Alþýðublaðið - 22.08.1970, Qupperneq 10
10 Laugardagur 22. ágúst 1970
MOA MARTINSSONi
f
Mmm
Cy; fFTKT
ekíki væri þaö viðui'kennt. —
Þess vegna mátti kalla, að ég
héngi einhvem veginn í lausu
lofti, þjóðfélagsleg^ séð. Víst
sáu börnin, að ég var mjög
fátæk, en ég átti engin systk-
ini og ég hafði atltaf dálítinn
matarbita með mér í skólann.
Þess vegna voru krakkarnir í
óvissu um, hvar þau ættu að
skipa mér á bás.
Það voru þau hins vegar
ekki með hvað snerti hana
Hönnu litlu. Engri grænmetis
saladóttur né j arðeigandadótt
ur gat komið til hugar að
velja hana inn í hringinn, ekki
stulku, sem hafði rottuhala,
sítt pils og fáránlega treyju
eina og hún Hanna.
Búgarðseigandadóttirin
valdi þarnsöst mig inn í hring-
inn, og ég Hönnu litlu.
Hanna litla varð undirfurðu
leg og feimin eins og vant
var, þegar hún var komin inn
fyrir. Vísan var að verða bú-
in, og hún var ekki ennþá bú-
in a'ð ákveða sig. Krakkarnir
voru farin að verða óþolin-
móðir og kölluðu í ákafa;
Veldu nú einhvern, Hanna.
Véldu nú. Á eíðasta augna-
bliki þegar veríð var að syngja
síðustu ljóðlínuna, ákvað hún
sig loksins^ og það fór eins
og vanalega, að hún valdi
mig, enda þótt húið væri að
vélja niig áður.
Það var ekki bara hún
Hanna, sem var fátæklega
klædd. Það var ekki nóg með
að þó nokkuð margir krakkar
væru eins fátæklega til fara,
heldur voru þau líka hálf-
svöng á daginn, því þau
'mændu svo biðjandi augum á
þá úr hópnum, sem höfðu
með sér brauðbita með smjör-
líki ofan á til þess að miðia í
‘frímiínúítunumj. Að |kkt Jfé
talað um, hvernig augun í
þeim urðu við að sjá græn-
metissaiadótturina taka upp
og háma í sig brauð með
smjöri og liífrarkæfu. —
Hanna skipti sér alveg jafnt
af ríkum og fátækum, gerði
ekki á þeim neinn mannamun.
Hún virtist meira að segja
stundum hafa ótta af mér.
Einn daginn kom dálítið
hræðilegt fyrir. Hún hafði
svo gersamlega gleymt því í
frímínútunum, að gera þarfir
sínar, að srtrax og tíminn var
byrjaður og krakkarnir komn
ir til sæta sinna, hafði hún
sára þörf fyrir að biðja ung-
frúna um leyfi til þess að fara
fram. En hún haði ekki hug
í sér til þess.
Eg sá, að það gekk eitthvað
að henni og ég hvíslaði:
Hefurðu tannpínu? Hún
hristi höfuðið.
Nú skulum við skrifa og
ekki hvísla, sagði skurðgoðið
mitt uppi við púltið. Hún var
mjög ströng við mig, kannske
var hún strangari við mig en
við hina krakkana, að minnsta
kosti fannst mér það stund-
um. En hins vegar sýndi hún
mér í mörgu meiri trúnað. —
Það köm heldur aldrei fyrir,
að mér gremdist, þótt hún
vandaði um við mig. Mér
þótti þvert á móti vænt um
áminningar hennar. Eg hafði
einhvers konar þörf fyrir af-
skipti af hennar hálfu, sama
hvort þau voru aðfinnslur eða
hrósyrði. Eg varaðist að lita
á Hönnu og skrifaði og skrif-
aði af miklu kappi. Allt í
einu reis Hanna á fætur,
stamaði eitthvað og svo heyrð
um við öll sömul hvernig það
streymdi frá henni á gólfið:
Kinnar ungfrúarinnar kaf-
roðnuðu.
Farðu fram fyrir, Hanna,
sagði hún. Haldið þið bara
áfram að skrifa, sagði hún
byrst við krakkana, sem
horfðu forvitnum augum, jafn
vel meinfýsnum á veslings
ógæfusömu telpuna. Hanna
trítlaði af stað. Við skrifuðum
og ungfrúin gekk fram og aft-
ur milli bekkjaraðanna og
horfði á skriftina okkar. Við
fengum ekki einu sinni tæki-
færi til þess að horfa til dyr-
anna, til þess að sjá hvort að
Hanna kæmi aftur.
En kennslustundin sú leið,-
og Hanna kom ekki aftur.
í næstu frímínútum hljóp
ég í kringum allan skólann,
leitaði í hverjum krók og
kima og fann hana ekki. Eng-
inn hinria krakkanna hjálpaði
mér við leitina. Þau stóðu í
smáhópum og stungu saman
nefjum. Einn drengjanna sagði
við mig glottandi; Hanna er
náttúrlega komin heim til
þess að fara í þurrar buxur.
Hún var alls ekki í neinum
buxum, tísti dóttir jarðeigand
ans.
En ég lét sem ég heyrði
ekki háðglósurnnar í þeim. Eg
leið hinar mestu sálarkvalir.
Það sat einhver kökkur i háls
inum á mér. Allt í einu fékk
ég þá flugu í höfuðið, að
Hanna litla væri dáin. Eg
heyrði ekki í skólabjöllunni,
gekk lengra og lengra frá
skólanum, leitaði í runnum
með fram veginum, gægðist
niður í skurðina, sérstaklega
þar sem vatn stóð í, skálmaði
góðan spöl eftir þjóðveginum,
hrópaði og kallaði. Ég spurði
mann nokkurn, sem ég mætti,
hvort hann hefði ekki séð til
ferða lítillar stúlku í síðu pilsi j
og með fléttu. Nei, það hafði
hann ekki; hins vegar skyldi
hann segj a mér það, — ef ég
gengi í barnaskólann, — að
það væri fyrir ahlöngu búið
að hringja inn. Eg hljóp til
baka allt hvað af tók. Það
fór að kvikna hjá mér vonar-
neisti. Kannske hefði Hanna
litla komið fram í frímínútun-
um og myndi vera komin á
sinn stað.
Kafrjóð og löðursveitt gekk
ég inn í kennslustofuna. •—.
Krakkarnir voru víst fyrir all
löngu komin á sína staði og
búin að taka töflurnar sinar
fram. En ég sá ekki börnin
og heldur ekki ungfrúna: Öli
athygli mín beindist að sæt-
inu okkar Hönnu og eitt sá ég
greinilega: Hánna var ekki
komin þangað.
Seztu á þinn stað,-Mía, og
afritaðú tölurnar, sem standa
þarna' á töflunni.
Eg; hlýddi umyrðalaust að
því Íeyti þó, að ég bara tók
töfluna mína fram en skrifaði
Hver býður betur?
Það er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER
teppi með aðeins 10% útborgun
AXMINSTER — annað ekki,
Grensásvegi 8 — Sími 30676
Laugavegi 45B — Sími 26280.
Volkswageneigendur
Höfum fyrMiggjandi: Bretti — Hurðir ■—
Vélarlok —Geymslulok á Volkswagen í all-
flestum litum. Skiptum á einum degi með
dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð.
Reynið viðskiptin.
Bflasprautun Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988,
KJÖTBUÐIN
Laugavegi 32
Nautahakk kr. 167,00 kg. — Nýtt hvalkjöt
kr. 60,00 kg. — Eitt bezta saltkjöt 'borgarinn-
ar kr. 138,00 kg. — ÁvaUt nýreykt hangikjöt,
sérstök gæðavara. — Læri kr. 168,10 kg.
Frampartar kr. 120,00 kg.
KJÖTBÚÐIN
Laugavegi 32
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagöto 32
HJÓLASTILLINGAR
MOTORSTILLINGAR L J Ú S ASTILLING AR Sjmi
Látið stilla í tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-100
Áskriftarsíminn er 14900