Alþýðublaðið - 14.10.1970, Blaðsíða 10
10 Miðvifcudagur 14. október 1970
MOM MARTINSS&N:
Réttar-a sagt í duftinu fyrir
þeim, sem virðist vera í náð-
inni.
Þtað var komið fram í októ
ber, og nú var aíráðið, að við
4 skyldum innan skamms
flytja búferlum einu sinni
enn. Nú l'eið aldrei svo dag-
ur, að Ida kæmi eíkki upp til
okkar og suðaði í mér að
koma út og leika með sér.
Og úti fyrir stóð venjulega
iieill hópur barna, sem biðu
þess i eftirvæntingu mikiili,
hvemig tekið yrði í^beiðni
hennar, Ida hiafði sagt
krökkunum frá „brj óstmynd
inni“ af drengnum og froskn- -
um, og enda þótt ég nú væri
. daglega í gamte 'kjólnum
a mínum, þá var ekki tekið
eins mikið tillit til nokíkurs
krakka eins og til min, þann
tíma, sem við áttuim eftir að
eiga þarna heiima.
Hálfvita bam gerir sér
ekki lengi rellu út af hverf-
ulleik og fáfengileik hlutanna,
en svolítið ör verður eftir;
bris, sem gróið er yfir, en
verður þó aldrei heilt. Því
verður ekki neitað, að ég
kom fnam við bömin í bygg-
ingarfélaigshúsunum eins og
samvizkulaus harðstjóri. Eg
fékkst til dæmis aldrfei til
þess að sveifla sippubandinu,
heldur hoppaði alltaf sjálf,
enda var það skemmtilégalst
Og það, Sem allir vildu en
fáir fengu. Og svo sýndi ég
þeim hvemig. ætti að hoppa,
og þau horfðu hugfangin á
mig. Þau urðu að sitja og
standa eins og ég vildi; að
öðrum kosti fékkst ég ekki til
þess að leika. mér Við þau, og
þau vildu allt til vinna. Ég
leiddi þau út í vafasöm fyrir-
tæki; fékk þau meira að segja
stundum til þess að gería það,
sem þau máttu ekki og svo
voru þau flengd þegar heim
kom, einungjs Vegna dutti-
unga miruna. Meira að segja
Ida Utla „sykurrófunnar" vai’
einu sinni flengd fyrir að
Vera lengur úti holdur en hún
hafði leyfi til; en enginn
knákkanna bar það : nokkru
sinni fyrir sig svo ég vissi,
að ég hefði lagt á ráðin. —
Mamrna veitti mér aldrei
ráðningu um þessar mundir.
Hún var enmþá of máttfarin
til þess.
Alla ævi mína hafði ég um-
gengizt fullorðið fólk ein-
göngu, hlýtt á tal þess sín á
milli og dregið af þvi mina
lærdómla. Einu sinni heyrði
ég kaupkonunia segja frá
gömlum manni, sem ávallt át
kartöflurnar án þess að flysja
þær. Hann hafði Verið vinnu-
maður hjá foreldrum hennar.
Ég vissi, hvar þau höfðu bú-
ið; það var ekki alllangt frá
byggmgafél'agshúsunum. Þau
voru bæði dáin núna, —• en
gamli maðurinn var ennþá
lifandi. Mörg dimm októbér-
kvöld gerði ég út hóp kraikfca
til þess að fara út að bóndia-
bænum; og svo stóðum við á
vakt fyrir utan eldhúsglugg-
ann og reyndum að koma auga
á gamlan mann, sem borðaði
óflysjaðar kartöflur. Mér hafði
tekizt að fá knakkama til þess
að trúa því, að það væri mjög
merkjlegt fyrirhrigði að sjá
gamlan mann borða óflysjaðar
kartöflur.
Það voru mjög þunn glugga
tjöld fyrir gluggunum; við sá-
um greinilega inn í eldhúsið.
En gamla manninum sáum við
aldrei. Þess í stað sáum við
oft tvö andlit nálgast hvort
annað. Það voru eingöngu
stúlkur í hópnum með mér.
Þau kyssast, hvíslaði ég. Þau
elskast. — Við héldum niðri í
okkur andanum.
Hún fór ekki til vinar síns;
hún drekkti sér í Fjarðaránni,
fékk ég enn á ný tækifæri til
þess að fræða þær á, þegar við
tráfuðum heim á leið í híaust-
myrkrinu án þess að hiaifa ver-
ið svo heppn'ar að koma auga
á karlinn, sem át karlpflurn-
ar án þess að flysja þær. Þær
hlustuðu frá sér numdiar á frá-
sögn mína og svo voru þær
hýddar, þegar þær komu h’eim,
af því að þær höfðu verið of
lengi úti. En þær létu sér efcki
segjast, og næsta kvöld hóp-
uðust þær aftur saman í
kringum verzlunina hjá kaup-
konunni og við stálumst út að
bóndabænum á ný. Skugg-
arnir sáust alltaf fyrir innan
gluggann, því við fcomum
þangað alltaf á saima tíma, og
þégar við vorum búnar að
bíða góða stund og þau þama
inni voru búin að ieta íeða
drekka eða hvað það nú var,
Sem þau gerðu, þá nálguðust
andlitin og varimar 'allltaf
aðrar. Og á heiirile.iðinni
hafði ég frá nógu að segja.
Svo var það einn dág, að
ég áræddi að spjrrja kaupkon-
una, hvar hann væri, gamli
maðurinn, sem ég hefði heyrt
hana segjia frá að borðaði kart
öflur án þess að þær væru
flysjaðar fyrir hann.
Guð komi til, barn; hvað
ertu að segja? Hann hefur
verið í gröfinni í meina en 30
ár.
Mér varð mikið um. Ég
hafði haldið að bann væri lif-
andi. Ég hafði alveg gleymt,
að spyi'ja hana um það fyrr,
'hvort hann væri lifandi, gamli
maðurinn. Það vom þá ba.ra
komin þrjátíu ár, síðan h'ann
borðaði kartöflur með skræl-.
ingnum á.
Ég sagði hinum stúlkunum.
aldrei frá, að hann væri dá-
inn, gamli maðurinn. Ég sa'gði
þeim hins vegar, að ég þyrftí
að hjáipa mömmu að búa um
farangurinn, áður en við flýtt-
um ,og ég fór aldrtei framár út
með þeim á kvöldin. Það var
gott, að við skyldumflýtja. Þá
þyrfti samnleikurirín um
gamla manninn . aldrei að
verða mér til óþaeginda.
Stjúpi mirrn " var búiyin. að
missa vinnuna. Nú var hán’n'
heima alla daga. Ég hleyrði
mömmu oft segja, að. launia
hans á riýja staðnum myndu
varlaSehdast okkur.
Hvfemig í óskoþunum eigum
við að komaist ,af með hundrað
og fimmtíu Iþtómir á ári. ■ . ’
Já, en við fáum líka fríit
húsnæði og eldivið og mél’
Seinast .í; okt.óber sátum við
mamnaa. óg rugguðum í ein-
BHiiljssaiw^ssWisw
TILBOÐ ÓSKAST
í Le Roi loftpressu, 365 cubicfet, er verður sýnd næstu daga
aS Grensásvegi 9.
Tilboffin verða opnuð í skrifstofu vorri, þrðijudaginn 20. okt.
kl. 11 árdegis.
Sölunefnd varnarliðseigna.
TIL SÖLU
Húseignirnar Glerárgata 28 og 28 A Akureyri, ásamt vélum til
húsgagnaframleiðslu.
Nánari upnlýsingar veitir Þór Guðmundsson, Atvínnujöfnunar-
sjóði, Laugavegi 77, sími 21300.
Tilboðum óskast skilað fyrir 25. október.
T—----------------------------
k '■ -
4- ■
$£
I Hú er rctti tíminn til að klæða gðmlu
Jtý.
Í_Jiúsgögnin. Hef úrval af góðum
~ áklæðum m.a. pluss slétt oj
munstrað.
Kðgur og leggingar.
BÓLSTRUN ÁSGRÍMS
Bergstæðastræti 2.
Sími 16807.
Sendisveiim óskast
Piltur eða stúlka ós'kast til sendiferða hálfan
eða allan daginn. • . .
Upplýisingar á skrifstofunni, ekki í síma.
ÍLandssmiðjan
t
Móðir okkar,
MARGRÉT GUÐMUNDSDÓTTIR, í
Öldugötu 15,
lézt í Borgarsjúkrahúsinu miðvikudaginn 14.
október. Guðmundur, Kjærnested, | Fríða Hjaltested, •
Sverrir Kjærnested,
ttf $ .
t
I-
r:-.
~
i'
t ■ M,