Alþýðublaðið - 25.05.1970, Page 14

14 Mánudagur 25. maí 1970
Rósamund Marshall
Á FLÓTTA
Hann tróð marvaSann og
Iþrýsti mér að isterkum lík-
ama sínuim. Kysstu imig íyrst.
Kössinn var isaltur. Við vor-
'uim nær landi iheldur en mig
igrunaði. Hann stóð á botnin-
uim. Hann greip mig í fang
-sitt og bar mig iripp á land ..
Undarl&g brúðarsærig: Sval-
uir sand.ur Adríahafsstrandar-
innar! Blár biminn fyrir ár“-
tjöld ®g imáninin náttlampi.
Eig ihvíldi í faðmi elskbuga
míns, krossfarans og sjóræn-
ingj'ans og lét mig dreymia um
'bétna líf. Hvers víegna skyldi
lekJci Redifield geta dregið nið-
ur B'jóræningjaflagig sitt og
gerzt friðsamua’ farmaður í
iþjónustu Englandsdrottnink-
ar? Hví skyldi ég ekki með
ást - minni geta gert ‘hann að
betri manni?
I ©átur kom frá Skipinu. —
Redíieid sagði þeim að koma
aftur í dögun. Svo var gert,
og St. George hé'lt áfram ferð
sinni. Redifield var nokkra
daga í betra skapi og varkár-
ari 'við mig í orðræðum. En
íþað varð ekki ýfcja lengi.
Morgun einn vaknaði ég við
að stáigrá augu' bans hvíldu
fast á mér; bann var áhyggju-
fuliur á svipinn og hörku
drættir í kringum munninn.
'Bedfield. Hvað amai’ að þér?
Efckert. Alls ekkert, svaiaði
hann heidur feuidalega. I
Mig igrunaði ekki hvet-t svar
Ihans myndi verða. þegar ég
sagði: Hef ég gert nobkuð á
Mut þinn?
Þú ert eitur í beinum mín-
uim! öskraði hann. Skömm og
svívirðing manndómi mínium
ng fögrnlm áformum mínum.
Eig fann bióðið streyma úr
kinnum mínum. Hendua’ mín-
ar urðu á samri stundu ís-
fcaHdar.
Hann Vatt sér fram úr rúm-
imu og drei'f isig í fotin. Eg
vildi að ég hefði aldrei iitið
þig augum Bianca, imeð falskn
nafnið, iBianoa Iþýðir hrein-
leifci, kærleiki. Og þú ert saur
ug ieins og uppþvottatiuska.
Red'field! fcv.einaði ég. Eg
Ihef aðeins elsikað einn mann
á un'dan þér!
Nú, Biuiliano prins, mein-
arð'j;. iEn þú heíur selt þig
mörgum öðrum. Eg Veit hvað
þieir heita: Sforza greifi 1
Miliano ílppolito di Minaldi
greifi.
t Nei, niei! móiimælti ég. —
f Ekki Ippolito! Hann var myrt
8' mmmnm m mm m mm
ur áður ....
Hann greip járnklóm sinum
aim 'handlegg mér. Eg veit það
allit. Þú lagðist í þess stað þeg
ar með toanamanni hans, svit
ugum og skitugum hermanm,
málaliðsmannræifli. Og klígj-
aði ekki við. — Dræsa!
Hver sagði þér þetta?
Hann fleygði mér fri sér
með fyrirlitningu. Lítill raiið-
ur fugl gerði það. Hann h)ó
tröllslegum kulda'hlátri og
andlit hans afmyndaðist í ill
m'enrisfculiegri grettu.
Eg vissi að það gefck eitt-
hvað meira en lítið að non-
vm. Því var það, að ég reyndi
að vera eins mjúk í máli og
mér var >unnt, þegar ég sagði:
Rédfield. Eg Iheld að ég hafi
ilært að efska núna; ást mín á
þér er eins einlæg og konu-
'ást getur orðið.
Hann hristi (hclfiuðið. Ást
ier efcki fcossar á söndum, verð
ur efcki til í leiftri, þó mað-
ur bllefckist ’stunduim til þess
að hatda það. Ástinni fylgir
þjáning, löngun til þess að
þjást. Sönn ást er veitt af
frjálsum vilja, ekki keyipt eða
fögnuð eða stolin. Ástin er
ekki til þess áð leika sér að,
skemimta sér við. Rödd hans
breyttist skyndilega; gaf til
kynna að hann leið voðalegar
krvalir: Ó ég vildi fá hana
aftur!
Hvers vegna þurfti 'hún að
deyja? Hann reif hár sitt,
'barði sér á 'brjóst og 'kjökraði:
Hún er alltaf hér! Lifandi’
Og ég, sem á slíkar minning-
ar, reyni að gleyma sorgum
míridm í nærveru slikrar, sem
þú ert! Hann stóð á fætur og
istsulaðist út úr káetunni.
■sfcildi mig liggjandi 'Bftir í
'blóði mínu í óeiginlegri merk
ingu.
Eg öfundaði Redfield. Og
imásfce ihataði 'hann iíka fyrir
þá innsýn í tilfinningalíf hans
sem mér hafði opinberast, —
Mér hafði birzt ást, Bianciss-
ima. Láttu imig fást við þann
rauða. Eg skal stinga harin,
Iþegar hann Islefur. Eg er svo
lítill, að ég get skriðið undir
rúmið 'hans, áður en. hann fer
að ísofa, og svo .... Hann
burðaðist við að kreppa litla
hnefann. Þegar Redfield er
dauður, erum við frjáls.
Þú gleymir ei.nlu. Nello. —
Menn Redfields mvndu hefna
hans. Þú nnyndir enda líf þitt
í reiðanum, hangandi eins og
hundur. Og svo myndu þeir
fleygja hræinu af þér í hafið.
Hatur imitt á Redfield jókst
því meir sem tímar liðu En
ég var lökki nógu mikil kempa
til þess að eiga þátt í að drepa
hann. Kannske var það líka
vegna þess, að mig langaði
ekki til þess að bæta enn ein
'um svörtum krossi við nafn
■mitt.
Eg vissi það efcki þá, að það
var annar aðili, ólíkt sterkari
og áhrifameiri, þegar búinn að
taka af mér það ómak og á-
kveða 'örlög hans.
Hann sendi eftir mér eitt
fcvöldið að kvöldverði aflokn-
um. Hann var með ,stórt landa
kort fyrir framan sig. Eg þótt
ist sjá, að 'hann hefði drukk-
ið talsviert.
Seztu hérna á hnéð mitt,
Bianca. Sjáðu nú ihérna. Á
þessi'Jtm hletti hérna er Siniga
g!ía. Þar toyrjar miðsumars-
ihátíðin mikla á morgun. Hún
stendur til 6. ágúst og endar
með stórkiystleguin veðreiðum.
Verist að ég skuli ekki geta
veðjað nokkrum kringlóttum
iá líkliegan jálk. Hann þrýsti
mér að sér og kyssti mig
græðgislega. Fyrirgefðu, Bi-
'anca, ef ég hef verið hrotta-
legur við þig, Eg hitna stund
vm heldur mikið, í nótt verð
■ég ástfanginn elskhugi. —• Á
morgun .... Gott og vel. Lát-
iUm morgtumdaginn bera það í
'skauti sínu, sem verða vill.
Ulm miðnætti í nótt ætla ég
að gera árás á Sinigáglía. Það
er heilmifcið stórmenni þar
sa-man kornið til þess að verða
við opnun 'hátíðarinnar. Sfcart
gripirnir af konunum einir
■saman myndu nægia til þess
■að gera ferð okfcar góð'a. En
ég ætla efcki að láta mér
nægja að ná í þá. Eg ætla
að tæma fjáihirzlnr toorgar-
innar. Láta greipar sópa um
allt iheila draslið.
Aldrei hafði Redfield elsk-
að mig svo 'lengi og svo heitt
og svo vél, né sfcilið við mig
svo tóm'a og leinmana.
Bíddu mín, sæta plóma,
sagði hann að Skilnaði. Eg
'horfði á eftir honum þar sem
ihann fclifraði niður skipsstig-
ann og ofan í einn ræningja-
bátinn.
SveÍ! fussáði Nello. þar sem
hann teygði sig upp á borö-
BRIDGE
Umsjón: Hallur Símonarson
□ Þegar þú átt að spila út í
hálfslemmu — hefurðu þá trú á
því að leggja niður ás í ósögðum
lit? Þetta er eitt af þeim vanda-
málum spilsins, sem skoðanir
eru 'hvað skiptastar um, en
margir hallast þó að því, að
fleiri slemmur séu gefnar á að
spila ekki ásnum út frekar en
hið mótstæða. Stundum er gef-
inn slagur á að spila út ás —
en það þarf ekki endilega að
vera tólfti slagurinn. (Þetta
minnir mig á atvifc, sem skeði
á Evrópumeistaramótinu í Vín-
arborg 1957, Iþegar tveir ís-
lenzku spilaranna voru komn-
ir í slemmu. Þegar spil blinds
kom á borðið fór spilarinn að
leita í öllum vösum (að eld-
spýtum) með til'heyrandi til-
burðum. Ánnar mótherja hans
sneri sér þá að honum og sagði:
Monsieur, eruð þér að leita að
tólfta slagnum?).
Ef maður hefur einhverja
nasasjón af þvf (til tíæmis vegna
keðjusagna) að eyða sé í lit er
mjög- óhyggilegt í flestum til-
fellum að spila út ás — eiE manni
finnst öll útspilin slæm — er
jafnvel betra að spila undan
ásnum. I spilinu hér á eftir sj^il
aði Vestur út laufa-ás gegn sex
spöðum Suðurs. I fyrstu virt-
ist það engu máli skipta — en
samt var það eina spilið, sem
gaf Suðri sögn sína.
Spilið var þannig:
S 743
H 642
T ÁK103
L D54
S G10 S 986
H G853 H 10
T 9 T D8762
L ÁG10972 L K863
S ÁKD52
H ÁKD9
T G54
L Ekkert
Sagnir gengu þannig:
Suður Vestur Norður Austur
2 S pass 3 T pass
3 H pass 3 S pass
6 S pass pass pass
Stökk Suðurs í sex spaða er
„frekjuleg“ sögn en í rúbertu-
bridge er stuntíum viturlegt, að
taka völdin í sínar hendur.
Þar sem Suður notar engar
sagnaleiðir til að spyrja um ása
er líklegt, að hann sé með eyðu
í laufinu. Vestri var þeíta ljóst,
en lítil hætta virtist þó á að
spila laufa-ásnum út.
'Suður trompaði og tók síðan
tvívegis tromp, en hóf þá að
spila hjartanu. Þetta er góð
tækni, því ef hjörtun liggja 3—2
er öruggt að spila litnum tví-
vegis áður en síðasia trompið
er tekið — en ef hjörtun skipt-
ast 4—1 hjá mótiherjunum er
möguleiki á því, að sá spilarinn,
sem á hjöríun fjögur hafi einn-
ig upphaflega átt þrjá spaða. í
því tilfelli er hægt að trompa
tapslaginn í hjartanu með tromp
inu í blindum.
Sú staða kom nú ekki fyrir
í þessu spili, en spilamennskan
heppnaðist af annarri ástæðu.
Þegar öðru há-hjartanu var spil
að var staðan þannig:
S 7
H 64
T ÁK103
D5
S 9
H ekkert
T D8762
L K83
S D5
H KD97
T G54
L ekkert
Það er nú greinilegt, að hvort
sem Austur notar tromp sitt nú
til að ti-ompa hjartað eða síðar,
þá er hann endaspilaður. Allt
vegna þess að Vestur spilaði út
laufa-ásnum í byrjun, eina spil-
ið, sem gefur slemmuna. (Allt í
lagi, snillingur!! Hjarta-gosinn
gefur hana einnig). —• Hsím.
L
S enginn
L G10972
H G85
T 9
FORKASTANLEGT ER
FLEST Á STORÐ
En eldri gerð húsgagna og hiúsm'una e-ru
gulli betri. Úrvialið er hjá okkur. Það erum
við sem staðgreiðum munin'a. Svo megum
við ekki gleyma að við getuim skaffað bezt
fáanlegu gardínu-uppsetninguha, sem til er
á markaðhium í dag. Við kaupum og seljum
alfskonar eldri gerð húsgagna og húsmuna.
Þó þau þurfi viðgerðar við. — Bara hringja,
þá toornum við strax. Peningarnir á borðið.
FORNVERZLUN og GARDÍNUBRAUTIR
Laugavegi 133 \— Sími 20745.
Vörumóttaka bakdyramegin.