Alþýðublaðið - 09.10.1970, Side 10

10 Föstudagur 9. október 1970
■b
MOA MARTIMSSON:

sóna er. Harið mitt er hreint
og nýþvegið og nýburstað og
nýfléttað í þykka, lýósa
fléttu. Ég er í faileguni, hýj-
um skóm úr bezta leðri, þar
að auki í skozk-köflóttum
kjól, í nýjum sokkurn og með
stráhatt með löngum bönd-
um, sem flaksast fyrir gol-
unni. í hendinni hafði ég
heila fimmtíu aura. Ég átti
að fara í blómaverzlunina-.
Inn fyrir limgirðinguna í
' kringum gróðrarstöðina.
Loksins átti ég þá að fá
að f-ara inn fyrir limgirðmg-
una og inn í blómaverzlun-
, ina, og það í fallegUBtu föt-
unum, sem ég hafði nokkurn
. tíma komið í. Nú skyldi þá
blómasölukonah geta séð, að
ég væri af tignu fólki; ann-
ars væri hún bara alveg blind
manneskj-an. Mamma hafði
Sent mig til þess að kaupa-
blóm fyrir fimmtíu aura^
handa kaupkonunni; — hún
hafði verið mömmu svo ó-
sköp góð, meðan hún lá á
. sæng. En nú er mamma kom-
in á fætur. En hún er veik-
burða, hx-eyfir sig ekki ne-ma
með mestu hægð. Og hún er
lifandis, ósköp föl og guigg-
in; en grönn er hún, alveg tá-
grönn, svo fín og grönn og
falleg. Heima á kommóðunni
minni liggur súkkulaðivín-
þrúga, sem stjúpi gaf mér. —
Vínþrúga vafin inn í silki-
pappír. In-nan í henni er hvít-
ur, mj-úkur sykur. Ég Veit
það vel; hann gaf mér lífca
súklkulaðivínþrúgu í gær.
Súkkulaðivínþi’úgan liggur
þar við hliðin-a á drengnum,
Sem haliar sér upp að trjá-
bolsstubbnum og horfir á
froSkinn. Ég hef ekki annað
gert í marga daga en leita að
lifandi froskum; en það eru
víst engir froskar hér út frá,
að minnsta kosti ekki á þess-
um árstíma. Það er alveg eins
og gipsfroskuri-n-n sé að t-ala
við drenginn. KannSke kunna
froskar að tala; í öllu fafl-li
kun-na gipsfroskar að tala.
Svona brjóstlíkan ætla ég
að kaupa mér, strax og ég hef
efni á því, sagði „sykurróf-
a-n“ þegar hún fékk að koma
upp á loftið til ökkar — og
skoða listaverkið. Þetta er
-alveg eins o-g í riaun-veruleik-
anum, maður getur bara orð-
ið hræddur við froskinn. —
Hvað kostar svona brjóst-
mynd, Hedvig? spurði hún.
(Hún var ekki á því að hæ-tta-
að kalla þetta brjós-tmynd).
Stjúpi minn stóð álengdar
og strauk á sér yfirskeggið,
hálfönugur á svipinn.
Ég fékk þetta ódýrt, því
ég þekki m-anninn, sem bjó til
myndina. Annars -er svona iag
að anzi dýrt. Ég -gaf fyrir
þetta fimrn krónur.
Ég sá, að mamma var að
verða reið. En svo áttaði hún
sig og skildi, að h'an-n var
bara að gorta.
Valdimar kom lík-a upp til
þess að sjá dýrðina.
Svona drengi er bezt að eign
ast — og ódýrast. Ekki biðja
þeir um brauð í munninn,
sagði hann og horfði þýð-
inganniklu augnaráði á
gipsdreng á kommóðu-nni.
N-ei, þeir biðj-a ekki um
brauð í munninn, endurtók
stjúpi minn; hann skyldi á-
reiða-nlega sneiðina og stillti
sig v-el og vaindlega.
Fjandans ári er nú það lík-t
froski, siagði hann. Alve-g er
það m-anni óskiljanlegt, hvern-
íg þeir fara að búa svona
til.
Ekki geta þau að sér gert
að öfunda okkur aif myndinni
þeirri arna, sagði stjúpi þeg-
ai’ þau vora farin niður. Sástu
ekki hvað þau voru súr á
svipinn?
En nú var ég á leið til
blómasölunnar, svo san-nfærð
um að ég væri fín, hrein og
falleg. Ég var svo létt á mér
og ánægð með lífið. Loksins
hafði ég fengið fulla upp-
reisn ær-u minn-ar. f saman-
burði við mig var hún Ida
litla „sykurrófunnar“ bæði
ljót og leiðinleg. Og svo hafði
hún auðmýkt sig til þess aið
bíta í súkkulaðivínþrúgun-a
mín-a, ,.hún, Sem átti fullan
dunk af sýrópi frammi á loft's
skörinni. Og nú kom „sykúr-
rófan“ hlaupandi upp á loft-
ið til mömmu í hvert skipti,
sem hún minntist -einhvei’s
atburðar frá fyrri tímum, þar
sem þær báðar komu við
sögu. Ég var á góðri leið með
að geta gleymt hi-nu liðna,
lúsum og lörfum; hræðilegri
nótt, þegar sögð voru svo
ljót orð. i |
Og þarn-a dansaði ég eftiir
veginum og átti að fá að
kaupa blóm og fara in-n fyrir
limgirði-nguna, — einmitt
sömu limgirðinguna, se-m hafði
hrætt mig svo mikið í tun-gl-
skininu um nóttina, þegar ég
fór út að leita að mömmu.
Nú var ég allt önnur per-
sóna, heldur en þegar ég
tritlaði héma eftir veginum
við hliðina á móður minni,
berfættri, sorgmæddri og sár-
veikri. Það hafði bara aldrei
verið. Það höfðu aldrei ver-
ið nieinar sorgir og áhyggj-
u-r og erfiöleikar. Nú vann
stjúpi minn sér inn mikla
peninga o-g kom m:eð þá hei-m
til mömmu; og hann kom
lík-a með mikinn og góðan
mat. Að vís-u var hann stund-
um talsvert drakkinn, þegar
hnnn kom h-eim á kvöldin.
Ma-mma fór ekki ennþá niður
a-f loftinu. Hann bar inn eldi-
við fyri-r h-ana og vatnsbúrð-
inn var haain líka búi-nn að
‘taba að -sér. KaupikonunnS
leizt ósköp vel á hiann; gott
ef hún var ekki bálskotin í
honum, og hún halði sagt
honum, að hann mætti taka
eins mikið vatn úr brunnin-
um hennar -eins og hann vildi.
Nú heyrði ég hann oft segja
við mömmu. —.
Þú ert rasandi flott, Hed-
vig; en fjaxidans ári ertu allt
af stíf með þig.
Mamma sv-araði honum ai-
drei, er hann talaði í þess-
urn 'dúr. Hún var hætt að
gl-eðjast við þótt hann slægi
hénni gullhamra. •
Blóm? át garðyrkju-maðú'r:í'
inn upp eftir mér. Já, það
er nú það, góða mín. Það er
Hver býbur betur?
Það er hjá okkin sem þið getið fengið
AXMINSTER
' teppi með aðeins 10% útborgun
AXMINSTER — annað ekki,
Grensásvegi 8 — Sími 3067®
Laugavegi 45B — Sími 26289.
Takib eftir Takið eftir
Þar sem verzlunin er að hætta í þessu hús-
næði, verða vörurnar seldar á mjög lágu
verði og með góðum greiðsluskilmálum.
Komið og skoðið, því sjón er sögu ríkari.
Ekki missir sá sem fyrstur fær — sjaldan er
á botninum betra.
FORNVERZLUN & GARDÍNUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745.
Opið alla daga tii kl. 22 nema laugardaga til kl. 18.
Sunnudaga frá ki. 13—18.
V
V-
i-
r
• GLUGGATJALDASTAN GIR
y
§
FORNVERZLUN
O s
l G ARDINUBR AUTIR
Lausavegi 133 — Sími 20745
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok —Geymslulok á Volkswagen í all-
flestum litum. Skiptum á einum degi með
dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð.
Reynið viðskiptin,'
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988,