Alþýðublaðið - 22.05.1970, Blaðsíða 7

Föstudagur 22. maí 1970 7
Hervar Gunnarsson (Rondó) og Gunnþórunn Jónsdóttir (Móðir Hillboom)
Litli Leikklúbburinn, ísafirði:
og Úlfur Hjörvar. Helga hefur
fengOzt við leikstj'órn, bæði í
Reykjavík og útá landi (svið-
setti m. a. „Þjófa, lík og falar
konur“ á Seyðisfirði í fyrra-
vetur), en Úlfur hefur fengizt
víð þýðingar. Hér vár iþv-í kjörið
tækifæri til að "nýta nærtæka
kraftá. Úlfur snaraði ieiknum
á íslenzku, og virtist mér. þýð-
ing hans mjög liðleg, ljós 'og
ljóðræn. Helga sviðsetti síðan
verkiið. en fyr'r í vetur stjórn-
aði hún stuttu leiklistarnám-
skeiði á vegum Litla Leik-
klúbbsins, sem var fjölsóft.
Hlutverk í „Sögunni af Vás-
co“ eru 22 talsins, og fóru 13
u-ngir leikendur með þau (með-
aldidúr hóþsiná er kringum 22
ár). Fæ;'.ir þeirra höfðu fýrr
komið. fr?m á loiksviði eða
fengið tilsögn í leilk, og gætti
þess að sjálfsögðu víða í sýn-
imgunni. Margir leikenda áttu
erfi.tt með að koma t'extanum
skýrl'ega frá sér eða losna við
seimkenndan upplestrartcn, en
mér fanrist mesta furða hve vel
Höfundur:
Georges Schehadé
Þýðndi: ^
Úlfur Hjörvar
Leikstjó!.: I f i
Helga Hjörvar
Leikmyndf:
Kristín Oddsdóttir ,
ÞAÐ vekur j'afnan undrurí
og aðdáun, þegar maður verð-
ur vitni að þeim ríka leiklist-
aráhuga útum fámenna-r byggð-
ir landsins, sem meðad anmars
birtist í - því, 'að hópar fólks í.
fuilum störfum verja til þess.
flestum tómstundum sínum um
margra viikwa skeiS að æfa
leiikrif, sem einhver veigur er.
í, og sýna þau einatt fyrir hálf-
tómum húsum. Þetta er bæði-
til viitnis um einlægan áhuga'
á góðri Leiklist og þann st'að-'
fasta ásetning að tryggja henni'
þann sess sem hún verðskuld-
ar í daglegu lífi landsmanna.'
í sjálfu sér er ekkert við því
að segja, þó hópar áhuga-
manina með litla eða enga tiL-
sögn í sviðsleik æfi og færi-
upp marklitla gamaoieitó', sem-
vekja kátínu eina kvöldstund.
Grín er góð af'þreying og varp-
ar kannski stundum ljóma á
iitlausan hversdagsleikann, ef.
vel tekst til. En eintómt grín
og glens er Léfttur og Léiðjgjam
kostur til léngdar, og sízt af
öllu er það vænlegt til að þroska
Leikendur eða áhorfendur —
eða vekjá með þeim tdfinn-
ingu fyrir' margbreytil'eik og ó-
trúlegum túlkunai möguíaikum'
leiklistarihnar.
Á ísafirði hefur undanfarin
fimm ár starfað hópur áJxugu.T
manna um leiklist, sem n;fnir
sig- LitLa Leikklúbbinn, ,og cru
fé’agar hans rúmlaga 90 tals-
ins, tæpur hsLmingur ^’eirra.
starfandi af lífi og sál. Auk
barnasýning'a, kabaretts og keik-
þátta á 'ýmsum skemmtunuim
hefur Litli LeikWúbburinih '
sýnt - átta sjónlei'ki á liðnurn
SAGAN AF
fimm árum, þar af tvö veiga-
mikil leikrit, „Bilíy lygara“
haustið 1968 og nú í suímiar-
byrjun „Söguna af Vasco“ eftir.
libanska höfundirín Georges
Sche'hadé, sem skriifair á frönsku
og er löngu heimskunnur. —
„Sagan af Vasco“ er fyrsta verk
höfundarins sýnt á íslandi,
þ-cinnig iað framtak ísfirðinga
er í fleira en einu tilliti í frá-
sögur færandi.
Gagnrýnendum Reykjavíkur-
blaðanna var boðið að koma
og sjá sýninguma um hvíta-
sunnuna, og þefckitusi þrír
þeirra boðið, e_n leikdómendur
tveggja stærstu blaðanna komu
ekki á vettvang, og er það vori-
andi ekki tll vitnis um menn-
inig'aráhuga téðra blaða. Það ér
ekki oft sem reykvískiir gagn-
rýnendur eiga þess kost áð
fylgjast af eigirí raun með því
sem gerist j leiklisiarmálum úiá
Landsþyggðinni, og var því
þett'a tækifæri hið forvitnilLeg-
asta. Að vísu eru f'LesJt ver'k ís-
lenzkra áhugaleikflokka þess
eðlis, að þau vekja l.T;La lö'nigun
til nánari kynna, 'en' þegar útáf,
bregður og góð verk eru á boð-
stólum, finnst'mér sjálfsagt að
gagnrýncnlur fari á vcitvang,
sé þess nokkur koátur, og geri
sína úttokt. .
„Sagá'n atf Vasco“ er Ijóðræn
d.jgmisaga í sex þáttum, .sem
fjallar um fáránleik, trlgangs-
leysi og grimmd styij'alda á
mjög hnyttilegan háF, c;i ívaf-
ið 'er angurvær á:iaiharmúik-
ur. Höfundurinn fer varfærnum
höndum um efnið, gæðir það
in.niieik, ævLrí.týráhlæ, og . r.’íkri
kímni, "én undir niðfi er lsik-
-ritið rrrarkviss ádei'La: áivaoá
býr undir hverju atviki, þó á
yfiuborðinu sé iþað kóílegt.
Leikurinn er episkur og miiin-
i-r að sumu leyti á verk einsog
„Mutt&r Courage“ og „Góða
dátann Svæk“ — svipmyndir
úr 'atburðarás þar sem hvert
atriði þjónar táknrænum, á-
deilukenndum tilgangi.
Tildrög þess að Litli Lsik-
klúbburinn tók þetta vanda-
sama verkefni til sýningar
munu h1 'a verið þau, að'í vd-
ur dvöldu t í Hndlsdil,' stein-
snar frá ísaifirði, hjónin HeLga
þeir stóðu silg fLestir í leiktil-
burðum. Með tilliti ti'l reynslu-
leysis þeirra má vissuLega géra
sér talsvei’ð'ar vonir um frám-
tí'ðina, ef þeir halda áfram á
sömu braut og fá meiri tilsögn.
Nokkrir leikenda höfðu
greinilega allmikla sviðs-
reynslu, enda báru þeiir .af um
Leik og framsögn. Lúðvík Jó-
elsson í hlutverki Secar's lær-
dómsmanin's var sérltega athygl-
isverður og víða verule'ga snjall.
Hanm mun einkum haía feng-
izt við gamanLeik áður, en í
nænænnn, narmrænan ieiik,
sem gerði Secar mjög svo hug-
stæða persónu. j 9
Dóttur Secars, Margaretuj lék
Þórunn Jónsdóttir og fór sömu-
leiðis faLlega méð si'tt hlutverk,
framsögnin skýr og rík að blæ-
brigðum, f'asið eðlilegt og Ung-
æði'slegt. Þá er ég ilLa svikinn
ef þar fer ekki leikkonuEfm.
Finmuir Magnússon lék vapda-
samt hlutvea'ik Vascos og: fór
mjög laglega með það, túl'kum-
in hljóðlát og fíngerð, eilítv'5
taugaós'tyrk, sem ekki konr að
sö'k, og texta'meðferð skýri Þó
var túlkunin í einihæfiara lagi.
!
Ein'ar Ingason fór drcngilega
með hlutverk Septembers liðs-
forin'gjaj en var helzti stífur og
þU'ngbúinn. Reynir lngason var
á köflum góður í hlutverkí
-Míradorsins, en ýkti ti'lburði
hans um of á stoku stað, án
þess þeir yrðu beinlín’js skop-
l'egir. Hann lék einnig Látoui’
liðsforingja mjög hressilega og
Kranz tmmbuhöfuðsmanni
einkar hjákátlega. i
1
Af öðrum leikendum' er'
kannski ástæða til að nefna
Gunnþórunni Jónsdóttúr fyrir
skýra framsögn í litlu niut-
verki. 1 ý
2 . y-
Helga Hjörvair hefur gefið
Leiiknum >okk.af'uiit yfirbragð
og náð furðugóðum leik úr ó-
skóluðum og ireýnslulausum
Hðsmönnum sínum. Sýnihgin
sannfærði mig aitént um, að
Litli Laikklúbburinin getur
með harðri vinnu og góðri leið-
sögn komizt til álittogs þroska
og boðið Íslendiiígum uppá
verðugar lelbsýningair. En þá
mega bæjarbúar ekki heldur
láta sitt eftir liggja. Ég sá
fjórðu sýningu verfcsins á
mánudagskvöld, og þá voru
Framh. á bls. 11.
Lúövík Jóelsso i (Secar), Reynir Ingascn (Kranz trumbuhöfuðsmaður),
Jónsdóttir (Margareta) jog Gunnlaugur Einarsson (Gregoire). (