Alþýðublaðið - 21.05.1970, Blaðsíða 11

Fimrrftudagur 21. maí 1970 11
KÍNA
Frh. af bls. 5.
urðu til þess að samsfcipti kynj-
anna urðu meiri o'g opnari en
áður og komu af stað nýrri sið-
fræði. Þótt meirn geti haft
margt á móti öfgum menining-
arbyltin’garinnar (til dæmis
þann síaukna trúarblæ sem ma-
óisminn hefur fengið á sig), þá
er óvéfengj anlegt að viðhoirf
Kínverj a bafa mjög nálgast við-
horf vesturlandabúa, hvað
snertii' kynlifssiðfræði og af-
stöðu æskulýðsins til fjölskyld-
unnar.
Þessi uppreisn gegn seinum
hjónaböndum hefur beinlni's
þvingað fram þá herferð fyrir
fakmörkun bameiigna, sem átt
hefur sér stað um misseris
sfceið. Eins og sagf var voru,
sein hjónabönd óbein aðferð við
takmörkun bamedgna. Nú er
krafizt beinni aðferða, og um
leið hefur áróðurinn fyrir notk-
un getnaðarvarna (þar á meðal
pillunni) aukizt mikið.
Stjómmálin skipa heiðurs-
sess í fjölskyldulífiiru, eins og
á öllum sviðum í Kína. Fjöl-
skyldurhar skipuleggja upplest-
ur úr ritum Maós og umxæður
um það, hvemig bezt sé að
laga líf sitt að kennilngum Ma-
ós. Eldra fólk segir frá því hve
ömurleg ævin hafi verið áður
og hve góð hún sé núna, en
bömin gagnrýna foreldrana
fyrir fastheldni við gamla siði.
Okkur hugnast tæpast sú sið-
venja, að á hverjum morgni
bemur fjölskyldan saman fyi'ir
framan myndina af Maó og bið-
ur morgunbænar, og skátaand-
inn og sunnudagaskólahugar-
farið, sem stefnt er að, er tæp-
ast dkkur að skapi heldur.
En fjölskyldan er samt sem
áður undirstaðan í samfélagslífi
Kínverja. Og ailtaf þegar ég
heyri menn saka kínverska
kommúnista um að þeir hafi
sundrað fjölskyldunni minnist
ég túlksins, sem ég hafði þegar
ég kom til Shanghai' fyrir fá-
um árum. Ég bað hann eitt
sinn að hjálpa mér með áfcveð-
inn hlut, en hann svaraði:
— Þú verður að sjá fyrir
þessu sjálfur. Ég verð að fara
heim til kellingarinnar!
(Arbeiderbladet/
Hans Grauquist).
Tilkynnirtg frá Áfengis-
og tóbaksverzlun ríkisins
Kaupum tómar flöskur imerktar Á.T.V.R.
í glerið. |
Móttaka í Nýbotg við Skúlagötu og Skúla-
götu 82. ) ,y
Áfengis- og tóbaksverzlun ríkisins
HEYRT Zr SEÐ
Margrét borðar
sér til huggunar
□ Tony fer út áð skemmta
sér og skiptir sér minna eg
minna af konu sinni, og aum-
ingj a Margrét prinsessa situr
ein heima og borðar sér til hugg
unar. Það hefur hin ógnvæn-
legustu áhrif á línumar eins og
sjá má á meðfylgjandi mynd.
En nú er Margrét farin ein í
ferðalag og mun hafa í hyggju
að grenna sig verulega og
reyna svo að vinna Tony sinn
aftur áður en hjónabandið fer
gersamlega út um þúfur. —
Verða
þau hjón?
□ Er það hugsanlegt? Það er
spurningin sem margir velta
fyrir sér um þessar mundir. Að
Anna Bretlandsprinsessa eigi
ef til vill eftir að feta í fótspor
Jacqueline fyrrverandi forseta-
frúar Bandaríkjanna og gerast
frú Onassis.
Það er hinn ungi Alexander
Onassis sem talað er um. Fað-
iír hans hefinr löngiun fram-
gjarn verið, og nú finnst sum-
um hann hugsa of hátt. En Tina
móðir hans er nú ein af tign-
ustu aðalsfrúm Bretlands, marfc
greifynja af Blandford, og það
gerir Alexander töluvert fiínni
en jafnvel öll auðæfin megna.
Tina hefur einmitit haldið nokk
ur samkvæmi þar sem Anna
prinsessa og Alexander voru
bæði meðal boðsgesta. Og sam-
band þeirra virðist hafa orðið
nánara eftir það. Sumir segja,
að Anna hafi Alexander í huga
þegar hún segi: „Ég vil eignast
sterkan, ákveðinn og dugmik-
inn mann . . . ekki einn af þess-
um þreyttu og spilltu pabba-
drengjum með fínu titlana“.
En hvað segir brezka kon-
unigsfjölskyldan við þessari
nýju sprengju? Það á eftir að
koma í ljós. —
Hressandi forsetafrú
□ Yvonne de Gaulle var óað-
finnanleg og aðdáunarverð . . .
og gamaldags og óspennandi.
Hæglát roskin kona, svart-
klædd með slörhatt, siðavönd
og formföst.
En nýja forsetafrúin er alger
andstæða hennar. Hún er að
vísu enginn unglingur, þótt ung
leg sé af 53 ára konu. En hún
er hressandi, djörf og fersk
eiws og vorvindur. Cliaude Pom
prdou hatar hatta og gengur
helzt um í buxnadrögtum og
því allra nýjaista sem tízku'kóng
arnir hafa upp á að bjóða. Oft
hefur innganga hennar vakdð
andköf og hneykslun meðal
hefðarfólksins af gamlá skól-
anum, en aðrir hrífast af fjöri
hennar, fyndni og frjálslyndi.
Ofan á aUt arrnað leyfir hún
sér að játa fúslega, að hún hafi
ekki minnsta áhuga á stjórn-
málum. „Maðurinn- minn vill
miklu heldur tala um eitthvað
annað en póhtik þegar við er-
um saman“, segir hún. „Og ég
get komið honum til að hlæja
— það finnst honum meira um
vert!“ —