Alþýðublaðið - 14.10.1970, Page 6

6 Miðvikudagur 14. október 1970
pop
■j
i
„Hún heiíir MARY og er mjög
jrndisieg o gelskuleg stúlka, svo
syngur hún lika og spilar af
stakri prýði“, sagði Ómar Valdi-
marsson.
I»IÐ munið eftir því að í síð-
asta þætti lofaði ég ykkur nán-
ari frásögn varðantli Þjóðlaga-
kvöldið sem halda á 22. okt. í
Tónabæ? jEða er' ekki svo?
Og af því að ég vil reyna að
efna það sem ég lofa, hafði ég
samband við Ómar Vald. — en
hann er sá sem hefur undan-
fama vetur staðið fyrir þessum
PoP korn
— P o P —
Það vakti mikla athygli í POP
heimini.im þe-gar Janis Carol á
sínium tíma, tók þá ákvörðun að
byrja að syngja með TÖTUPUM
eftij- mjög svo misheppnaða
prulfu með MODS, (en þeir geisp.
uðu golunni skömmu seinna), og
eftdfci vakti iþað mimni atliygli
Þegar sú yfirlýsing kom frá
toertni, skömmu eftir að hún, var
að ná sér é strik með TÖTUR-
UJVf að hún yrði að haetta söng
sanikvasmt læknisráði íog hef'ur
reyndar /verið frekar hljótt um
þá ' Tatara síðán. En það eru
tíkki komin öll kurl til grafar
etnnþá, því það var sem sé tek-
inn. upp þátt.ur mieð Janis og
þeim TÖTURUM og Wu hann
ÞJÖDLAGASKRALL
HALDIDITONABÆ
samkomum, og stendur von-
andi á komandi vetri — og er
ég loks náði í Ómar byrjaði
yfirheyrslan:
— Klukkan hvað á þetta að
að byrja?
— Þetta byrjar kl. 8 og
stendur þar til allir skemmti-
kraftar sem á dagskrá eru hafa
Mtið sér af.
— Hvað kostar inn?
— ÞaS á að kosta 200 kr.
inn, en vert er að geta þess
að í þessum 200 „spírum“ er
innifalið skírteini sem veitir
handhafa rétt á helmings
afslætti inn á þau þjóðlaga-
kvöld sem verða síðar á þess-
um vetri.
— Og verður svo ekki margt
girnilegt á dagskránni?
— Jú, að sjálfsögðu, og ef
ég byrja eftir stafrófsröð þá
er þar fyrst að nefna, Árna
Johnsen, en hann sjmgur, gerir
grín, segir brandara og kropp-
ar á gítar ofan á allt saman,
svo er þar BILL DRISLANE
en hann er hermaður af Kefla
víku-rvelli, hann mun syngja
og spila undir á gítar, og er
hann að mínu viti mjög góður.
Nú svo eru það BRUS-bræð-
ur, þeir eru báðir franskir
snillingar, sjálfagt kannast
flestir við ann-an þeirra, því
hann hefur komið fram í sjón-
varpinu, einnig má geta þess
til gamans, að þeir hafa hald-
ið málverfeasýningu hér, svo
þeim virðist margt til lista lagt.
Þá verða FIÐRILDI þama en
þau er nú óþarft að kynna.
Kristín Ólafsdóttir ktemur og
til með að láta í sér heyra, með
vera alT nýstárlegur svo ekki sé
'miairia sagt. Þessi þáttur mun
svo birtast okkur sjónvarpsgláp-
urum einhvern tíma eftir næstu
mánaðamót og verður eflaust
gaman að sjá hversu Janis hafi
tekizt upp í samstarfinu við þá
TATARA þann stutta tíma sem
það stóð yfir.
- p o p •—
Fyrir nokkrum mánuÓJm síð
an, var POP-óperan ÓLI sýnd
í Tjamarbæ og hlaut mjög góða
dóma og topp aðsókn. Nú hefur
verið ákveðið að hefja sýning-
ar á ,,ÓLA“ að nýju og mun
vera ætlunin að lialda sig við
Tjarnarbæ sem sýningarstað. —
Þau lög sem ieikin eru í „ÓLA“
eru eins og fLestir vita eftir þá
félaga í ÓÐMÖNNUM og eru
þeir nú um þessar mundir í út-
landiniu í þeim erindagjörðum
að spila þessi . lög intn á LP-
plötlui Áætlað er að fyrsta sýn-
ingin á „ÓLA“ verði strax upp
úr þessum mánaðamótum.
aðstoð undirleikaii’a. Frá Hafn- :::::
arfiifii fáum við svo þrjá spé- jjjjj
gauka hverjir kalla sig LÍTlD jSSjj
EITT, tel ég þá mjög efnilöga ;;;;;
og munu þeir áaæiðanl'ega vekja jjjjj
mikla þörf fyiir hlátur hjá :■■■:
samkomugestum. Og svo er [jjj;
það MARY McBOWELL en Í|ÍÍÍ
hún er mjög yndisleg og elsku jj[j[
leg stúlka og syngur og spilar :::::
á gítar af stafcri prýði. Síðast jjjjj
á dagskránni verða svo ÞRJÚ ■::::
Á PALLI en frá þeim munum jjjjj
við, ef að líkum lætur, fá að jjSSS
heyra lög af nýjustu plötunni ;;;j;
með þeirn sem kom í verzlan- jjjjj
ir í gær. jjjjj
— Kvemig er með RÍÓ '.jiiS
TRÍÓ? plÍÍ
— Þeir munu ekki verða ■:::■
þama og er ástæðan sú, að :::::
þeir hafa tekið sér frí fram að jjjjj
jólum. jlljÉ
— Jæja, þetta er nú að jjjjj
verða gott, en viltu nú ekki SSSSS
setja góðan punkt á rabbið að ;;■;■
lokum? jjjjj
— Já, ég vil endilega komá ■■:;:
því á framfæri, að mér finnst JJJJ:
þeir íslendingar sem fást við :::::
þjóðlagasöng vera alltof feimn ■;■;■
Framh. á bls. 4
— p o p —
Nei, ég er ekki að drukkna,
en 'hins vegar má kannske kalla
þetta neyðaröskur, því ég ætla úli:
nefnilega að fara fram á það við jjjjj
ykkur að þið skrifið mér nokkr- ■■;■:
ar línur annað slagið. Þið meg- jjjjj
ið skrifa um hvað sem er, skól- :l:::
ann, áhugamálin, það sem bet- jjjjj
'úr mætti fara í þjó&félaginu og SSjSS
POP-síðunni og fyrir alia muni jjjjj
ekki gleyma skammabréfunum
því þau eru bráðnauðsynleg jjjjj
Svona annað slagið, en eitt verð
ið þið að athuga, þau mega ekki ;jjj;
vera mjög grófyrt, því þá lenda ;;;;;
•þau beint í nuslakörfunni. Einn- .jjjj:
ig eru al'lar ábendingar um efni SSSSS
v;el þegnar. Þá vil ég biðja ykk jjjj;
ur að skrifa nafn og heimilis- jjjjj
fang með bréfunum og eins ef' ■••;:
þið óskið að bréfin séu birt und- SSSSS
ir d|Jlnefni og taka það sérstak :::::
llega fram. Og svo upp með papp [;;;■
ír og penna, utanáskriftin er: ;;;;;
I POP, c/o Aiþýðublaðið f jjjjj
Hverfisgötu 8—10, :::::
Reykjavík.
Offita er sá
BLAÐAGREINAR og bækur
um megrun vekja alltaf at-
hygli margra lesenda, því að
■allftestir mega við því að missa
nokkur aukakíló og stór hópur
þjáist raunverulega af offitu.
Nýir og nýir megrunarkúrar
eru fundnir upp, oftast auglýst-
ir sem „auðveldir“ og „fyrir-
hafnárlausir“, en þeir eru það
sjtáldnast þegair til kastanna
kemur. Það þarf viljaStyrk til
að megra sig, en þá kemur
spumingin um hvernig eigi að
efla vilja sinn. Geðlæbnirirm
dr. Theodore Isaac Rubin tci-
ur, að meginatriðið sé að öðl-
ast sálfræðilega innsýn í skap-
gerð sína. Hann hefur skrifað
bók um offitu frá sálfræði-
legu sjónarmiði, „Forever
Thin“, og auðvitað varð það
metsölubók. Þar kemur ýmis-
legt fram um sálfraeðiTeg
vandamál offitusjúklinga og
hvemig sigi-ast megi á þeim.
Dr. Rubin þjáðist sjálfur atf
offitu fyrir nokkrum árum, en
tókst að megra sig og halda
hæfilegri líkamsþyngd eíftir
það. Hann lítur svo á, að fyrst
þurfi að leysa tilfinninga-
flækjur sem beinlínis valdi of-
fitunni, og þá sé erfiðasti
þröskuldurinn yfirstiginn.
Reynsla hans af hundruðum of-
fitusjúklinga sem hann hefur
h,aft til meðferðar, staðfestir
þlessar kenningar hans.
Hér koma nokkriir smákaflar
úr bókinni sem lesendur geta
tekið til athugunar:
□ OFFITA OG OFÞYNGD
Við skulum byrja á að d'eila
fitu í tvo fiokka, annars vegar
offitu og hins vegar ofþvngd.
Segjum, áð offita heyri til sál-
fræðilegu eða hugrænu á-
standi sem valdi því, að sjúk-
lingurinn borðar of mikið, en
ofþyngd sé afleiðingin eða hið
likamlega ástand.
Og tvö nýyrði þuriura við
að taka upp fyrir magurt fólk.
Það eru þeir sem ég kalla
grann-magra, og svo hinir sem
ég kalla feit-magra.
Grann-magur er sá ' sem er
yfirleitt grannur og þjáist ekki
af offitusálflækjum. Hann get-
ur átt til að fitna um of, en
hann á ekki í neinum teljandi
erfiðleikum við að grenna si'g
aftur eða við að halda nokk-
um veginn stöðugri líkams-
þyngd.
Peit-magur er sá sem hugs-
ar og hagar sér eins og offitu-
sjúklingur, jafnvel þótt hann
sé búinn að ná hæfilegri þyngd.
Hann er offeitur sáli-ænt séð,
en grannur í líkamlegum
skilningi.
Að sjálfsögðu er sálarlifið
alltaf einstaklingsbundið óg
engar tvær manneskjui’ eins,
en samt er það svo, að flest
oiffeitt fólk eða feit-maguirt
fólk á margt fléira sameigin-
legt en tilhneigingu sína til
offitu. TiSlfiínningalég pfstaða
er mjög svipúð hjá þessu fólki
og sálræn vandamál í eðli sínu
hin sömu.
OffitusjúMingurinn — því að
sjúkling verðum við áð kalla
hann — hefur hugann sífellt
bundinn við mat, megrun cg
þyngd. Þetta er stöðugt í
hugsunum hans, dagdr'aumum
og svefndraumum, og hann er
fljótur að víkja talinu að því
í samtölum við aðra.
Og þegar bann er að megra
sig, hugsar hann undir niði’i
' aOitaf um veizlurnar sem hann
getur leyft sér þegar kúrinn
'er afstaðinn.
Grann-magurt fólk nennir
•aftur á móti ekki að hugsa
mikið um mat. Það getur not-
ið ljúffengrar fæðu meðan það
er að borða hana, en á öðrum
tímum lætur það hugann ekki
dvelja við mat eins og offeita
og feit-magra fólkið.
□ VANTAR EDLILEGAN HEMIL
Offitusjúklingurinn lætur
kannski eins og honum standi
á sama um útlit sitt, en það
er aðeins leikaraskapur. Hann
þorir stundum ekki að vigta
sig eða líta í spegil, en hann
gleymir aldrei vaxtarlagi sínu
og líður önn fyrir það. Margir
vsrða svo tilfinningalega háð-
ir vigtinni, að þeir geta ekki
stillt sig um að stíga á hana
margoft á dag. Sumir vakna
jafnvel á næturnar til að vigta
sig. Þeir 'halda nákvæmar
töflur yfir þyngd sína sem
verður að algerri þráhyggju
hjá þeim.
Grann-maigur maður veit
þegar hann er búinn að fá nóg
að borða. Hann þarf ekki að
halda aftur af sér, stöðva sig
með valdi eða beita viljaþreki
til að hætta- Hann veit hVe-
nær er nóg komið, og honum
dettur ekki í hug að haldia á-
fram að borða eftir að harin
er orðinn saddur. Þennan eðli-
lega hemil vantar fííest offéitt
fólík. Það veit ekki hvénær
það er búið að fá nóg að borða,
mfettunarkenndin gérir ekki
vart við sig á réttum tíma, og
þrásinnis finnst því það verða
að halda áfram að borða, þó
að það.sé orðið satt. Eitthvert
óviðráðanlegt hungur virðist
búa innra með því og heimta
meira og meira. Þetta hungur
er tilfinningalegs eðiis ög þess
vegna erfitt áð ná stjórn á því.
Kaflar úr nýrri met