Alþýðublaðið - 26.05.1970, Blaðsíða 14

14 Þriðjudagur 26. maí 1970
Rósamund Marshall:
Á FLÓTTA
stokkinn og horfði á eftir bátn
um, Eg vildi óska að hann
kæmi aildrei aftur. Bara að
'þeir kiófestu liann-!
Eg gat ekki ásakað Nelle
fyrir að óska honum dauða.
Kedfie/ld var vondur við Nello
— spark-aði g.iarnan í haun og
hrakti og hæddi á ýms-a lund.
Ég fór til káetu minnar. En
ég gai ekki sofið. Ég bað Maríu
að koma upp með mér. Við
klifruðum upp í brúna og horfð
um á stjörnurnar. Ég var þög-
ui. Illur geigur var í mér og
gat ekki yfirgefið mig. Hvað
skyldi framtíðin bera í skauti
'sínu mér til handa?
Hvað myndi gerast, ef Red-
field nú félli í árásinni á Sihi-
galía? Ég myndi verða frj'áls
kona. Frjáls til hvers? Frjáls
fyrir hverjum? Af öllu hjarta'
mínu óskaði ég þess, að leik-
brúðumeistarinn yrði aldrei
f-ramar á vegi mínum/'Lifnað-
arhættir hans, áhugamál og
hvatir, voru þegar búnir að
setja óafmáanlegan blett á
mannorð mitt, á líf mitt. Hiin
bitru orð Redfield voru, þeg-
ar alls var gætt, hvorki
sanngjörn eða þá ósönn:
Þú ert skækja! Þú ert óþefur
í vitum mínum! Svívirðin-g
mánndómi mínum og fjötur á-
formum mínum! Hve-rs vh’ði
var sú kona, sem þessi voða-
1-egu orð átti ski-lið, þegaa* þess
var auk þess gætt, að þau voru
orð elsk-huga þeirrar hinnar
sömu konu?
Þar-na vöktum við alla nótt-
i-na. Svo var það undir dögun,
að tveir litlir fiskibátar nálg-
uðust s-kipið.
Ahoj! St. George! Það var
unglegur fiskimaður í st-afni
anna-rs bátsins, sem kallaði.
Ahoj, fiskimenn! kallaði vörð
urinn á St. George.
Nýjan fisk! kallaði fi-skimað-
urin-n. Sk-arkoli! Makrill! Allar
- tegundir.
Matsveinninn gékk nú fram.
Fisk? Ég vil kaupa fisk. Það
var fleygt línu yfir í fiskibát-
inn. M-afsveinninn dró upp
stóra körfu. Varðmennirnir
þyrpt-ust að. Allir vildu sjá,
hvað þeir myndu fá til morg-
unverðar. Nell-o slóst í hópinn.
Matsvein-ninn hélt burtu með
fenginn. Nello kom til mín. —
Hann va-r undi-rfurðule-gur á
svipin-n. Fiskimaðurinn fleygði
í mig þessari skel. Það er papp
ír inni í henni og skrifað á
• hann.
Ég tók við miðanum, hélt til
káetu minn-ar og las:
„Fiskurinn -er mengaður
sterku áfengi. Gefið merki1, þeg
ar allt er kyrrt um borð.
Belearo“.
Það var ekki í fyrst-a skipti,
að þessi maður skyldi ráða
gangi st-jarnanna, sem ákvörð-
luðu örlög mín. Það l’eið ekki á
löngu, þar til skipshöfnin var
farin að syngja og láta öllum
illum látum.
Eru þeir allir orðnir fullir?
spurði ég Nello.
Já, Biancissima.
Líka varðmennirnir?
Blindfu-llir. Þeir -eru lagstir
út af.
Ég skipaði Maríu að taka'1
saman farangur okkar. Ég lét
Nello svipast um enn einu sinni.
Hann kvaðst ekki sjá líf með
nokkrum manni. Við hjálpuð-
umst að draga upp flagg á hlé-
borða.
Aldrei hafði annað eins skip
fallið í hendur slíkra óvina sem
tveggja kv-envæfl-a og eins
dvergs.
Sendimenn Belcaros komu
skríðandi upp eftir akkerisfest-
inni. Það var skotið út stiga og
Belcaro klifraði upp í skipiö.
Hvernig líður þér, Bianca?
Hann gaf mér nánar gætur. Þú
ert föl. Þú hefur horazt, Bianca.
En ég skal rétta þig við. Svo
breyttist rödd hans. Heyrðu,
Bianca. Hvar geymir Redfield,
vinur okkar, gullið?
Ég veit það! galaði N-ello. —
■han-n réði sér ekM fyrir til-
hlökkun yfi-r að mega bráðlega
yfirgefa þet-ta hræðilega sjó-
ræningjaskip og áhöfn þess.
Belcaro lét flytja affilt ve-rð-
mætt frá borði, þar á meðal öll
auðæfin, sem Redfield rændi í
síðustu herferð sinni á land
upp, þegar við féllum í hendur
hans. Belcaro var í sjönuda
himni. Jafnvel náttúruöflin
leggjast á sveif með okkur í
kvöld, sagði hann. Sunnanvind-
urinn ber okkur á lítil'li stundu
til Pesa-ro. Þar biður lestin mín
á ströndinni. Við verðum kom-
in þangað efti-r tvær stundir.
Það var ekki nóg Belc-aro að
ræna öllu fémætu úr sMpinu.
Han-n lét kveikja í skipinu. St.
George logaði innan skamms
stafnan-no í milli.
Mér varð litið til baka. Það
var stórfengl-eg sjón að sjá St.
George brenna. Belcaro ypti
öxlum. Ég vorkenni hálft 1
hvoru mannavesalingunum um
borð. Þeir stikna lifandi. Jæja.
Þetta voru sjóræningjar.
Svo bætti hann við: Þó gætu
þeir öfundað skipstjóra sinn.
Ég spurði hann við hvað
hann ætti. .
Þeir tóku vel á móti honum í
Sinigaglía. Ég vai’ búinn að
vara þá við.
Varaði-r þú þá við?
Já. Ég hef látið fylgja St.
George allt frá þeirri stundu
að Redfi'eld flutti þig u-m borð.
Þegar sn-aran herðir að hálsi
þessa sjóræningjasM-pstjóra,
mun hann iðrast þeirrar stund-
ar að reita vesaliriginn Belcaro
til reiði.
Belca-ro hafði ekki sézt yfir
neitt. Áætlu-n haris var nákvæm
og haldin í öllum atriðum. Við
komum til Pesaro um morgun-
inn. Og þarna var vagninn
minn. Nello kastaði sér upp í
rúmið mitt og steinsofnaði sam-
stundis. Maria var tekin til við
að henigja kjólana mína í fata-
skápinn.
Örvæntin-gin féll að mér eins
og skykkja. Hvenær mætti ég
vænta breytiriga á högum mín-
um, sem til frámbúðar mættu
verða? Leikbrúðumeistarinn
hafði heimt aftur sína glötuðu
brúðu. Brátt myndi ég á ný
dansa eftir hans pípu.
SJÖUNDI KAFLI
Það var mjög heitt í veðri
og mollulegt við ströndina.
Lestin lagði -þegar í stað leið
-sína inn í landið. Innan st-und
ar vorum við komin í hið
fagra Toseana-hérað. þar sem
olívutrén stóðu í blóma.
Erum við á leið til Florence,
Belcaro?
Við erum á leið til sumar-
’hallar minnar, tvær mílur
norður frá Siena.
Sumarhöllin var búin öllum
nýjustu þægindum. Og hún
var skraiiitleg. H-átt til 1-ofts og
veggir þaktir fre'skomálverk-
verkum.
Eg á von á ungu-m manni,
-seim er meis-tari í lágmyndu-m.
Eg‘ ætla að 1-áta hann taka til
hendinni -hérna í sumai’höll-
i-nni næ;tu vik-urnar, sagði Bel
caro.
Það er lítil kapella áföst
við 'húsið. Það var mjög til
ihenn-ar vandað. Eg braut hei-1-
arin um það, hvað va-ka myndi
fyrir honum að byggj-a handa
sér kapellu.
Hann fór nær aldrei í kirkju.
Aldrei hafði ég heyrt hann
Kosningahorfur í Reykjavík:
TÖLURNAR TALA
Tímmn þykist vilja láta tölur tala um kosn-
ing-aihorfurn'ar í Reykjaví'k á Isunnudaginn k-smur
og -bendir á, að Fra-ms'óknarflobkurinn hafi að-
eins vantað 387 atkvæði til iað fá þrjá fulltrúa í
borgarstj órnarkosningunum 1966.
Fraimsóknarflokfcurinn er hins vegar ekki í sömu
-aðstöðu nú og hann var 1966. Alþýðuf-lokkurinn
hefur síðan tekið forustuna af hálfu vinstri flokk-
anna í Reykjavík. Um þetta þarf ekki að deila. Töl-
urnar tala. S'amanburður á úrslitum í borgar-
istjórnarkosningunum 1966 og alþin-gis'kosnmgun-
um 1967 tekur af cill tvímæli.
1966:
Alþýðuflökkurinn 5679 -a'tbvæði.
Framsóknárflokkuri'nn 6714 atkvæði.
Sjálfstæðisflckkurinn 18929 atkvæði.
1967:
Aiþýðuflökkurinn 7138 -atk/væði.
Fram'sóknarfldkkurinn 6829 -atkvæði.
Sjálfstæðisflokkurinn 17510 atkvæði.
Tölurnar -tala þannig ótvírætt. Alþýðuflokkurinn
bætti við sig 1459 atkvæðum í Reykjavík frá borg-
arstjórnarkosningunum 1966 til álþingiskosning-
anna 1967. Á sám'a tím'a bætti Framsóknarflokkur-
inn -aðeins við sig 115 atkvæðum í höf-uðborginni.
H-lu'tiskipti Sj ál'fstæði sflökksiris sést einnig á þes-s-
um tölum. Hann tapaði 1419 atkvæðum í Reykja-
vík á sama tíma og Alþýðuflokkurinn bætti við
sig 1459.
GERVIAUGU
Gerviaugnásmiðurinn ALBERT MULLER-
URI frá WIESBADEN verður væntanléga í
Reylkjavík um mánaðam’ótin ágúst/septem-
ber n.k. — Þeir, sem á aðstoð hans þurfa að
'halda, tilkyn-ni þáð augnlækni sínum eða á
iskrifstofu vora.
EIIi- cg hjúkrunalrheimilið Grund
Sími 16318
FORKASTANLEGT ER
FLEST Á STORÐ
En éldri -gerð húsgagna og húsmuna eru
gulli betri. Únvá'lið er hjá -okkur. Það erum
við sem staðgreiðum munina. Svo megum
við ekki gleyma að við getum skaffað bezt
fáanlegu gardínu-uppsétnin'guna, s!em til er
á m-arkaðinum í dag. Við kaupum og seljum
aflskon'ar eldri gerð húsgagna og húsmuna.
Þó þau þurfi viðgerðar við. — Bara hringja,
þá komum við strax. Peningarnir á borðið.
FORNVERZLUN og GARDÍNUBRAUTIR
Laugavegi 133 r- Sími 20745.
Vörumóttaka bakdyramegin.