aldraðra og
annarra ibótaþega, ihelduir vegna
þess að tryggingamar eru þrátt
•fyrir þá anran'arka, sem á þeitn
em, stórfel’ld teíkjujöfnun og
stórfelldasta samhjálp borgar-
lanna í dag. En við Aiþýðuflokks
merrn vitum það mæta vel,
að tryggingarnar eivJ hvergi
nærri fulinægjandi og nauðsyn
iegt er að efla tryggingarnar
mikið enn. Það þanf að hækka
bætur hinna ýmsu bótaþega og
ekki hvað sízt bætur aldraðra
og öryrkja. Að mínu áliti er elii
og örorkulífeyrir t. d. skamm-
ariega iágur. Og sú hækkun
sem samþykkt var fyrir skömrnu
á Aiþingi á eili- og örorkulíf-
eyri var mun minni en Alþýðu
flokkurinn hefði kosið, hefði
hann einn mátt ráða. En Alþýðu
flokkurinn er ekki einn í stjórn
og síðan efnahagsáföllin dundu
yfir þjóðarbúið hefur hvað eft-
ir annað risið ágreiningur milli
Al'þýðulflokksins og Sjálfstæðis-
fiokksins um almannatrygging-
amar. Sjálfstæðisflokkurinn hef
ur viljað halda bótum trygging
anna niðri og iafnvel lækka
þær en Alþýðufioldcurinn hefur
beitt sér fyrir hækkun þeirra.
'Þegar Alþýðuflokkurinn hreyfði
því t. d. síðast að hækka þyrfli
bætur trygginganna verulega og
þá ekki hvað sízt elli- og ör-
orkul'ífeyrinn töldlii Sjálfstæðis-
nienn það óþarft! Alilir þegnar
þjóðfélagsins hefðiir orðið að
sæta lífskjaraskerðingU' og þvi
væri ekki nema eðlilegt, að sú
'kjaraskerðing bitnaði einnig á
bótaþeigum trygginganna. Það
var sjónuarmið Sjáifstæðisflokks-
ins. Þessu sjónarmiði mótmælti
Alpýðidfilblk'kurmn oj krafðist
þess, að bætur trygginganna
yrðii hækkaðar og sú kratfa
•náði fram að ganga enda þótt
bækkun bótanna yrði mun
minni en AJiþýðútfl'okkurinn
hetfði kosið eins og ég sagði áð-
an.
Alþýðuflokkurinn mun halda
áfram, baráttonni fyrir ai-
mannatrygginiganna, fyrir hækk
un tryggingamna. Alþýðuflokk-
urinn lítur á tryggingarnar sem
fjöregg sitt.
Hann mun varðveita það og
berjast fyrir stórfelldri eflingu
trygginganna. Nú standa fyrir
dyrurn. nýjar siamningaviðræður
um kaurp og kjör launþlega í
verkalýð'-ifél ögu nu m. í þeim
samningum rnlrn áreiðaniega
verða samið uim verulega kaup
iiækkuTii iaunþegum til handa.
AlþýðuíWkkurinn mun beita
sér fyrir þ'"'í. að í kjölfar hinna
nýju samnimga verði bætur al-
mannatryggmga einnig stór-
bækkaðar. leiT>kuim elli og ör-
■orkuldfeyrir. Á því er vissulega
anikil þörf.
En það er einnig á margvís-
■fiegan amnen bátt unnt að bæta
'kiör og flff^töðlui Ihinnia eldri í
íþjóðlfélagjnu. eins og ifram kom
5 ræðu Sigurðar Ingimundar-
sonar, alhm. bér áðan.
Alþýðutf’oiVtkurimi hefur á-
kveðið aff "'n-ia sérstaklega mál
netfnum aldraðra í framtíðinmi
tenda þótt fliokíkurin'n hafi ávalt
'látið þau mál mikið til sírt taka.
í>rír af þingmönnum Alþýðu-
tflokksins hafa nú flutt frum-
varp um, að komið verði á fót
vejtferðarstotfnun aldraðra eins
og þegar hetflur verið lýst hér á
tfundinium. Og einn af framá-
mönnum Alþýðuflokksins. Er-
'lendur Vilhjálomfeson. deildar-
stjóri í Trvggingastofnun ríkis-
ins híefur pérstakilega kynnt sér
vandam'áil aldraðra undanfarin
ár. bæði hér 'heima og í ná-
grannalöndum okkar. Það er á-
lit Erlendar og það er álit þeirra
>er gerzt iþekkja ti'l þessara mála
að æskil'egast sé að stuðla að
þvi með oninblerutm áðgerðum,
að hinir eldri geti dvalizt sem
lengst í heimahúsum.
Til þess, að svo geti verið,
þurfa opinberir aðilar að láta
hinum öldruðu í té heimilis-
hjálp og einnig kann að vera
nauðsynlegt að byggja sérstök
hús eða sérstakar íbúðir, er
henta mundu vel eidra fólki.
Alþýðuflokkurinn vill vinna að
því ,að þefcta verði gert og mun
beita sér fyrir því í bórgar-
stjórn Rieykjavíkur. Einnig vill
Alþýðuflokkurinn beita sér fyr
ir því, að tekjur verkamanna
og annarra láglaunamanna er
náð hafa 67 ára aldri verði út-
svarsfrjálsir. Það er réfctlætis-
mál. -
Framh. á bis. 15