Alþýðublaðið - 25.05.1970, Síða 8

8 Máftiu'dagur ^.T.'maí 1970 '*7'r
Jóha ina í lótusstellingunum.
Og í „pashimottanasana“.
Jrú Jóhanna
Tryggvadóflir
spjallar um
Heilsurækfina,
júdó og hafhayoga
Hér sjáum við þjálfaraflokkinn á æfingu. — ,,Þeir <
sannarlega þjóðfélaginu til stórsóma.“
Og í hrú.
Þetta er afbrigði af brúnni.
□ Að viðhalda fullum andleg-
um og líkamlegum krafti til 75
ára aldurs — er Iþað kannski
ekki verðugt keppikefli?“
En við verðum að bíða í 30
ár ti'l viðbótar ef við eigum að
láta Jóhönnu sjálfa sanna, að
það sé hægt.
Hún er reyndar glæsileg aug-
lýsing fyrir HEILSURÆKTINA
eins og er. Fjörutíu og fimm
ára gömul og sjö taarna móðir
með lipran, stæltan og sveigj-
anlegan líkama sem hver ung
og hraust stúlka mætti vera
stolt af.
„Líkaminn er musteri sálar-
innar sem við höfum ekki leyfi
til að vanrækja. Hann á að vera
starfstæki, auðsveipt starfstæki,
en ekki hindrun. Það er sorg-
legt að sjá fólk um þrítugt með
fimmtugan skrokk þegar maður
veit, að það er eins auðvelt að
snúa þessu við. Líkaminn er
ungur eða gamall eftir ástandi
sínu, ekki árafjöldanum sem
maðurinn hefur lifað“.
Qg hví skýldum við einskor&a
okkur við 75 ára markið þegar
japanskir júdómeistarar segja,
að iþá merku iþrótt megi iðka
með góðum árangfi a. m„ k. frá
sjö ára aldri til sjötíu og.:sjö? .
,JÞað er algerlegá' ástásðulaust'
að láta Hkamann grotna niðuiv
þó að hahiT,éldist(‘, fullýrðirýró-
hanna af heitri sannfæringu.
FJÖLGUNIN Á 2
ÁRUM: ÚR 4 UPP í
700
Fyrir rúmum tveim árum eða
i janúar 1968 hóf Heilsúræktin
göngu sína þegar Jóhanna tók
fjórar konur til þjálfunar í eins
konar kerfi sem hún hefur sett
saman úr júdó og hathayoga. Og
þótt unnið væri í kyrrþey,
sýndi eftirspurnin brátt, að full
þörf var fyrir þessa nýju stofn-
un — á einu ári fjölgaði iðk-
endum úr fjórum upp í fimm
hundruð, og eftir tveggja ára
starf er talan komin fast að
sjö hundruð og húsrýmið í Ar-
múla 14 leyfir eklki frekari
þenslu. Fullskipað er í flesta
flokkana nema fyrir konur á ald
ursskeiðinu 6d—75 ára, og eins
er hægt að bæta við fleiri karl-
mönnum.
„Þú getur ekki ímyndað þér
það sálarstríð sem ég háði áður
en ég þorði að byrja á þessu“,
játar Jóhanna. „Hver var ég
og' hvað var ég, að ég færi að
taka upp á slíku? ’Hvað held-
urðu eiginlega, að þú sért?‘
spurði ég sjálfa mig oít á dag,
en hugsunin lét mig aldrei í
friði. Ég á ákaflega erfitt með
að lúra á ihlutum sem ég held,
að aðrir geti haft gagn af. Qg
það er ómögulegt að sitja bara
aðgerðalatis og bíða eftir, að
einhverjir að'rir taki sjg til ok
geri það sem .maður sér, að «r
brýn nauðsyn, Sjálfstraustið .var,
ekki ýkja mikið þegar ég hófst
handa, en maðurinn minn hvatti
mig eindregið og hefur verið
min styrkasta stoð bak við tjöld
in frá upphafi“.
Og rnaður Jóhönnu er Jónas
Bjarnason kvenlsáknir sem hef
ur góða aðsíöðu til að dæma
um þörfina fyrir líkamsþjálfun
hjá þeim fjölmörgu konum í
mismunandi aldursflokkum er
hann tekur til Skoðunar í starfi
sínu. Hann leggur sjálfur stund
á þjálfun í Heilsuræktinni þrisv
ar í .viku ásamt níu öðrum lækn
um sem þar eru. fastagestir.
HÁMARKSNÝTING
HUGAR OG LÍKAMA
Nú ber ekki að skilja þetta svo,
að Jóhanna Tryggvadóttir hafi
ekki haft góða þekkingu á því
sem hún var að gera þ.egar hún
fór að leiðbeina fólki í þessu
þjálfunarkerfi. Hún hefur iðk-
að margs konar fþróttir og lært
batihayoga undir handleiðslu
indverskra yoga í New York,
auk þess sem hún ihefur gráðuna .
1. dan í júdó og getur ein ís-
lenzkra kvenna borið svarta
beltið. Hún leggur.stund á júdó-
þjálfun þrisvar í viku hjá júdó-
deild Ármanns, og allt' sém hún'
kennir öðrum, hefur hún þraut
reynt á sjálfri sér með mjbg
jákvæðum árangri.
. ,.Ég vildi óska iþess,. að sém--
flestír : íslendingar færu > áð
kynna séruaf eigin raun þfessa
dásamlegu íþrótí", segir hún.