Alþýðublaðið - 03.10.1970, Blaðsíða 6
6 Laugardag-ur 3. október 1970
f
Emil Jónsson
Q í fjrri liluta ræðu sinnar
vók Emil Jónsson að þeim al-
bjóðamáliefnum. sean hæst hafa
borið upp á sífflkastið óg þá eink
um að átökum, sem örðið hafa
mffli þjóða og þjóðarbrota. í
byrjun ræðunnar árnaði Emil
Jónjsson hinum nýkjörna forseta
AlMierjaifþingsins alis hins
bezrta í stanfii og þakkaði fyrrum
foníeta jþingsins frú Angie
Brooks og framikvæmdastjóra
S.r>. U Thant góð störf í þágu
samtakanna.
Emil vék jafnframt í iringangi
ræðri sinnar að Sameinuðu þjóð
urram sjálfum, — starfi þeirra
og takmartki. Það hefur stundum
verið sagt um Sameinuðu þjóð-
irnar, að þeim hafi ekki tekizt
að leysa vandamálin, sagði Emil
Jónsson. Það e-r sannanlega ekki
öaSlilegt að svo sé og er það
fynst og fremst vegna þess, að
samtökin -hafa ekkert fram-
icvæmda’yald.
Gíslastríðið
Síðan vék Emil Jónsson að ýms
uffl þeún vandamálum, sem
biðu úrlausnar S. Þ. Um flug-
vélaránin og gíslastríðið svo-
riofnda sagði Emil Jónsson:
„Kið nýjasta af því tagi, og
það, sem valdið hefur miklum
áhyggjum þjóða á meðal, er að
tiltölulega fámennir hópar of-
Weldismanna hafa tekið í sína
vörzlu, sem gísla, saklaitót fólk,
sem ekkert hefur til saka unnið,
bæði farþega í flugvélum, jafn-
vel fulltrúa erlendra ríkja, og
haldið þeim þangað til kröfum
þeirra um ýmsa, meira og minna
ólöglega hluti, yrði fullnægt. Og
hafa þeir hótað þéssum gíslum
svnum meiðingum og jafnvel
dauða, ef kröfunum yrði ekki
fu.Hnæg’t. Ég sé etoki betur en að
með þessum aðförum sé öllum
samsk'ptum þeirra þjóða í milli
sem slíkt aðhafast stefnt í hreín
an voða cg að einihver ráð verði
að finna til að koma í veg fynir
sKkt ofbeldi. Nú er því ekki að
leyna, að ýmsir .sem stofnað hafa
til þessara aðgerða, eiga við
ýmis. konar erfiðleiík’a og rang-
læti að búa, þannig' að það er
engan veginn óeðlilegt að þeir
grípi til örþrifaráða. En það má
undir engum kringumstæðum
líðarf. Vandinn verður að leys-
ast með öðrum hætti. Ofbeldis-
ráðstafanirnar þjóna engum til-
gangi, en valda þeim sem að
þeim standa skaða en gera ekki
gagn. Þannig að eitthvað verð-
ur að gera. Þessir ménn hafa
ailmenningsálitið í heiminum á
rrióti sér og aetti það einnig að
gera málið viðráðanlegra't
Batnandi sambúð
í Evrópu
Þessu næst ræddí Emil Jónsson
um batnandi sambúð ríkja í
Evrópu og „efeki árásarsamni.ng“
Vestur-Þýzikalands og Sovétríkj
anna. Jafnframit sagði hann, að
viðtöl hefðu nú hafizt milli
hinna tveggja þýzku ríkja og
bæri að vona, að þau viðtöl skil-
uðu enn frékari árangri til bættr
ar sambúðar í Evrópu.
Um aðild Austur-Þýzikalands
að Sameinuðu þjóðunum sagði
Emil:
„Ausiur-Þjóðverjar hafa látið
í ljósi óskdr um að fá aðild að
RÆÐA EMILS JÓNSSONAR Á 25. ALLSHi
shagsmunír Islei
Sameinuðu þjóðunum, annað-
Iwort sem fuillgildir meðlimdr
eða sem áheyrnarfulltrúar. En
ég ætla að það sé álit margra
rikisstjórna í Evrópu að minnsta
kosti að timinn til að tala um
það, sé ekki hinn rétti nú, þeg-
ar viðtöl hafa hafizt beint á
miili aðila. Réttara sé og heppi-
íegra, eins og stendur, að bíða
og sjá hvað út úr þeim viðræð-
um kann að koma, ef þeim verð-
ur haldið áfram, sem vonandi
verður“.
\
i
Miðjarðarhafsbotnar,
Víetnam og S.Afríka
Um átöíkin í löndunum fyrir
botni Miðjarðanhafsins sagði
•Emil m. a.:
„f Austunlöndum nær hefur
ástandið á undanförnum árum
verið þannig að vel hefur mátt
kallast styrjaldarástand, þó að
sú styrjöld hafi etoki verið rek-
in m‘eð fullri hörku, og aðallega
beinzt að hérnaðarmannviiikj-
um, en almennir borgarar látnir
að miklu ley.ti í friði. Það verð-
ur því að teljast mikiil ávinn-
ingur, að þessum átökum ísraels
manna og Araba hefur nú verið
hætt í bili, cg viðtöl vonandi
um það bil að hefjast fyrir milli
göngiu Ambassadors Jarrings,
sáttasemjara Sameinuðu þjóð-
anna, til þess að leiða til lykta
déilumálin í Mið-Austurlöndum.
Að visu er hið sama að segja
um þessar viðræður og ég sagði
áðan uim viðræðurnar við Vést-
ur-Þýzkaland, að i dag er ómögu
legt að segja hver niðunstaðan
verður, en á meðan viðræður
ha’lda áfram gietur maður leyft
sér að vona að eirrhvér árangur
verði“.
Tvö önnur alþjóðamál ræddi
Emil Jónsson einnág í fyrri hluta
ræðu sinnar, — styrjöldina í
Víetnam og apartheid stefnu
stjórnarinnar í Suður-Afríku.
Um þessi mál sagði Emil Jóns-
son m. a.:
„Einnig í því máli hefur það
gerzt, síðan síðasta allsh’erjar-
□ Þairn 29. september s.I,
ríkisráðherra, ræðu á 25. í
þíóðanna. Þegar hefur ver:
um í ræðu ráðherrans, ei
meginefni ræðunnar og 1
Jónsson sagði um mestu 1
samhandi við alþjóðlegt s
og alþjóðasamninga viðvík
ríkja yfir landgrunni og au
þing var haldið, sem telja verður
að miði £ rétta átt, en það.er, að
Bandaríkjamenn hafa . átoveðið
að draga mjög úr heráfla sin-
um á þessum slóðum. Mætti það
geta orðið til þess að eitlhvað
gæti dregið úr átökum og væri
vei ef svo gæti orðið, en það
er sama að segja um það eins
og hin tvö málin., sem ég hefi
nefnt, að ekfcert átoveðið er hægt
að segja hver ■ framvindan verð
ur“.
„A rnálum Suður-Afríku og
Fram til þessa höfum við íslendingar nær eingöngu nýtt auðlindir hafsins,
en ekki hafsbotnsins. Þó erum við meðal þeirra fáu þjóða sem tökum eitt-
hvað upp af betni hafsins, t. d. skeliaiand til sementsvinnslu og sand til
l>y?ginga- Myindin sýnir báta útá sjó. Ksnnski kemur að því að við finnum og
nýtum miklar auðlindir í hafsbotninum?